Gdy sen nie przychodzi...
Do grupy najczęstszych masek depresji zalicza się bezsenność. Badania nad bezsennością wskazują na częściowo wspólne podłoże z depresją, a pomostem łączącym obie choroby jest zaburzona „chemia mózgu” z swoimi konsekwencjami neurowegetatywnymi (nadmierne pobudzenie układu adrenergicznego, czyli uruchomienie reakcji stresowej) oraz hormonalnymi. Zwiastunem nawrotu depresji może być izolowana bezsenność (nawet przez wiele tygodni zanim pojawią się objawy depresyjne).
Polecamy: Jak poprawić jakość snu?
Typowa dla depresji jest forma bezsenności z wybudzaniem w środku nocy lub wcześnie nad ranem, po czym pacjent nie jest w stanie zasnąć. Rzadziej pojawiają się wieczorne trudności z zaśnięciem lub inne zaburzenia snu, jak na przykład nadmierna senność, zwana też hipersomnią. Do innych zaburzeń procesów fizjologicznych należą także zaburzenia odżywiania, np. jadłowstręt psychiczny.
Natręctwa
Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne (w skrócie OCD) należą do zaburzeń nerwicowych i polegają na odczuwaniu natrętnych, niepożądanych myśli (czyli obsesji) oraz wykonywaniu przymusowych czynności (czyli kompulsji). Próby ignorowania tych objawów łączą się dla pacjenta z nasileniem lęku, niepokoju i w końcu agresji, a uleganie im przynosi ulgę. U sporej części pacjentów z OCD występują predyspozycje osobowościowe do ponawianego rozważania trudnych spraw, kontrolowania otoczenia oraz zabezpieczania się przed przykrymi sytuacjami.
Polecamy: Miesiączka - jak jest postrzegana w różnych kulturach?
Takie cechy określamy mianem osobowości anankastycznej; obejmuje ona m.in.: pedantyczność, dokładność, zasadniczość, brak tolerancji, przesadne poczucie obowiązku, a także poczucie niepewności z nawracającymi wątpliwościami i trudnością w podejmowaniu decyzji. Zdarza się jednak, że u chorego nie występuje wyżej opisany typ osobowości, a natręctwa pojawiają się nie stale, a jedynie okresowo. W tych przypadkach należy zawsze podejrzewać tło afektywne zaburzeń, zwłaszcza jeśli między nawrotami choroby występują okresy wolne od natręctw.
Lęk ma oczy depresji
Współwystępowanie z depresją objawów innych zaburzeń psychicznych, zwłaszcza lękowych (czyli nerwicowych), jest powszechne, a "czyste epizody depresji" są rzadkie, stanowiąc jedynie około 20%. Jeżeli lęk wysuwa się znacznie na pierwszy plan obrazu klinicznego, diagnoza może być niepełna. Depresja może przybierać zarówno formę lęku tzw. wolnopłynącego (czyli przewlekłego, o falującym natężeniu), napadów paniki, a rzadziej także fobii, czyli intensywnego lęku w kontakcie z określonymi sytuacjami lub przedmiotami. Częstym problemem, który może zamaskowywać depresję, jest nadużywanie leków uspokajających lub nasennych w celu łagodzenia objawów choroby, jak również nadmierne spożycie alkoholu.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
