Na czym polega pica?
Pica to patologiczny apetyt na rzeczy, które nie są żywnością (na przykład na kredę lub szkło) lub na nieprzetworzoną żywność (mąkę, surowe ziemniaki, skrobię). Skąd wzięła się nazwa zaburzenia? Pica pica to inaczej sroka, w powszechnym mniemaniu uważana za niepohamowaną złodziejkę. Zdaniem wielu ma ona nieposkromiony apetyt i jest przy tym niewybredna (zjada wszystko).
Polecamy również: Jak odróżnić zaburzone odżywianie od zaburzenia odżywiania?
Wykrywanie
Picę diagnozuje się zazwyczaj dość przypadkowo: np. przy badaniach RTG górnego i dolnego odcinka przewodu pokarmowego oraz gastroskopii, która np. wykazuje kulę zwaną bezoarem (zbudowaną z połkniętych włosów), albo inne, zalegające w żołądku lub jelitach, przedmioty i substancje.
Kiedy występuje?
Często ten rodzaj zaburzeń odżywiania spotyka się u małych dzieci i u kobiet w ciąży (zazwyczaj pica mija samoistnie). Schorzenie to łączy się czasem z upośledzeniem umysłowym, niedoborem określonych pierwiastków, np. cynku oraz żelaza. Bywa też zachowaniem towarzyszącym autyzmowi, uszkodzeniom mózgu, a także epilepsji. Pica nierzadko towarzyszy też histerii. Spaczone łaknienie może się również wiązać z chorobami organicznymi lub trwałymi zmianami w mózgu, na przykład z powodu nowotworów OUN (ośrodkowego układu nerwowego).
Przyczyny
Istnieje wiele teorii wyjaśniających podłoże zaburzenia, jednak warto pamiętać, że najlepsze jest indywidualne podejście do każdego przypadku.
Jedna z nich głosi, że picę wyzwala brak określonych pierwiastków biochemicznych w pożywieniu. Kiedy uzupełni się niedobory, objawy picy ustępują. Natomiast część naukowców jest zdania, że pica to efekt niedostatecznego wydzielania dopaminy w mózgu. Z kolei teorie psychologiczne mówią, że pica może być reakcją na stres, a także że dana osoba uspokaja się, wkładając do ust różne przedmioty (fiksacja oralna). Niektórzy badacze zwracają uwagę na to, iż w niektórych kręgach kulturowych spożywanie nietypowych surowców jest pewnym rytuałem i miewa znaczenie religijne.
Typy picy
Wyróżnia się wiele rodzajów tego zaburzenia:
- aerofagia - połykanie powietrza,
- amylofagia- konsumpcja skrobi,
- kautopireiofagia - zjadanie wypalonych zapałek,
- koniofagia - konsumpcja kurzu,
- koprofagia - konsumpcja kału,
- emitofagia - konsumpcja wymiocin,
- geomelofagia - zjadanie surowych ziemniaków;
- geofagia - zjadanie ziemi;
- hematofagia - wypijanie krwi;
- hialofagia - konsumpcja szkła;
- litofagia - zjadanie kamieni;
- autokanibalizm - zjadanie paznokci i własnego ciała;
- trichofagia - zjadanie włosów lub wełny;
- urofagia - wypijanie moczu;
- ksylofagia - konsumpcja drewna;
Polecamy również: Jak działa psychoterapia w leczeniu zaburzeń odżywiania?
Skutki jedzenia niejadalnego
Warto wiedzieć, że to zaburzenie odżywiania może być szkodliwe. Istnieje ryzyko wystąpienia powikłań, takich jak: zatrucia ołowiem czy zaburzenia funkcjonowania jelit (w przypadku zatkania światła jelita lub uszkodzenia jego ścianek). Może też dojść do zalegania pokarmu w przewodzie pokarmowym i problemów z wypróżnieniem, a także do uszkodzenia zębów. Czasem może się również pojawić infekcja pasożytnicza, np. na skutek spożywania ziemi.
W skrajnych przypadkach pica może prowadzić do śmierci, na przykład jeśli połykane przedmioty zawierają ołów lub rtęć.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
