Na objawy schizofrenii wpływają między innymi: osobowość, zainteresowania czy wykształcenie. Tym niemniej możliwe jest wyróżnienie kilku głównych postaci klinicznych tego zaburzenia, w zależności od tego jaki charakter mają symptomy wysuwające się na pierwszy plan.
Schizofrenia paranoidalna
Rozpoznanie to dotyczy około 65% ogółu chorych na schizofrenię, jest to więc najczęściej występujący podtyp tej choroby. Na pierwszy plan wysuwają się tutaj omamy i urojenia, objawy takie jak zaburzenia nastroju, toku myślenia czy kojarzenia są zazwyczaj słabo nasilone, mogą być praktycznie nieobecne.
Polecamy: Jak powstaje stres?
Schizofrenia hebefreniczna (zdezorganizowana)
Rzadko występująca w Polsce postać schizofrenii, dotyczy około 0,5% całości rozpoznań. Typowa jest dla niej całkowita dezorganizacja życia psychicznego chorego, jego zachowanie jest często dziwaczne, mowa niespójna, wątki myślowe porozrywane. Występuje także niedostosowanie uczuciowe oraz spłycenie życia emocjonalnego. Wszystko to przyczynia się często do całkowitego załamania się dotychczasowej linii życiowej człowieka. W przeciwieństwie do schizofrenii paranoidalnej urojenia i omamy, jakkolwiek mogą być obecne, nie wysuwają się na pierwszy plan. W dłuższej perspektywie rokowanie w tej postaci schizofrenii jest gorsze niż w innych podtypach.
Schizofrenia katatoniczna
Na pierwszy plan wysuwają się tutaj zaburzenia dotyczące motoryki. Chory może być "osłupiały" albo przeciwnie, wykazywać nadmierne pobudzenie ruchowe. Kontakt z otoczeniem jest zazwyczaj zniesiony a ruchy nie są dostosowane do sytuacji. Może wystąpić tak zwana giętkość woskowa, kiedy to ciało chorego utrzymuje pozycję nadaną mu przez kogoś innego. Może on także "zastygać" w nawet nienaturalnej pozycji i utrzymywać ją przez dłuższy czas. W skrajnych postaciach może wystąpić ostra katalepsja, która jest bezpośrednim zagrożeniem życia.
Schizofrenia rezydualna
Jest niejako "pozostałością" po przebytym epizodzie psychotycznym. Objawy są znacznie mniej nasilone niż w czasie ostrego epizodu choroby, natomiast nie wycofały się zupełnie. Stanowi około 20% rozpoznań schizofrenii.
Schizofrenia prosta
Jest to najbardziej kontrowersyjny i trudny do zdiagnozowania podtyp schizofrenii. Charakteryzuje się powolnym wycofywaniem się chorego z aktywnego życia, narastającymi objawami zaburzeń emocjonalnych, pojawianiem się dziwacznych zachowań. Brak jest natomiast urojeń czy omamów i nie występowały one nigdy w przeszłości. Ta postać schizofrenii wymaga szczególnie starannego różnicowania z innymi zaburzeniami psychicznymi, innymi chorobami takimi jak np. Zaburzenia czynności tarczycy albo nadnerczy lub uzależnieniem od substancji psychoaktywnych. Niektórzy psychiatrzy poddają w wątpliwość istnienie tej postaci.
Polecamy: Co to jest panika?
Schizofrenia niezróżnicowana
Możemy o niej mówić wtedy, gdy objawy są bardzo zmienne lub na tyle niespecyficzne, że nie można rozpoznać żadnego z powyżej wymienionych typów.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
