Jak wzbudzić aktywność u chorego na depresję? [SPRAWDZONE SPOSOBY]

Jazda na rowerze fot. Fotolia
Postawa aktywna jest bardzo korzystna, podobnie jak tzw. życiowy optymizm. W przypadku depresji ich brak jest związany z chorobą i oczekiwanie od osoby chorej, by zmieniła swoje podejście do życia, jest oczekiwaniem płonnym.
/ 14.12.2018 15:02
Jazda na rowerze fot. Fotolia

Postawa aktywna i bierna

Bierna postawa wobec wydarzeń, zwłaszcza niesprzyjających, i trudności życiowych, jest charakterystyczna dla zjawiska wyuczonej bezradności, które, według psychologów, jest związane z depresją. Jej przeciwieństwem jest postawa aktywna, czyli umiejętność przewidywania (w celu zapobiegania i przeciwdziałania nieprzyjemnym doświadczeniom), a także zdolność radzenia sobie z problemami, poprzez ich rozwiązywanie.

Mimo że postawa aktywna jest ze wszech miar pożądana, podobnie jak doza życiowego optymizmu, w przypadku depresji ich brak jest związany z chorobą i oczekiwanie od osoby chorej, by zmieniła swoje podejście do życia, jest oczekiwaniem płonnym. Bliscy wspierający osoby cierpiące na depresję, czasami starają się podnosić je na duchu i tchnąć optymizm, jednocześnie skłaniając do podjęcia aktywności. Jest to podyktowane dobrymi chęciami i wydaje się logiczne, jednak może być postępowaniem niewłaściwym.

Jak pomóc choremu na depresję?

Kiedy aktywizować?

Aktywizowanie, namawianie do aktywności, podejmowania działania i różnorodnych wyzwań jest sensowne dopiero na pewnym etapie terapii i w porozumieniu z terapeutą. Przedwczesne próby podjęcia aktywności mogą dostarczyć choremu doświadczeń negatywnych, ze względu na zaburzenia motywacji, oczekiwanie negatywnych skutków lub wręcz braku jakichkolwiek skutków własnych działań i przypisaniu następującej na zasadzie samospełniającej się przepowiedni porażki – swoim własnym negatywnym cechom.

Błędne myślenie

W przypadku ciężkiej postaci depresji nawet największy i powtarzający się sukces zostanie przyćmiony przez najmniejszą i najbłahszą porażkę (na zasadzie pomniejszania i wyolbrzymiania, czyli jednego z błędów, charakterystycznych dla sposobu myślenia osób cierpiących na depresję).

Drugi z błędów (tzw. selektywna abstrakcja) prowadzi do skupienia się na jednej porażce zamiast na ważnych sukcesach.
Arbitralne wnioskowanie i nadmierne uogólnianie doprowadzą do wyciągania wniosków o braku jakichkolwiek kompetencji, kwalifikacji, inteligencji itp.

Personalizacja dołoży do tego poczucie winy z powodu posiadania tych negatywnych cech i poniesienia porażki.

W ten sposób depresja pogłębi się, zamiast łagodnieć i dlatego aktywizacji nie można rozpocząć, zanim pacjent będzie gotów przyjąć, zauważyć i dopuścić do siebie pozytywną myśl i pozytywne emocje związane z odniesieniem sukcesu.

Jak aktywizować?

Aktywizować chorego można i trzeba wtedy, gdy tylko pojawia się szansa na aktywność.

  1. Ważne jest uprawianie aktywności sprawiających kiedyś radość.
  2. Odnajdywanie zapomnianych przez depresję radości oraz odkrywanie nowych.
  3. Przeżywanie nawet cienia radości, choćby przez chwilę, którą warto podkreślać i przypominać.
  4. Pozytywną rolę odgrywa też przeżywanie sprawstwa, czyli oglądanie, najlepiej pozytywnych, skutków swoich działań. Przeżywanie skuteczności działania oddala poczucie bezradności i beznadziejności, przywraca wiarę w możliwość wpływania na rzeczywistość i dokonywania zmian.

Co podkreślać?

Akcent powinien być położony na dwa aspekty aktywności: emocjonalny i poznawczy, to jest na przeżywanie pozytywnych emocji oraz na związek działania z wpływaniem na rzeczywistość, zwłaszcza w zakresie rozwiązywania problemów i wprowadzania pożądanych zmian.

Zobacz też:
Jak leczy się depresję?
Czym jest depresja maskowana?

Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!

Redakcja poleca

REKLAMA