Skąd się bierze choroba Riedla i na czym polega?
Dokładna przyczyna choroby nie została dotychczas wyjaśniona. Postuluje się, że powstaje ona na podłożu zaburzeń funkcjonowania układu immunologicznego, który rozpoznając tkanki własnego organizmu jako obce, dąży do ich zniszczenia. Podobnie dzieje się w przypadku choroby Hashimoto, dlatego też wole drewniane przez niektórych badaczy uważane jest za ostatnie stadium tej choroby. Choroba ta jest na szczęście rzadka i tak jak większość schorzeń tarczycy, częściej dotyczy kobiet.
Istotą choroby Riedla jest obecność przewlekłego procesu zapalnego w tarczycy, połączonego z jej intensywnym włóknieniem. Zmiany do jakich dochodzi w obrębie tarczycy oglądane pod mikroskopem nie mają charakteru nowotworu złośliwego. Włóknienie oprócz tkanek tarczycy obejmuje także okoliczne tkanki – mięśnie, węzły chłonne oraz przytarczyce. Wszystkie te struktury zrastają się ze sobą, tworząc zwarty, twardy konglomerat. Włóknienie może dotyczyć jednego bądź też obu płatów tarczycy. Choroba Riedla rzadko rozwija się nagle – zazwyczaj proces ten jest długotrwały, a zmiany stopniowo nasilają się.
Jakie objawia się „wole drewniane”?
Nieodwracalne procesy włóknienia w obrębie tkanek szyi prowadzić mogą do zwężenia światła tchawicy, ograniczenia prawidłowego przepływu powietrza przez drogi oddechowe, co będzie wywoływać duszność. Wystąpić mogą także problemy z przełykaniem, chrypka, kaszel, pochrząkiwanie oraz uczucie dyskomfortu w obrębie szyi, wiążące się z objęciem przez procesy włóknienia okolicznych tkanek miękkich, przełyku, a także nerwów zaopatrujących krtań.
Jeśli zwłóknieje znaczna część miąższu tarczycy, pojawić się mogą objawy niedoczynności tego narządu. Jeżeli dodatkowo proces chorobowy obejmie przytarczyce – może pojawić się ich niedoczynność.
Czytaj też: Jakie objawy może wywoływać chora tarczyca?
Leczenie choroby Riedla
Leczenie choroby Riedla w jej wczesnych stadiach ma na celu zahamowanie procesu włóknienia, a tym samym zapobieżenie wystąpieniu związanych z nim dolegliwości. Opiera się ono przede wszystkim na podawaniu glikokortykosteroidów.
Pojawienie się w przebiegu choroby cech niedoczynności tarczycy stwarza konieczność doustnego przyjmowania syntetycznie otrzymywanego hormonu – L-tyroksyny.
Leczenie operacyjnie konieczne jest, gdy leczenie zachowawcze nie daje rezultatów. Podczas zabiegu nie jest usuwana cała tarczyca – operacja taka nie byłaby możliwa ze względu ryzyko uszkodzenia pozrastanych tkanek. Wykonywana jest zazwyczaj tzw. klinowa resekcja cieśni tarczycy. Powoduje ona przerwanie twardego „pancerza”, skutkując przede wszystkim uwolnieniem uciśniętych dróg oddechowych.
Polecamy: Czy wole zawsze musi być operowane?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
