Jak dochodzi do insulinooporności u chorych na Hashimoto?
Insulinooporność to zaburzenie homeostazy glukozy. U większości pacjentów chorujących na Hashimoto gospodarka węglowodanowa jest zaburzona i występuje podwyższone stężenie glukozy we krwi. Tkanka tłuszczowa, mięśnie i wątroba mają zmniejszoną wrażliwość na insulinę, pomimo jej prawidłowego lub podwyższonego stężenia.
Podwyższone stężenie hormonu tyroksyny, który występuje przy niedoczynności tarczycy, wpływa na intensywniejszą przemianę zapasowego cukru glikogenu w wątrobie. Cukier ten w normalnych warunkach stanowi źródło energii, np. przy długotrwałym wysiłku, i jest stopniowo uwalniany do krwi w zależności od energetycznych potrzeb organizmu.
W przypadku nieprawidłowości glikogen jest zamieniany na glukozę nawet wtedy, kiedy nie zachodzi taka potrzeba, a duże ilości glukozy trafiają wtedy do krwi. To z kolei powoduje nadmierny wyrzut insuliny. Glukoza trafia wtedy do komórek i zostaje zamieniona na energię. Jeśli taki stan trwa zbyt długo, komórki przestają reagować na insulinę i pojawia się insulinooporność.
U pacjentów pojawia się wtedy podwyższone stężenie triglicerydów oraz cholesterolu we krwi, nadciśnienie oraz podwyższenie stężenia kwasu moczowego. Chory odczuwa ciągłe uczucie głodu pomimo spożywanych posiłków, a kiedy już zje, ogarnia go senność. Ma problemy z koncentracją, obniżony nastrój, zaburzenia ze strony układu pokarmowego takie jak wzdęcia lub zaparcia.
Kto jest narażony na insulinooporność?
Na insulinooporność najbardziej narażone są osoby z nadwagą. Pojawiająca się samoczynnie niewrażliwość na insulinę może sprzyjać tyciu, ponieważ chory, mimo jedzenia dużych porcji, nadal odczuwa głód i często sięga po wysokowęglowodanowe i wysokokaloryczne posiłki.
Jak zapobiec zmianom nastroju u osoby, która choruje na Hashimoto?
Co jeść przy insulinooporności?
Pacjentom cierpiącym na chorobę Hashimoto z jednoczesnym wystąpieniem insulinooporności zalecana jest dieta z ograniczeniem węglowodanów prostych o wysokim indeksie glikemicznym, czyli słodyczy, makaronów i chleba z oczyszczonej mąki, białego ryżu, niektórych owoców czy ziemniaków. A jeżeli jest to konieczne, zaleca się nawet dietę wykluczającą węglowodany na jakiś czas.
Wielu chorych boi się, że w wyniku takiej diety będą odczuwać głód lub osłabienie, jednak często okazuje się, że mają oni potem lepsze samopoczucie – organizm stopniowo obniża ilość wydzielanej insuliny, a komórki korzystają z dostarczonej energii. Odpowiednio dobrana przez specjalistę dieta dostarcza również pozytywne doznania kulinarne, zatem nie ma obaw, że będzie niesmaczna.
Czym grozi nieleczona insulinooporność?
Nieleczona insulinooporność może przyczynić się do powstania wielu chorób. W związku z tym stanowi istotny czynnik ryzyka dla naszego zdrowia, które rośnie wraz ze współistnieniem innych schorzeń oraz nieprawidłową masą ciała.
Stały, wysoki poziom insuliny jest bezpośrednim czynnikiem obciążającym trzustkę, co w konsekwencji prowadzi do zaburzenia jej czynności wydzielniczej. Insulinooporność może doprowadzić do rozwoju chorób, m.in. związanych z układem sercowo-naczyniowym, cukrzycy typu 2, miażdżycy, niealkoholowego stłuszczenia wątroby czy zespołu policystycznych jajników.
Zobacz też:
Jaki są objawy choroby Hashimoto?
Jak zajść w ciążę przy Hashimoto?
Autor: Marta Kryst, specjalista z zakresu żywienia z warszawskiej Poradni Dietetycznej SetPoint.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
