Terapia radiojodem - jak to działa?
Radiojod, czyli radioaktywny izotop jodu, to specjalnie zmodyfikowany atom jodu. Sztuczna modyfikacja sprawia, że cząsteczki emitują promieniowanie. Jest to promieniowanie o dużej energii i małym zasięgu. Niszczy ono komórki znajdujące się w odległości 2 mm od radioaktywnej cząstki.
Preparat podaje się doustnie. Wchłania się on z naszego przewodu pokarmowego do krwi, po czym jest wychwytywany przez tarczycę i tam się kumuluje. Ponieważ pozostałe komórki naszego organizmu nie wykorzystują jodu, pozostała część preparatu jest szybko wydalana z moczem. Tym sposobem izotop niszczy praktycznie tylko komórki tarczycy. Jego działanie nie jest natychmiastowe. Na pełny efekt trzeba czekać od 6 tygodni do 6 miesięcy.
Jakie mogą być efekty uboczne leczenia?
Zależnie od tego jaka część gruczołu zostanie zniszczona, pozostała część tarczycy będzie produkować różną ilość hormonów. W następstwie leczenia możemy więc mieć do czynienia z niedoborem, nadmiarem lub prawidłową ilością hormonów tarczycy. Ich nadmiar świadczy o zniszczeniu zbyt małej części tarczycy. Podaje się wtedy kolejną dawkę radiojodu.
Prawidłowe stężenia hormonów wskazują na pozostawienie części gruczołu, która produkuje odpowiednią ilość hormonów. Taka optymalna sytuacja jest jednak stosunkowo rzadka. Należy się więc liczyć z niedoborem hormonów tarczycy jako naturalnym skutkiem leczenia. Niedobór ten jest łatwy do uzupełnienia przez hormony podawane w postaci tabletek. Jedyną niedogodnością jest konieczność ich stosowania do końca życia.
Leczenie radiojodem przy przestrzeganiu ustalonych zasad jest leczeniem bezpiecznym. Nie prowadzi do niepłodności, może więc być stosowane u młodych dorosłych.
Po czym poznać chorą tarczycę?
Kiedy się stosuje taką terapię?
Leczenie radiojodem ma szerokie zastosowanie. Jest najlepszą metodą leczenia większości chorych z pojedynczym guzkiem tarczycy. Przed rozpoczęciem terapii należy wykluczyć nowotwór, który stanowi przeciwwskazanie do leczenia izotopem. W tym celu wykonuje się USG i ewentualnie biopsję tarczycy.
Radiojod jest też dobrym sposobem leczenia pacjentów cierpiących na chorobę Gravesa-Basedowa lub wole guzowate toksyczne. Nie jest on jednak zalecany, jeśli w wolu obecny jest guzek podejrzany o złośliwy charakter. Niezależnie od przyczyny nadczynności tarczycy radiojodu nie można stosować u kobiet w ciąży i karmiących piersią. Przeciwwskazanie wynika z potencjalnie szkodliwego wpływu promieniowania na rozwijający się organizm dziecka.
Jak wygląda leczenie?
Przed podaniem radiojodu wykonuje się scyntygrafię tarczycy. Jest to bezbolesne badanie, które pozwala ocenić, ile jodu wychwytuje gruczoł. Na podstawie wyniku badania ustala się dawkę radiojodu dla pacjenta. Jeżeli wcześniej stosowane były leki przeciwtarczycowe, należy je odstawić odpowiednio wcześniej przed podaniem izotopu. W wyznaczonym dniu chory zgłasza się do zakładu medycyny nuklearnej, gdzie dostaje kapsułkę do połknięcia. Niekiedy może być konieczna hospitalizacja, jednak zwykle pacjent tego samego dnia wraca do domu.
Przez kolejny tydzień osoba leczona powinna unikać kontaktu z kobietami w ciąży i małymi dziećmi. Poza tym chory może zupełnie normalnie funkcjonować. Po podaniu radiojodu konieczne są regularne wizyty kontrolne u lekarza. Po 3, 6 i 12 miesiącach wykonuje się badania hormonalne oceniające skuteczność leczenia.
Ponieważ efekty terapii pojawiają się z opóźnieniem, w ciągu najbliższych miesięcy może być konieczne stosowanie leków przeciwtarczycowych.
Zobacz także:Nie każdą nadczynność tarczycy leczy się tak samoUtajona nadczynność lub niedoczynność tarczycy – jak ją rozpoznać?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
