Kim jest DDA?

Jakie cechy ma Dorosłe Dziecko Alkoholika?

• W relacjach z ludźmi zgaduje, co jest normalne.
• Często ma trudności z przeprowadzeniem swoich zamiarów od początku do końca.
• Kłamie, kiedy równie dobrze mógłby powiedzieć prawdę.
• Osądza siebie bezlitośnie.
• Miewa problemy z przeżywaniem radości i z zabawą.
• Traktuje siebie bardzo poważnie.
• Ma trudności z nawiązywaniem bliskich kontaktów.
• Przesadnie reaguje na zmiany, na które nie ma wpływu.
• Bezustannie poszukuje potwierdzenia i uznania od innych.
• Uważa, że bardzo różni się od innych.
• Jest albo nadmiernie odpowiedzialny albo całkowicie nieodpowiedzialny.
• Bywa niezwykle lojalny, nawet w obliczu dowodów, że druga strona na to nie zasługuje.
• Często ulega impulsom.
• Czuje się winny, staje w obronie własnych potrzeb i często ustępuje innym.
• Czuje strach przed ludźmi, a zwłaszcza przed wszelkiego rodzaju władzą i zwierzchnikami.
• Czuje strach przed cudzym gniewem i awanturami.
• Zachowuje się często jak ofiara.
• Bardzo boi się porzucenia lub utraty bliskich osób.
• Obawia się ukazywania swoich uczuć.
• Miewa skłonność do nadużywania alkoholu lub innych substancji psychoaktywnych.
• Miewa skłonność do sztywnego trzymania się raz obranego kierunku działania, bez poważnego rozpatrzenia innych możliwości postępowania.

Zobacz też: Syndrom DDA - kiedy przeszłość nie daje o sobie zapomnieć...
Co dalej?
W przypadku stwierdzenia, że jest się DDA, ważne jest zapytanie siebie, co to dla mnie znaczy. Jeśli mówienie o sobie „Jestem DDA”, ma być „etykietką” wyjaśniającą nasze dziwne zachowanie, niekoniecznie jest to rozsądne. Jeśli staje się motywacją, by zmienić swoje życie i poczuć się lepiej – jest jak najbardziej pomocne.
Zobacz też: Dzieci alkoholików
Na podstawie: J.G. Woititz, Dorosłe Dzieci Alkoholików, „Akuracik”, Warszawawa 2000