Jakie szczepienia wybrać po 65 roku życia?
Wbrew pozorom kwestia szczepień to problem dotyczący nie tylko dzieci i młodzieży. Przez całe życie jesteśmy bowiem narażeni na chorobotwórcze patogeny. Części chorób możemy jednak skutecznie zapobiegać.
Banalna grypa?
Zazwyczaj grypa kończy się, nie niosąc za sobą poważniejszych konsekwencji. Często odróżnienie jej od przeziębienia jest dość trudne, także dla lekarza. Najogólniej można powiedzieć, że w przypadku grypy nasilenie objawów infekcyjnych jest większe i utrzymują się one dłużej. Mowa tu o ogólnym osłabieniu, bólu głowy oraz mięśni. Grypie zazwyczaj nie towarzyszy kichanie ani katar.
Ta wirusowa choroba jest jednak potencjalnie śmiertelna. Powikłania dotyczą głównie układu oddechowego – w tym nadkażeń bakteryjnych w postaci zapalenia płuc. Dotyczy to zarówno grypy epidemicznej (AH1N1), jak i sezonowej. Towarzystwa zajmujące się badaniem szczepionek są zgodne, że każdy powinien szczepić się na grypę raz w roku. Tylko w ten sposób można zmniejszyć populacyjną częstość zachorowań. Udowodnione jest także zmniejszenie częstości groźnych powikłań grypy po zaszczepieniu. Dotyczy to zwłaszcza osób starszych.
Polecamy: Gdzie można się zaszczepić?
Zapalenie płuc
Za większość jego przypadków u osób dorosłych i dzieci powyżej 4 roku życia odpowiada bakteria – Streptococcus pneumoniae. Najbardziej narażeni są na nią najmłodsi oraz osoby po 65 roku życia. Poza zapaleniem płuc rozwinąć się może także zapalenie opon mózgowo – rdzeniowych oraz sepsa. Szczepienie pozwala zmniejszyć prawdopodobieństwo tych chorób. Wystarczy pojedyncza dawka, która uodparnia na co najmniej 3 lata.
Wirusowe zapalenie wątroby typu B (WZW B, wirus HBV)
Choroba jest przenoszona drogą płciową oraz poprzez kontakt z krwią osoby zakażonej. Obecnie coraz rzadsze, ale jednak ciągle możliwe jest zakażenie w szpitalu, np. podczas operacji chirurgicznych. W większości przypadków zakażenie jest tłumione przez organizm, a jedyną pozostałością są przeciwciała (anty-Hbc). Część przypadków może jednak doprowadzić do niewydolności wątroby, a w odległej perspektywie do pierwotnego raka wątroby. Częstość wizyt osób starszych w szpitalu wzrasta, zalecane jest więc szczepienie trzema dawkami w odstępach 1 miesiąca (druga dawka) oraz po 6 miesiącach (trzecia dawka).
Określenie skuteczności szczepienia to oznaczenie poziomu przeciwciał anty-Hbs, którego miano większe niż 10 świadczy o odporności na wirusa. Żadna operacja nie powinna się odbyć bez potwierdzenia obecności przeciwciał.
Zobacz też: Jak walczyć z przeziębieniem u seniora?
Tężec
Dla chętnie pracujących w ogródku oraz mających kontakt z dziećmi to obowiązkowe szczepienie. Ta poważna choroba bakteryjna jest zagrożeniem życia, gdyż może uszkodzić system nerwowo – mięśniowy. Osoby szczepione wymagają jedynie dawki przypominającej co 10 lat. Dla nieszczepionych konieczne jest przejście cyklu szczepienia podstawowego – są to trzy dawki: druga około miesiąc po pierwszej, zaś trzecia po upływie 6 – 12 miesięcy. W skład szczepionki często wchodzi też niewielka dawka toksoidu błoniczego – uodparniającego nas przeciw błonicy (dyfterytowi).