Mity na temat narcyzów:

Narcyz jest bardzo zadowolony z siebie. Nic bardziej błędnego! W rzeczywistości narcyz jest bardzo niepewny własnej wartości, a wygórowane poczucie doniosłości własnej osoby to tylko fasada.

Narcyz jest przekonany, że we wszystkim jest najlepszy. Nie. Posiada zakorzeniony głęboko lęk przed porażką.

Narcyz, jeśli w ogóle stworzy związek, traktuje swojego partnera lekceważąco. I tak, i nie. Może tak się zdarzyć, jednak równie często narcyz popada w drugą skrajność, idealizując partnera i go uwznioślając, nie dając w ten sposób dać zaistnieć jego prawdziwej naturze. Wielbi przy tym bardziej swoje wyobrażenie o partnerze niż akceptuje go takim, jakim jest.

Narcyzowi nie zależy na opinii innych ludzi. Błąd! Narcyz jest uzależniony od bycia podziwianym, bo tylko to potwierdza jego wartość.

Osoby narcystyczne maja niezmienną samoocenę. Nie. Nastroje u narcyzów zmieniają się jak w kalejdoskopie, a wraz z nimi ocena własnej osoby, która znacznie bardziej się obniża po negatywnych kontaktach z innymi ludźmi niż u normalnych osób.

Narcyzi celowo manipulują innymi, a ich złośliwe działania są podejmowane z premedytacją. Nieprawda, wiele wskazuje na to, że narcyzy w ogóle nie potrafią identyfikować uczuć innych osób, w związku z czym nie umieją też nimi manipulować.

Narcyzm jest wynikiem rozpieszczania w dzieciństwie. Zdecydowanie nie. Narcyz na pewno nie pochodzi z domu, w którym był nadmiar miłości. Prawdopodobnie w jego rodzinie nie zwracano uwagi na jego potrzeby lub panował chłód emocjonalny, przeplatany okresami wzmożonego zainteresowania, ale czysto zewnętrznego. W narcyza rodzice mogli inwestować dużo pieniędzy, ale nie mieli z nim kontaktu ani nie wykształcili z nim empatycznej relacji, więc dziecko nie nauczyło się reagować na emocje innych.