Od nieprawidłowego odżywiania do choroby
Bulimia i anoreksja to niejedyne choroby związane z nieprawidłowym odżywianiem. Osób, które nie dbają o swoją dietę, jest bardzo wiele. Bardzo wiele jest również niestety rodziców, którzy nie dbając o własne zdrowie, zaniedbują również proces prawidłowego odżywiania się swoich pociech.
U części spośród osób nieprawidłowo odżywiających się rozwijają się właśnie bulimia albo anoreksja.
Problem tkwi w psychice?
Przyczyny rozwoju tych chorób są bardzo złożone. Aby doszło do rozwoju zaburzenia, najczęściej musi nałożyć się na siebie kilka czynników: biologicznych, społecznych, psychicznych. Skupmy się na tych ostatnich.
Osoby cierpiące z powodu bulimii lub anoreksji to często osobowości za wszelką cenę dążące do perfekcji. Często są to ludzie młodzi, którzy mają problemy związane z okresem dojrzewania, nie potrafią się odnaleźć w otoczeniu, przyjmowanie społecznych ról dorosłego człowieka stanowi dla nich ogromną trudność.
Dodatkowo często zdarza się, że mają bardzo silną potrzebę kontroli – zarówno siebie samego, jak i własnego otoczenia.
Czasami choroba związana jest z nieradzeniem sobie ze spełnianiem wygórowanych oczekiwań, jakie stawiają przed takim zagubionym młodym człowiekiem jego bliscy. W dzisiejszym świecie znaczenie ma też „ideał” sylwetki czy też urody kreowany przez środki masowego przekazu. Młodzi ludzie często są zapatrzeni w swoich idoli, którzy na ekranie lub na okładkach kolorowych pism wyglądają perfekcyjnie. Nastolatki dążą do tego, by się do nich upodobnić.
Choroba bywa wtedy swojego rodzaju buntem wobec rzeczywistości, w jakiej żyją; staje się sygnałem, że w wewnętrznym świecie emocji i przeżyć dzieje się coś niedobrego.
Zobacz też: Anoreksja - choroba ciała i umysłu
Leczymy nie tylko chorego, ale też jego najbliższych
W przypadku leczenia anoreksji i bulimii trzeba koniecznie upewnić się, czy choroba nie zagraża bezpośrednio życiu pacjenta.
Jeżeli nie, wskazana jest psychoterapia – indywidualna lub w grupie.
Dobór metod i technik terapii zależy od indywidualnego przypadku. Podczas przygotowywania indywidualnego programu terapeuta powinien wziąć pod uwagę cechy osobowości pacjenta, jego temperament, siłę i skalę zaburzenia, czynniki środowiskowe, rodzinne, zajęcia wykonywane przez pacjenta, a także jego potrzeby i oczekiwania wobec terapii.
Są też czynniki wspólne dla wszystkich chorych – te dotyczą samego zaburzenia. Mechanizmy powstawania i utrzymywania się choroby są u wielu osób podobne, niekiedy przypominają rodzaj uzależnienia.
W pracy z pacjentem konieczne jest współdziałanie z jego najbliższymi, z jego rodziną – w podejściu systemowym. Zakłada ono, że choroba jednostki jest przejawem choroby całej rodziny, dlatego wymaga współpracy całej grupy.
Zobacz też: Rodzaje bulimii
Autor: Anna Karny, psycholog i psychoterapeuta Prywatnego Ośrodka Terapii Uzależnień i Pomocy Psychologicznej POLANA.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
