Jest mniej znana i rozpowszechniona niż przenoszona głównie poprzez kontakty seksualne chlamydia trachomatis, podobnie jak ona wiąże się jednak z poważnymi powikłaniami. Chlamydia pneumoniae błyskawicznie się rozprzestrzenia i szybko może spowodować epidemię. Jak ją rozpoznać i leczyć?
Czym jest chlamydia pneumoniae?
Rozróżniamy trzy postaci chlamydii – każda ma inną drogę zakażenia: chlamydia trachomatis (najbardziej znana, można się nią zarazić głównie poprzez zbliżenia dopochwowe, a także seks analny i oralny), chlamydia pneumoniae i chlamydia psittaci.
Chlamydia pneumoniae przenosi się głównie drogą kropelkową. Szybko się rozprzestrzenia szczególnie w dużych skupiskach ludzkich, np. szkołach, przez co może powodować epidemie. Jest chorobą płuc i oskrzeli wywoływaną przez bakterie. Zagraża szczególnie dzieciom powyżej 5. roku życia i osobom starszym, u których może doprowadzić do zapalenia tchawicy, krtani, oskrzeli bądź zapalenia płuc (w 5% przypadków).
To właśnie zapalenie płuc jest szczególnie niebezpieczne dla seniorów, u których może spowodować niewydolność tego organu i zgon. Co ciekawe, chlamydia pneumoniae w zasadzie nie występuje u dzieci młodszych niż pięcioletnie.
Zakażenie Chlamydia pneumoniae może nasilać objawy astmy
Objawy chlamydii pneumoniae
Zdecydowana większość zakażeń – około 90% – ma charakter bezobjawowy. W innych przypadkach wiążą się one głównie z infekcjami górnych dróg oddechowych.
Choroba ma zwykle łagodny przebieg. Możemy ją rozpoznać po:
- stanach podgorączkowych lub gorączce,
- bólach głowy,
- kaszlu,
- bólu gardła,
- chrypce,
- bólach mięśni i stawów.
Na czym polega leczenie chlamydii pneumoniae?
Warto wiedzieć, że leczenie tego rodzaju chlamydii zależy od tego, czy choroba ma przebieg łagodny, czy ostry. W przypadku łagodnej odmiany chlamydii stosuje się leczenie objawowe, a ostrej – antybiotykoterapię.
Stosowanie antybiotyków jest konieczne w przypadku wystąpienia ostrych zapaleń: migdałków, zatok, krtani, oskrzeli lub ucha środkowego. Najskuteczniejsze są wśród nich makrolidy, tetracykliny i fluorochinolony.
Leczenie powinno wówczas trwać przynajmniej dwa tygodnie. Zdarza się, że długotrwałe infekcje leczy się nawet 6 tygodni. Terapii nie wolno jednak przerywać, ponieważ może to spowodować nawrót choroby.
Pamiętajmy, że chlamydię pneumoniae trzeba leczyć – bez tego choroba może wywołać groźne powikłania, m.in. chorobę wieńcową lub astmę. Uważa się też, że bakterie ją wywołujące mogą także przyczyniać się do rozwoju choroby niedokrwiennej serca, stwardnienia rozsianego, miażdżycy i choroby Alzheimera.
Zobacz też:
Chlamydia pneumoniae, moja historia, leczenie
Może prowadzić do poronień i bezpłodności, a zagraża głównie kobietom. Bierzemy pod lupę chlamydię
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
