Chlamydia pneumoniae (nowa nazwa tej bakterii to Chlamydophila pneumoniae) należy do wyjątkowo sprytnych tzw. bakterii atypowych, które bezwzględnie przedzierają się do ludzkich komórek i korzystają z ich zasobów energetycznych (same nie mają zdolności do syntezy własnych substancji energetycznych).
W około 50 % zakażenie bakterią chlamydia pneumoniae przebiega bezobjawowo. W pozostałych przypadkach kończy się infekcją układu oddechowego (tak dzieje się najczęściej w przypadku dzieci i osób po siedemdziesiątce). Niestety czasami nosicielstwo tej bakterii przyczynia się do zaostrzenia objawów astmy i pogarsza stan cierpiących na chorobę niedokrwienną serca.
Jakie objawy wywołuje chlamydia pneumoniae?
Chlamydia pneumoniae przenosi się drogą kropelkową. Wystarczy więc, że osoba nią zakażona kichnie lub zakaszle np. w komunikacji miejskiej lub biurze, by zarazki trafiły do kogoś innego. Objawem zakażenia może być zapalenie krtani, gardła, zatok, oskrzeli, płuc lub stawów.
Niestety, z badań wynika, że u osób, które przeszły zapalenie układu oddechowego wywołane bakterią chlamydia pneumonae wzrasta ryzyko astmy. Zarazki te doprowadzają także do pogorszenia się stanu osób już chorych właśnie na astmę lub przewlekłą obturacyjną chorobę płuc (POChP), uszkadzają nabłonek naczyń krwionośnych, przyspiesza rozwój miażdżycy i choroby niedokrwiennej serca.
Jakie badania pomagają zdiagnozować chlamydia pneumoniae?
Obecnie najczęściej stosuje się tzw. badania serologiczne, które polegają na wykryciu przeciwciał w krwi skierowanych właśnie przeciw chlamydia pneumoniae. Na ich podstawie można stwierdzić czy dana osoba przechodzi właśnie zakażenie tą bakterią, przechodziła je w przeszłości (i nabyła odporność), czy jeszcze nigdy nie miała z nią kontaktu. Do wykrywania chlamydii pneumoniae najczęściej używa się testów ELISA.
Interpretacja wyniku testu ELISA:
- niski poziom przeciwciał z klasy IgM i szybki wzrost przeciwciał IgG - ponowna infekcja chlamydia pneumoniae
- wzrost przeciwciał w klasie IgA - przewlekła infekcja chlamydia pneumoniae
- miano przeciwciał IgM powyżej 1:16 i IgG powyżej 1:512 – zakażenie chlamydia pneumoniae
- czterokrotny wzrost miana przeciwciał w klasie IgM lub IgG między pierwszą a drugą próbką pobraną w odstępie 3 tygodni – zakażenie chlamydia pneumoniae
Leczenie zakażenia chlamydią pneumoniae
Niestety, bakteria ta jest oporna na tzw. antybiotyki beta-laktamowe (penicyliny, cefalosporyny, monobaktamy), czyli te, które powszechnie stosujemy do leczenia innych infekcji bakteryjnych. Działają za to nią nią makrolidy, tetracykliny i fluorochinolony. Leczenie jest długotrwałe. Minimalny czas podawania antybiotyków to 14 dni. W tym czasie konieczne jest też stosowanie osłonowo probiotyków.
Polecamy!
Jakie są sposoby leczenia chlamydiozy?
Te chlamydie wywołują chorobę weneryczną! Jak z nimi walczyć?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
