Spis treści:
- Choroba Leśniowskiego-Crohna - charakterystyka
- Objawy choroby Leśniowskiego-Crohna
- Choroba Leśniowskiego-Crohna - diagnoza
- Choroba Leśniowskiego-Crohna - leczenie
- Dieta w chorobie Leśniowskiego-Crohna
Choroba Leśniowskiego-Crohna - charakterystyka
Choroba Leśniowskiego-Crohna to przewlekła, wieloletnia choroba należąca do grupy nieswoistych chorób zapalnych jelit, w której zmiany zapalne mogą obejmować każdy odcinek układu pokarmowego, od jamy ustnej po odbyt. Zwykle jednak choroba dotyczy końcowego odcinka jelita cienkiego. Proces zapalny obejmuje wszystkie warstwy ściany przewodu pokarmowego a zmiany występują odcinkowo, co oznacza, że między odcinkami objętymi chorobą istnieją zdrowe fragmenty.
Choroba Leśniowskiego-Crohna charakteryzuje się występowaniem okresów zaostrzeń i remisji. Czas ich trwania i nasilenie objawów są różne u poszczególnych pacjentów.
Nazwa choroby pochodzi od nazwisk dwóch lekarzy: Antoniego Leśniowskiego i Burrilla Bernarda Crohna, którzy opisali schorzenie. Choroba Leśniowskiego-Crohna najczęściej atakuje ludzi młodych (do 25. roku życia). Najliczniej występuje w Europie Południowej. Dane z Unii Europejskiej mówią, że na chorobę Leśniowskiego-Crohna zapada co roku 5 na 100 tysięcy osób.
Przyczyny choroby Leśniowskiego-Crohna nie są znane. Istnieje jednak wiele hipotez. Niektórzy uważają, że choroba ma podłoże autoimmunologiczne, inni sugerują, że istotnym czynnikiem jest podatność genetyczna, a jeszcze inni naukowcy twierdzą, że winne są bakterie. Generalnie stwierdza się, że choroba rozwija się w wyniku złożonych zależności między zaburzeniami autoimmunologicznymi, predyspozycją genetyczną i środowiskową.
Znane są pewne czynniki, które mogą wpłynąć na wzrost ryzyka zachorowania na chorobę Leśniowskiego-Crohna:
- niska odporność,
- doustna antykoncepcja hormonalna,
- palenie papierosów,
- przyjmowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych,
- tzw. zachodni model żywienia: żywność z dużą zawartością węglowodanów prostych i tłuszczów,
- czynniki genetyczne: zachorowanie w rodzinie, niektóre mutacje genowe.
Objawy choroby Leśniowskiego-Crohna
Dolegliwości wynikające z choroby Leśniowskiego-Crohna zależą m.in. od umiejscowienia zmian zapalnych i ich stopnia zaawansowania. Do głównych objawów choroby Leśniowskiego-Crohna należą:
- silny ból i skurcze w dolnej (lub środkowej) części brzucha,
- wzdęcia,
- brak apetytu i chudnięcie,
- biegunki (zobacz: domowe sposoby na biegunkę),
- stany podgorączkowe i gorączka,
- anemia (zobacz: objawy anemii),
- osłabienie.
W zależności od lokalizacji choroby Leśniowskiego-Crohna mogą wystąpić też owrzodzenia w okolicach odbytu, guz w jamie brzusznej, krwawienia z przewodu pokarmowego oraz dolegliwości niezwiązane z układem pokarmowym: choroby skórne, zapalenie stawów, zapalenie mięśnia sercowego, zmiany oczne.
Choroba Leśniowskiego-Crohna - diagnoza
Chorobę Leśniowskiego-Crohna rozpoznaje się na podstawie objawów klinicznych, badań obrazowych – szczególnie endoskopii dolnego i górnego odcinka pokarmowego. Chory, który zgłosi się do lekarza może mieć zlecone badania krwi – zwykle jest to morfologia z oznaczeniem wskaźnika CRP.
W chorobie Leśniowskiego-Crohna ważne jest szybkie rozpoznanie, dlatego lepiej nie lekceważyć żadnych objawów. Opóźnianie leczenia naraża organizm na powikłania i wyniszczenie.
Choroba Leśniowskiego-Crohna - leczenie
Choroba Leśniowskiego-Crohna jest schorzeniem nieuleczalnym. Terapia polega na łagodzeniu objawów i ograniczeniu nawrotów. Leczenie raczej trwa do końca życia pacjenta. Przy szybkiej diagnozie i właściwie dobranemu leczeniu choroba Leśniowskiego-Crohna może mieć łagodny przebieg.
W leczeniu najczęściej stosuje się terapię przeciwzapalną i leki immunosupresyjne. Lekarz może w konkretnych przypadkach zlecić zabieg chirurgiczny. Może być potrzebny, jeśli wystąpią np. ropnie lub niedrożność jelit.
Osoby z chorobą Leśniowskiego-Crohna muszą regularnie zgłaszać się na badania i kontrole. Czasem choroba prowadzi do raka jelita grubego (zobacz objawy raka jelita grubego) i powikłań jelitowych uniemożliwiających normalne funkcjonowanie.
Dieta w chorobie Leśniowskiego-Crohna
Osoby z chorobą Leśniowskiego-Crohna powinny zdrowo się odżywiać. Główne zasady to:
- stosowanie diety zróżnicowanej i bogatej we wszystkie składniki odżywcze,
- unikanie potraw, które nasilają objawy choroby (u wielu osób jest to mleko i jego przetwory),
- ograniczanie (zwłaszcza podczas nawrotów) pieczywa razowego, roślin strączkowych, warzyw kapustnych i owoców (wysoka zawartość błonnika może nasilać objawy),
- spożywanie łagodnych potraw o półpłynnej konsystencji,
- unikanie smażonych potraw i tłustych mięs,
- przyjmowanie odpowiednich suplementów (do uzgodnienia z lekarzem).
Treść artykułu pierwotnie została opublikowana 19.12.2019.
Więcej o dolegliwościach układu pokarmowego:Refluks - na czym polega, objawy, jak zapobiec refluksowi żołądkaBól brzucha, nudności, wymioty - co jeść i pić?Zespół jelita nadwrażliwego - objawy i leczenieJak prawidłowo leczyć biegunkę infekcyjną?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
