Nasze dzieci, nawet jeśli znają zasady higieny, nie zawsze ich przestrzegają. Nie zdając sobie sprawy z zagrożenia, nie odmówią sobie pogłaskania spotkanego psa, nie zrezygnują z zabawy w piasku, który często bywa toaletą dla zwierząt, czy z kąpieli w basenie lub jeziorze. A w czasie zabawy trzeba coś jeść, najlepiej owoce prosto z drzewa czy warzywa prosto z grządki. Dlatego nasze dzieci nieustannie są narażone na inwazję takich pasożytów jak: lamblia, toksoplazma, owsiki, toksokara czy glista ludzka.
Lamblioza
Lamblioza to choroba pasożytnicza przewodu pokarmowego. Odpowiedzialny za nią jest pierwotniak z gatunku Lamblia intestinalis. Lamblie żyją w jelicie cienkim człowieka, a także w przewodach żółciowych i w przewodzie trzustkowym. Mają kształt gruszkowaty i cztery pary wici umożliwiające szybkie poruszanie się. Przyczepiają się do błony śluzowej przewodu pokarmowego żywiciela. Tam żywią się i rozmnażają. Co pewien czas część pasożytów przekształca się w cysty, które są wydalone na zewnątrz z kałem. W jednym wypróżnieniu może znajdować się wiele milionów cyst (cysta to postać przetrwalnikowa, która jest postacią zakaźną dla innych ludzi).
Do przewodu pokarmowego człowieka lamblie dostają się z zanieczyszczonymi pokarmami lub wtedy, gdy dziecko nie myje rąk po skorzystaniu z ubikacji. Jest to więc klasyczna choroba „brudnych rąk”.
Polecamy: Co czyha w brudnej wodzie?
Jakie są objawy lambliozy?
Lamblioza może się objawiać:
- brakiem łaknienia,
- kurczowymi bólami brzucha,
- nudnościami,
- wzdęciami,
- wymiotami,
- nawracającymi wodnistymi biegunkami,
- bólami głowy,
- zmęczeniem,
- bezsennością,
- reakcjami uczuleniowymi z różnego rodzaju wysypką,
- stanami podgorączkowymi.
Czytaj też: Co oznacza wysypka u dziecka?
Jak wykryć lambliozę?
U dzieci dodatkowo lamblie wywołują zaburzenia w trawieniu tłuszczów i węglowodanów, co może doprowadzić do niedoboru witamin (m.in. witamin rozpuszczalnych w tłuszczach: A, D, E, K). Częste biegunki są przyczyną niedożywienia, a w konsekwencji zaburzeń rozwoju fizycznego dziecka.
Objawy ostrego zakażenia występują dopiero od 1 do 3 tygodni od połknięcia lamblii. Są niejednoznaczne i zależne od wydolności układu odpornościowego dziecka.
Żeby stwierdzić, czy dziecko jest zakażone, powinno się wykonać proste badania laboratoryjne:
1) obecności cyst w kale (pojedyncze badanie może nie przynieść rezultatów, ponieważ cysty wydalane są okresowo). Do badania kału potrzebne są specjalne pojemniki. Należy pobrać świeży kał przy pomocy łopatki umieszczonej w pojemniku, w ilości odpowiadającej wielkości orzecha laskowego (z 2-3 różnych miejsc). Następnie pojemnik trzeba dostarczyć w krótkim czasie do laboratorium.
2) testy immunoenzymatyczne wykrywające antygeny lamblii. W celu wykonania badania pobiera się również kał.
Bardzo ważną sprawą jest też to, że nawet jeżeli jedna osoba z rodziny jest chora na lambliozę, to cała rodzina musi się poddać badaniom.
Czytaj też: Jak leczyć biegunkę u niemowląt?
Toksoplazmoza
Toksoplazmoza jest chorobą wywołaną przez pierwotniaki z gatunku Toxoplasma gondii. Te niewielkie pasożyty rozmnażają się w komórkach nabłonka jelita cienkiego kota, ale także innych zwierząt. Po odbyciu kilku cykli podziałowych, część komórek Toxoplasma gondii przekształca się w komórki rozrodcze żeńskie i męskie. Komórki rozrodcze łączą się ze sobą tworząc zygotę, która, po zabezpieczeniu otoczką (oocyty), usuwana jest z kałem na zewnątrz. Do zarażenia kolejnego żywiciela, którym może być właśnie nasze dziecko, dochodzi drogą pokarmową poprzez:
- spożycie warzyw i owoców zanieczyszczonych ziemią z oocytami,
- brudne ręce, zanieczyszczone ziemią lub piaskiem zawierającym oocyty,
- uszkodzoną skórę.
Osobniki potomne, przeniesione przez krew, mogą się umiejscowić w węzłach chłonnych, mięśniach szkieletowych, w mięśniu sercowym, mózgu, gałce ocznej i innych narządach. Tam znowu się rozmnażają. Zakażenie Toxoplasma gondii przebiega najczęściej bezobjawowo. Czasem może wystąpić:
- gorączka,
- powiększone węzły chłonne.
Jak wykryć toksoplazmozę?
Podstawą rozpoznania zakażenia tym pasożytem jest wykonanie badania krwi w kierunku wykrycia przeciwciał swoistych dla T. gonidii. Otóż organizm w odpowiedzi na zakażenia T. gonidii wytwarza specjalne białka (IgG, IgM), których obecność we krwi pośrednio wskazuje na możliwość zakażenia. Najszybszą metodą sprawdzenia, czy nasze dziecko jest zakażone, jest wykrycie Toksoplazma gondii za pomocą metod biologii molekularnej (PCR).
Trzeba również pamiętać o tym że, zakażenie Toxoplasma gondii jest bardzo groźne dla kobiet w ciąży, zwłaszcza w pierwszym trymestrze.
Polecamy: Toksoplazmoza ukryta w oku
Owsica
Okres letni sprzyja zakażeniu owsicą. Podobnie jak lamblioza, jest to także klasyczna choroba „brudnych rąk” – rozwija się wówczas, gdy dzieci nie myją rąk po wspólnej zabawie w piasku czy po wyjściu z toalety. Na nieumytych rękach mogą znaleźć się jaja owsika, które dostają się do ust np. podczas posiłku. Owsiki przebywają przeważnie w końcowym odcinku jelita cienkiego, gdzie dochodzi do zapłodnienia. Tuż po zapłodnieniu samce giną, a samice wędrują w kierunku odbytu. Tutaj składają jajeczka, co wywołuje nieznośne swędzenie, które potęguje wydzielana przez nie lepka, drażniąca ciecz. Uczucie swędzenia nie pozwala dziecku spać. Dziecko, drapiąc się, zbiera jajeczka na skórę palców lub pod paznokcie i, podczas jedzenia, przenosi jajeczka do buzi – pętla zakażenia się zamyka. Tam rozwijają się w larwy i znów przechodzą do jelita, zaczynając nowy cykl. Same jajeczka są zakaźne dla człowieka po sześciu godzinach od chwili ich złożenia, gdyż w ich wnętrzu zaczyna rozwijać się larwa.
Czytaj też: Jak się upewnić, czy to owsica?
Jakie są objawy owsicy?
Najczęstsze objawy zakażenia to:
- brak apetytu,
- bladość,
- bóle brzucha,
- rozdrażnienie,
- trudności z koncentracją,
- problemy ze spaniem.
Jak wykryć owsicę?
Rozpoznanie owsicy polega wykryciu owsików w kale (tylko przy bardzo nasilonym zarażeniu) lub poprzez oglądanie okolic odbytu, mniej więcej dwie godziny po zaśnięciu. Do badania kału potrzebne są specjalne pojemniki dostępne w laboratoriach i aptekach. Należy pobrać świeży kał przy pomocy łopatki umieszczonej w pojemniku, w ilości odpowiadającej wielkości orzecha laskowego (z 2-3 różnych miejsc). Najlepszą metodą jest przylepienie w okolicy odbytu wcześnie rano specjalnej taśmy celofanowej i dostarczenie jej jak najszybciej do laboratorium.
Czytaj też: Jak zmniejszyć ryzyko zarażenia pasożytami?
Toksokaroza
Toksokaroza (nicień zwany psią glistą, łac. Toxocara canis) jest to choroba pasożytnicza, której nosicielami są szczególnie młode psy i koty. Zarażone drogą pokarmową szczenięta i kocięta wydalają ogromne ilości jaj, przez co larwy mogą znajdować się na sierści szczeniąt.
U ludzi pasożyt ten wywołuje chorobę zwaną zespołem „larwy wędrującej”. Jaja wydalane są z odchodami psów i kotów, które niejednokrotnie załatwiają się w piaskownicach naszych dzieci. Gdy jaja dostaną się do przewodu pokarmowego, zasiedlają jelito cienkie, gdzie wylęgają się larwy. Następnie przechodzą przez ścianę jelita cienkiego i naczyniami krwionośnymi z krwią wędrują po całym organizmie. Najczęściej umiejscawiają się w: wątrobie, ośrodkowym układzie nerwowym, oku. Larwy cechuje duża żywotność – pozostają żywe w organizmie nawet do dwóch lat.
Polecamy: Jak uchronić dziecko przed toksokarozą?
Jakie są objawy toksokarozy?
Objawy zakażenia są nieswoiste i trudne do rozpoznania. W większości przypadków przebiega bezobjawowo. Tylko w przypadkach intensywnej inwazji larw, u dziecka może wystąpić:
- wysoka temperatura,
- osłabienie,
- senność,
- nudności.
Rozpoznanie zakażenia tym pasożytem polega na wykonaniu badania krwi w kierunku wykrycia przeciwciał dla Toxockara canis (IgG).
Czytaj też: Zobacz, jakie są najczęstsze choroby pasożytnicze w Polsce!
Glistnica
Glistnica (Glista ludzka – Askaris lumbricoides) to częsty pasożyt człowieka. Można się nią bardzo łatwo zarazić, połykając jajeczka z żywymi larwami z brudnych owoców czy warzyw, a nawet z nieumytych rąk. Jajeczka glist mogą znajdować się również na sierści psa czy kota. Samice glisty składają do 200 000 jaj w ciągu doby. Jaja są usuwane z kałem. Po zjedzeniu zanieczyszczonego pożywienia jaja dostają się do przewodu pokarmowego, głównie do jelita cienkiego, gdzie z jaj wykluwają się larwy. Larwy przechodzą przez ścianę jelita i wnikają do naczyń krwionośnych. Tam razem z krwią wędrują przez wątrobę, serce, a następnie przez płuca, gdzie ich największa liczba może wywołać zapalenie płuc trwające nieraz kilka tygodni. Po pewnym czasie wędrują przez drzewo oskrzelowe i tchawicę. Uporczywy kaszel doprowadza do przedostania się larw do gardła gdzie zostają znowu połknięte. Ponowna wędrówka larwy powoduje, że larwy zamieniają się w dojrzałe glisty. Obecność glisty w przewodzie pokarmowym człowieka nie jest obojętna. Pasożyty nie tylko żywią się pokarmem przeznaczonym dla człowieka, ale również wydzielają toksyczne substancje, zatruwając tym samym nasz organizm. Osobniki dorosłe żyją 1 do 2 lat. Czas od momentu zakażenia do pojawienia się jaj w kale wynosi 60-80 dni.
Polecamy: Groźne owsiki i glista ludzka - czy wiesz jak się uchronić?
Jakie są objawy glistnicy?
Glistnica może się objawiać:
- bólami brzucha,
- mdłościami,
- wymiotami,
- biegunkami,
- zaburzeniem łaknienia,
- wysypką,
- świądem skóry,
- bólem głowy,
- gorączką,
- uporczywym kaszlem.
Jak wykryć glistnicę?
Rozpoznanie glistnicy stwierdza się na podstawie badania kału na obecność jaj. Do badania kału potrzebne są specjalne pojemniki. Należy pobrać świeży kał przy pomocy łopatki umieszczonej w pojemniku, w ilości odpowiadającej wielkości orzecha laskowego (z 2-3 różnych miejsc). Następnie pojemnik trzeba dostarczyć w krótkim czasie do laboratorium.
W przebiegu zakażenia może dojść do reakcji alergicznej na toksyny uwalniane przez pasożyta. Dlatego można wykonać badanie krwi na obecność przeciwciał IgE.
Czytaj też: Oblicz ryzyko alergii swojego dziecka
Kleszcze i borelioza
W wakacje zabieramy swoje dzieci na wycieczki do lasu, na łąkę czy nad jezioro. A to są miejsca, gdzie żyją kleszcze. Największa aktywność tych pasożytów przypada na okres od sierpnia do października. Zabierając dzieci w podobne miejsca musimy więc zwiększyć naszą czujność, gdyż sam moment przekłucia naskórka i wysysania krwi jest bezbolesny (wydzielina kleszcza działa znieczulająco) i może pozostać niezauważony przez małe dziecko. Do zakażenia dochodzi w trakcie ssania krwi przez kleszcza.
Typowymi miejscami ukąszeń są: głowa, uszy, miejsca zgięcia dwóch stawów, ręce nogi. Niektóre kleszcze są zakażone bakteriami Borrelia burgdorferi, które wywołują boreliozę. Bakteria rozmnaża się w komórkach w miejscu infekcji, drogą limfatyczną wędruje do węzłów chłonnych i w efekcie może dostać się do różnych narządów, a nawet do centralnego układu nerwowego.
Polecamy: Jak chronić rodzinę przed kleszczami?
Jak wykryć boreliozę?
Borelioza jest przewlekłą chorobą bakteryjną, która przebiega z różnymi objawami w kolejnych okresach choroby. W pierwszym stadium choroby występuje rumień wędrujący, który pojawia się na skórze w miejscu ukłucia kleszcza. Zmianom tym może towarzyszyć: zmęczenie, ból głowy, bóle mięśni, gorączka, sztywność karku. W drugim stadium występują zmiany zapalne narządów wewnętrznych. Trzecie stadium to przewlekła infekcja trwająca od roku nawet do kilku lat. Dlatego po powrocie z wycieczki należy dokładnie obejrzeć skórę, a jeśli stwierdzimy obecność kleszcza, należy go jak najszybciej wyciągnąć a miejsce po nim zdezynfekować.
Jeżeli obawiamy się, że nasze dziecko może być zarażone borelią, należy wykonać badanie krwi. Bakterie które są przenoszone przez kleszcze powodują wytwarzanie przez organizm przeciwciał (IgG, IgM). Można je wykryć już po 4 tygodniach od ukąszenia. Wyniki wątpliwe i pozytywne są weryfikowane metodą Western-blot. Bezpośrednie wykrycie Borrelia burgdorferi jest możliwe dzięki nowoczesnym metodom genetyki molekularnej (PCR).
Czytaj też: Borelioza - co warto o niej wiedzieć?
Jak chronić siebie i dziecko przed chorobami pasożytniczymi?
Dobrym sposobem unikania powyższych „gości” w naszym ciele i cele naszych dzieci jest bezwzględne, częste mycie rąk wodą z mydłem – przed każdym posiłkiem i po każdej zabawie w piasku czy z psem. Ważne jest również mycie warzyw i owoców przed spożyciem, zwłaszcza, kiedy podajemy je naszym pociechom. A kiedy podejrzewamy, że dziecko mogło zarazić się którymś z powyższych pasożytów, wystarczy wykonać proste badania opisane powyżej przy każdym zakażeniu.
Autor: Dr n. biol. Magdalena Macko
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
