Co to jest hormonalna terapia zastępcza?
Skoro objawy menopauzy są dla kobiet tak bardzo uciążliwe, to warto poszukać rozwiązań pozwalających im choć trochę poradzić sobie z nimi. Jednym z nich, w dodatku często stosowanym, jest hormonalna terapia zastępcza (HTZ). Polega ona na uzupełnianiu niedoborów bądź całkowitego braku hormonów naturalnie wydzielanych przez jajniki. Podaje się estradiol, estron, estriol, końskie estrogeny takie jak ekwilina, ekwilenina, lub związki estrogenów naturalnych walerianian, bursztynian, propionian estradiolu.
Różne mogą być też drogi ich podawania – doustnie (tabletki), dożylnie (zastrzyki) lub miejscowo, czyli dopochwowo (globulki i kremy) lub skórnie (plastry i żele). W przypadku leczenia doustnego podaje się dużo większe dawki hormonów, wydaje się zatem, że o wiele korzystniej jest przyjmować leki inną drogą. O konkretnej substancji oraz formie stosowania decyduje oczywiście lekarz po przeprowadzeniu badań – mammografii, USG dopochwowego, pomiaru ciśnienia krwi oraz stężenia lipidów oraz glukozy. Zwiększy to bezpieczeństwo leczenia i rozwieje wszelkie wątpliwości.
Czytaj też: Jak łatwo zwalczyć objawy menopauzy?
Zalety stosowania hormonalnej terapii zastępczej
Jak wspomniano w poprzednim punkcie, hormonalna terapia zastępcza ma na celu złagodzenie objawów menopauzy. Przede wszystkim podnosi nastrój, znosi uczucie niepokoju, likwiduje uderzenia gorąca, oblewające poty i bezsenność – jednym słowem znacząco korzystnie wpływa na samopoczucie. Poprawia też funkcjonowanie układu moczowo-płciowego, zapobiega często występującym zapaleniom pochwy i cewki moczowej, zwiększa wilgotność i elastyczność pochwy, co poprawia jakość stosunków (znosi ból) oraz nietrzymanie moczu. Skóra wolniej się starzeje, zmniejsza się też ryzyko zachorowania na miażdżycę i osteoporozę.
Niebezpieczeństwo
Jedynym udowodnionym ryzykiem jest zachorowanie na raka endometrium. Bada się też wpływ HTZ na rozwój nowotworów sutka i macicy, jelita grubego, nadciśnienia tętniczego, choroby zakrzepowej, zaburzeń metabolizmu glukozy. Znaczenie ma jednak rodzaj i czas stosowania terapii zastępczej. Wykwalifikowany lekarz specjalista, który zdaje sobie sprawę ze wszystkich zagrożeń i korzyści, najlepiej doradzi czy stosować HTZ.
Przeciwwskazania
Są jednak choroby i sytuacje, w których bezwzględnie odradza się hormonoterapię. Należą do nich ciężkie schorzenia wątroby, cholestaza, porfiria, nowotwory sutka i macicy, czerniak złośliwy, nadciśnienie, udar mózgu, choroby naczyń mózgu i siatkówki, migrena, choroba zakrzepowa, anemia sierpowata. Ostrożność należy też zachować w stosunku do kobiet cierpiących na otyłość.
Czytaj też: Jaka dieta w osteoporozie po menopauzie?
Działania niepożądane
Jeśli po wizycie u lekarza zdecydujemy się przyjmować HTZ, warto być uczulonym na możliwe działania niepożądane, które staną się podstawą do zmiany sposobu leczenia. Należą do nich Należą do nich nudności, bóle głowy, wymioty, uczucie napięcia sutków, bóle brzucha, a także przejściowy przyrost masy ciała (występujący w pierwszych trzech cyklach). Sporadycznie występują reakcje alergiczne (pokrzywka, świąd i rumień). Bardzo rzadko, ale jednak zdarzają się poważne dolegliwości bóle i obrzęki kończyn, kłujące bóle w klatce piersiowej, migrenowe bóle głowy, zaburzenia równowagi, znaczny wzrost ciśnienia tętniczego.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
