Depresja endogenna – gdy przyczyną są zmiany w organizmie

depresja endogenna fot. Adobe Stock, okrasiuk
Przyczyną depresji endogennej jest nieprawidłowe funkcjonowanie organizmu. Z badań wynika, że zwiększone ryzyko choroby występuje u osób obciążonych depresją genetycznie. Objawy depresji endogennej są takie same jak w przypadku depresji egzogennej (spowodowanej czynnikami zewnętrznymi, np. stresującymi wydarzeniami), zwykle jednak jej początek jest bardziej gwałtowny.
Agnieszka Czechowska / 29.07.2021 12:54
depresja endogenna fot. Adobe Stock, okrasiuk

Spis treści:

  1. Depresja endogenna – definicja i przyczyny
  2. Depresja endogenna – objawy
  3. Leczenie depresji endogennej
  4. Czy można wyleczyć depresję endogenną?

Depresja endogenna – definicja i przyczyny

Depresja endogenna jest typem nawracającej depresji, której główną przyczyną są czynniki biologiczne (wewnętrzne), w tym przede wszystkim nieprawidłowa aktywność neuroprzekaźników (serotoniny, dopaminy i/lub noradrenaliny) oraz predyspozycje genetyczne. Mówiąc inaczej, w przeciwieństwie do depresji egzogennej, obniżenia nastroju nie poprzedza bezpośrednio trudne doświadczenie życiowe. Kluczowe są zmiany w funkcjonowaniu mózgu. Depresja endogenna nazywana jest również "dużą depresją". 

Należy dodać, że podział depresji na typ endogenny i egzogenny nie jest obecnie akceptowany przez wszystkich lekarzy i naukowców. 

Depresja endogenna – objawy

Objawy depresji endogennej mogą ujawniać się w postaci typowej lub nietypowej. Dzieli się je również na objawy osiowe (podstawowe) oraz wtórne

Objawy osiowe depresji endogennej świadczą o typowym obrazie choroby, to:

  • obniżenie nastroju: smutek, przygnębienie, niemożność odczuwania radości czy satysfakcji (anhedonia), zobojętnienie,
  • spowolnienie ruchowe i umysłowe, utrata energii, męczliwość nawet przy najmniejszym wysiłku,
  • zaburzenie rytmu dobowego: problemy ze snem (wczesne budzenie się, sen płytki, przerywany), senność w ciągu dnia,
  • objawy fizyczne (somatyczne): bóle głowy, zaparcia, wysychanie błon śluzowych, chudnięcie.
  • lęk, niepokój, niespokojne, niepotrzebne ruchy.

Objawy wtórne depresji endogennej to:

  • wycofanie się z aktywności, zmniejszenie liczny zainteresowań,
  • zaniedbywanie siebie,
  • obwinianie siebie, niskie poczucie własnej wartości,
  • urojenia dotyczące zdrowia (przekonanie o poważnej niewyleczalnej chorobie lub chorobach),
  • zachowania samobójcze: głównie myśli samobójcze i tendencje samobójcze.

W przypadku depresji endogennej często pojawia się lęk, który określany jest jako wolno płynący, falujący i lokalizowany przez pacjentów w klatce piersiowej lub nadbrzuszu. 

Chorzy często czują wahania samopoczucia w ciągu dnia - największe przygnębienie pojawia się we wczesnych godzinach porannych, natomiast lepsze samopoczucie występuje na ogół po południu i wieczorem. 

Warto również pamiętać, ze zarówno depresja endogenna, jak i egzogenna niekiedy „chowa się” za maskami innych objawów (to tzw. depresja maskowana), np.

  • rozmaitych dolegliwości bólowych,
  • kołatania lub szybkiego bicia serca,
  • problemów z trawieniem,
  • zaburzeń miesiączkowania,
  • uzależnień od alkoholu lub narkotyków. 

Leczenie depresji endogennej

Leczenie depresji endogennej polega na przyjmowaniu leków przeciwdepresyjnych oraz psychoterapii. Ponieważ chorobę wywołuje nieprawidłowe działanie neuroprzekaźników w ośrodkowym układzie nerwowym, chorym zaleca leczenie farmakologiczne, które korzystnie wpływa na chemię mózgu. Zwykle są to tzw. inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI). By poczuć pierwsze efekty ich działania, trzeba je przyjmować co najmniej 3 tygodnie. Pełne leczenie trwa znacznie dłużej - minimalnie pół roku. Najlepsze efekty można uzyskać w połączeniu z psychoterapią. Polecana jest zwłaszcza terapia poznawczo-behawioralna oraz psychodynamiczna

Czy depresję endogenną można wyleczyć?

Depresję endogenną da się wyleczyć. Stosowane obecnie leki przeciwdepresyjne mają mniej niż kiedyś skutków ubocznych i nie są uzależniające. Pozwalają w wielu przypadkach zlikwidować objawy choroby i wydłużać czas remisji, czyli okresów bezobjawowych. Połączenie leczenia farmakologicznego i psychoterapii według lekarzy daje najlepsze efekty. 

Przy podejrzeniu depresji można udać się do lekarza rodzinnego, który rozpozna zaburzenie i przepisze odpowiednie lekarstwa. Jeśli choroba ma ciężki przebieg i pojawiają się myśli samobójcze, jak najszybciej trzeba udać się do lekarza psychiatry. 

Treść artykułu została pierwotnie opublikowana 31.08.2018. 

Czytaj także:
Choroba dwubiegunowa - objawy, leczenie, rokowania
Wpływ depresji na wygląd – co się zmienia u chorego?
Depresja poporodowa - objawy, przyczyny, test, jak pomóc
Depresja lękowa – objawy i leczenie
Depresja dwubiegunowa - na czym polega i jak ją leczyć?

Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!

Redakcja poleca

REKLAMA