Czym jest ciężki ostry zespół oddechowy SARS?

Jakie obowiązki wobec pacjenta ma szpital?
Wszyscy pamiętamy epidemię ostrych zachorowań na nieznaną chorobę układu oddechowego, które rozpoczęły się w Chinach w 2003 roku. Naukowcy odkryli, że przyczyną tych zachorowań był koronawirus SARS-CoV. Zakażenie przenosiło się drogą kropelkową w czasie bliskiego kontaktu z osobą chorą. Niestety nie ma swoistego leczenia. Na szczęście epidemia została zahamowana i obecnie wirus nam nie zagraża.
/ 28.04.2011 18:11
Jakie obowiązki wobec pacjenta ma szpital?

Etiologia

SARS czyli ciężki ostry zespół oddechowy jest chorobą zakaźną wywoływaną przez koronawirusy SARS-CoV, którego prekursorem jest wirus bytujący wśród małych zwierząt azjatyckich. Zwierzęta te są sprzedawane na targowiskach mięsnych, głównie w Chinach, dlatego tam rozwinęła się epidemia. O zachorowaniu należy myśleć w przypadku osób z niewyjaśnioną infekcją dróg oddechowych, którzy przebywali w ciągu ostatnich dwóch tygodni w rejonach endemicznych.

Zobacz też: Jakie choroby infekcyjne płuc występują najczęściej?

Sposób zakażenia

Zakażenie następuje drogą kropelkową w czasie bliskiego kontaktu z osobą chorą. Możliwe jest również zakażenie poprzez kontakt pośredni z przedmiotami zanieczyszczonymi wydzieliną dróg oddechowych lub płynami ustrojowymi chorego. Na początku epidemii, gdy nie wiedziano jaka jest przyczyna masowych zachorowań dochodziło do zakażenia personelu medycznego bezpośrednio od osób chorych.

Objawy

Choroba ma mało specyficzne objawy. Występują gorączka, kaszel, bóle mięśni i dreszcze, ból głowy. Rozpoznanie opiera się na stwierdzenia kontaktu z osobą chorą, ponadto muszą wystąpić objawy zapalenia płuc opornego na leczenie oraz podstawowe cechy SARS, do których należą:

  •  objawy ze strony układu oddechowego – gorączka > 38 stopni Celsjusza oraz co najmniej jeden z następujących objawów: kaszel, duszność, trudności z oddychaniem,
  •  obecność zacienień w RTG klatki piersiowej,
  •  niewystąpienie poprawy w czasie leczenia antybiotykami,
  •  w badaniach laboratoryjnych: niewyjaśniona w inny sposób limfopenia oraz wzrost aktywności aminotransferazy asparaginianowej i alaninowej,
  •  molekularne lub serologiczne potwierdzenia zakażenia wirusem SARS-CoV,
  •  wywiad wskazujący na kontakt z osobą chorą na SARS lub podejrzenie takiego kontaktu, podróż do rejonów o dużym ryzyku zachorowania.

Leczenie

Nie ma niestety swoistego leczenia zakażenia wirusem SARS-CoV. Stosuje się leczenie objawowe, polegające na obniżaniu gorączki, nawadnianiu, niekiedy konieczna jest tlenoterapia. W ciężkich przypadkach podaje się glikokortykosteroidy dożylnie. Obserwowano także poprawę po dożylnym podaniu preparatów immunoglobulin.

Zobacz też: Jak odróżnić infekcję wirusową od bakteryjnej?

Zapobieganie

Ważne jest zapobieganie rozprzestrzenianiu się zakażenia poprzez szybką izolację chorych podejrzanych o SARS. Obecnie nie ma dowodów na to, by wirus SARS był obecny w populacji ludzkiej. Możliwe jest jednak pojawienie się zakażeń odzwierzęcych. Dużą nadzieję wiąże się ze szczepionką, chroniącą przed zachorowaniem, która jest na razie w fazie badań.

Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!

Redakcja poleca

REKLAMA