Choroby alergiczne stanowią istotny problem zdrowotny i społeczny. Są szeroko rozpowszechnione, a częstość ich występowania stale rośnie.
Na czym polega diagnostyka alergii?
Oprócz stwierdzenia charakterystycznych objawów klinicznych występujących po narażeniu na potencjalny alergen, niezbędne jest oznaczenie we krwi stężenia swoistych przeciwciał, tzw. immunoglobulin klasy E (IgE) lub wykonanie testów skórnych. Pomocne mogą być także wymazy cytologiczne z nosa, próby prowokacyjne, a w przypadku podejrzenia astmy badanie spirometryczne.
Zobacz też: Jakie badania przeprowadzić w diagnostyce alergii?
Jakie są zalety oznaczania specyficznych przeciwciał IgE?
Oznaczenie alergenoswoistych przeciwciał, klasy IgE jest bezbolesną procedurą, związaną jedynie z pobraniem niewielkiej ilości krwi żylnej. Osoby, u których wykonywane jest oznaczenie stężenia swoistych IgE nie musza przerywać zażywania leków przeciwalergicznych lub innych leków, które zaburzają wyniki testów skórnych.
Pozostałe czynniki utrudniające interpretację testów skórnych, takie jak współistniejące choroby skóry, dermografizm, mała reaktywność skóry, obserwowana często u ludzi po 50 roku życia, nie maja wpływu na wynik oznaczeń stężenia swoistego IgE.
Stężenie swoistych przeciwciał klasy IgE może być oznaczane osobno przeciwko poszczególnym alergenom, np. przeciwko pyłkowi brzozy lub jadowi osy, albo może być grupowane w panele zawierające zestaw najczęściej uczulających alergenów z danej grupy np. mieszanka traw wczesnych lub mieszanka chwastów.
Oznaczenie swoistych przeciwciał przeciwko jadowi owada, podejrzanego o wywołanie reakcji uczuleniowej jest istotnym etapem kwalifikacji do immunoterapii swoistej, czyli odczulania, jednej z form leczenia nadwrażliwości na jad owadów błonkoskrzydłych.
Zobacz też: Katar sienny, czyli gdy cieknie z nosa...
Jak leczyć choroby związane z alergią?
Leczenie chorób alergicznych jest procesem złożonym i polega na ograniczeniu lub całkowitym zlikwidowaniu narażenia na kontakt z alergenem oraz na stosowaniu leków należących do kilku grup farmakologicznych.
Podstawową grupą leków są blokery receptora histaminowego typu pierwszego (np. cetyryzyna, loratydyna itd.) stosowane doustnie, a także w formie kropli do oczu.
W leczeniu alergicznego nieżytu nosa istotna rolę odgrywają glikokortykosteroidy podawane wziewnie donosowo, zaś podstawą leczenia astmy alergicznej są wziewne glikokortykosteridy. Dodatkowo w wybranych wypadkach chorych poddaje się odczulaniu.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
