fot. Fotolia
Czym jest LSD?
LSD (Dietyloamid kwasu D-lizergowego, LSD, LSD-25) to organiczny związek chemiczny, pochodna ergoliny, jedna z najaktywniejszych substancji psychodelicznych. Środek jest białym proszkiem pozbawionym smaku, występuje też jako bezbarwny płyn. Najczęściej sprzedawany jest w postaci papierków nasączonych owym płynem.
Środek jest wchłaniany w całości z przewodu pokarmowego, w związku z czym przyjmowany jest doustnie. Choć do mózgu dociera niewielka część przyjętej dawki, psychiczne efekty działania środka utrzymują się przez kilkanaście godzin.
Jak działa LSD?
LSD wywołuje procesy neurochemiczne zachodzące pomimo dezaktywacji substancji w organizmie. Narkotyk ten ma zdolność wywoływania głębokich zmian w percepcji zmysłowej, w nastroju, sprawności intelektualnej oraz w sposobie myślenia i przeżywania emocji.
Pod wpływem LSD dochodzi do wyostrzenia zmysłów: wzroku, smaku, słuchu i dotyku. Dominuje poczucie oderwania od rzeczywistości, niekiedy depersonalizacji.
Szczególny wpływ na charakter doznań ma stan emocjonalny, w jakim człowiek się znajduje. Stąd niebezpieczeństwo przeżywania przez użytkowników negatywnych doświadczeń, włącznie z atakami psychozy.
Fizyczne reakcje na LSD są bardzo różne, jednak najczęściej występują: gorączka, podniesiony poziom cukru we krwi, mdłości, dreszcze, tachykardia, nadprodukcja śliny, pocenie się, rozszerzenie źrenic, bezsenność, parestezje, drgawki i synestezja.
LSD jest środkiem, który nie powoduje uzależnienia fizycznego.
Zobacz też: Czym grozi przedawkowanie amfetaminy?
Czym jest meskalina?
Meskalina to organiczny związek chemiczny, występuje naturalnie przede wszystkim w niektórych kaktusach: Peyotlu (Lophophora williamsii), San Pedro (Echinopsis pachanoi) oraz Echinopsis macrogona i Trichocereus bridgesii, jak również w roślinach z rodziny bobowatych.
Peyotl może być spożywany na surowo lub w postaci brązowych krążków – suszonych owoców.
Syntetyczna meskalina występuje w postaci białego krystalicznego proszku, tabletek lub kapsułek. Środek ten może być połykany, palony łącznie z marihuaną lub tytoniem, wąchany oraz przyjmowany w wyniku iniekcji.
Objawy są podobne jak po zażyciu innych środków halucynogennych, możliwe są psychozy.
Jak działają grzyby halucynogenne?
Grzyby halucynogenne (grzyby psylocybinowe) zawierają związki, głównie psylocybinę i psylocynę, wywołujące zaburzenia percepcji: zmiany dotyczą przede wszystkim odbioru czasu, koloru, dźwięku i przestrzeni. Doświadczają omamów wzrokowych i słuchowych. Zmieniają postrzeganie własnej osoby. Ogół wrażeń określany jest mianem doświadczenia psychodelicznego.
Mogą być spożywane zarówno w postaci świeżej jak i po wysuszeniu (znacznie mocniejsze). Najczęściej spożywane są w postaci herbatki, dodawane do różnych potraw, głównie w celu zneutralizowania smaku i ciężkostrawności. Po spożyciu grzybów halucynogennych i pojawieniu się efektów nie ma możliwości przerwania ich dalszego działania.
Zobacz też: Czym jest opium?
Jakie są efekty zażycia grzybów halucynogennych?
Ilość związków aktywnych jest zróżnicowana w poszczególnych okazach. Efekty wywoływane przez grzyby psylocybinowe zależą od wielu czynników, np. gatunku grzyba, skonsumowanej dawki, masy ciała i spożytych wcześniej pokarmów.
Skutki zażywania grzybów zależą od dawki, indywidualnej wrażliwości na psylocybinę, a także wcześniejszych doświadczeń z innymi narkotykami.
Wśród rezultatów zażycia grzybów wymieniane są: poczucie zrelaksowania, niekontrolowanej wesołości, euforii, depersonalizacji, poczucia „jedności ze światem”, ale także nieprzyjemne doznania: omamy o przerażającej treści, uczucie paniki, przerażenia, chęć ucieczki. Może pojawiać się też uczucie zmęczenia i brak koordynacji ruchowej.
Bardzo często występują wymioty, bóle mięśni, drgawki, bóle brzucha, rozszerzenie źrenic, wzrost ciśnienia krwi, tachykardia.
Jakie są największe zagrożenia płynące z zażywania grzybów halucynogennych?
Grzybki stosowane są przede wszystkim eksperymentalnie, a ich długotrwałe używanie występuje bardzo rzadko. Nie powodują wystąpienia uzależnienia fizycznego, a psychiczne – niezwykle rzadko.
Zażywanie grzybów wiąże się głównie z ryzykiem pogorszenia zdrowia psychicznego. Grzyby mogą wywoływać napady lęku, przerażenia, paniki, uczucia depersonalizacji, stan może trwać nawet do kilku miesięcy. Zażywanie grzybów może prowadzić do uaktywnienia ukrytych zaburzeń osobowości. Są szczególnie niebezpieczne w przypadku łączenia z innymi środkami psychoaktywnymi lub z alkoholem. Niebezpieczeństwo związane jest też z tym, że grzyby halucynogenne bywają przez zbieraczy mylone z innymi, podobnie wyglądającymi – trującymi.
Termin „grzyby halucynogenne” odnosi się zwykle do grzybów psylocybinowych (zawierających psylocybinę i psylocynę), ale obejmuje też muchomory zawierające inne składniki, choć prowadzące do stanów delirycznych i halucynacji.
Zobacz też: Czym jest narkotyk krokodyl?
Fragment pochodzi z książki „Narkotyki w kulturze młodzieżowej” autorstwa B. Hoffmann (Impuls 2014). Publikacja za zgodą wydawcy.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
