Jakie badania?
Rozpoznanie neuralgii nerwu trójdzielnego stawia się na podstawie charakterystycznego obrazu choroby, a także faktu, że badanie neurologiczne nie ujawnia istotnych odchyleń od normalnego stanu.
Niepotrzebne są w tym celu badania dodatkowe. Spełniają one natomiast ważną rolę w wykluczaniu organicznego podłoża, czyli objawowego charakteru bólu.
Aby wykluczyć obecność patologii w ośrodkowym układzie nerwowym, przeprowadza się badania obrazowe mózgu, w tym rezonans magnetyczny.
Rozpoznanie klasycznej, samoistnej neuralgii potwierdzają prawidłowe wyniki tych badań. Konieczne jest wykluczenie także stanów zapalnych zatok przynosowych oraz bólu pochodzenia zębowego.
Leczenie klasycznej neuralgii koncentruje się na likwidowaniu bólu i zapobieganiu jego nawrotom.
Zobacz też: Nerwoból nerwu trójdzielnego - przeszywający ból twarzy
Farmakologia w walce z neuralgią
Najskuteczniejsze w terapii neuralgii trójdzielnej są preparaty z grupy leków przeciwpadaczkowych.
Lekiem pierwszego rzutu jest karbamazepina, a leczenie prowadzi się od najmniejszych poprzez stopniowo zwiększane dawki. Niestety nie zawsze lek może być stosowany z powodu swojej toksyczności. Rzadkim, ale poważnym powikłaniem jest zahamowanie pracy szpiku kostnego i w konsekwencji niedokrwistość. Często też rozwija się tolerancja na ten lek, co powoduje konieczność zwiększania dawek.
W razie nieskuteczności lub działań niepożądanych karbamazepiny próbuje się stosować inne z klasycznych oraz nowych leków przeciwdrgawkowych, a także leki z innych grup, na przykład przeciwdepresyjne (zwłaszcza w bólach przewlekłych).
Pomocniczo dodaje się leki z grupy typowych przeciwbólowych oraz witaminy z grupy B. Niektórzy mogą skorzystać z uzupełniającego zastosowania: naświetlań lampą Solux, jonoferezy, laseroterapii, akupunktury, biofeedback’u, elektrycznej stymulacji nerwu itp.
Od pigułek do skalpela
W razie nieskuteczności farmakoterapii z pomocą przychodzą różne metody zabiegowe. Zabiegi chirurgiczne są w praktyce dość często stosowane celem zniesienia opornego bólu. Należą do nich: mikronaczyniowa dekompresja (oddzielenie nerwu od uciskającego go naczynia, jeśli przyczyną jest konflikt naczyniowo-nerwowy) oraz metody polegające na niszczeniu nerwu, zwykle na poziomie tzw. zwoju Gassera (w tym miejscu zbiegają się gałęzie nerwu trójdzielnego).
Dużą popularnością cieszy się termokoagulacja, która niszczy włókna bólowe, a oszczędza duże włókna ruchowe, poza tym w razie nawrotów można ją powtarzać.
Inne metody obejmują: iniekcje toksycznych dla nerwu substancji chemicznych, niszczenie mechaniczne za pomocą balona, radiochirurgię (niszczenie zwoju za pomocą promieniowania gamma). Są to metody mało inwazyjne, wykonywane w znieczuleniu miejscowym, w odróżnieniu od dekompresji naczyniowej, która wymaga otwarcia czaszki i dłuższej hospitalizacji, ale za to nie niszczy trwale nerwu.
Zobacz też: Jakie leki mogą powodować ból głowy?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
