Wczesny okres choroby
Objawy ruchowe są w tym okresie dominujące. Występuje drżenie, spowolnienie ruchów i sztywność mięśni. W początkowej fazie choroby objawy te nie utrudniają normalnego życia, nawet jeżeli są wyraźne. W późniejszej fazie choroby objawy te bardzo dobrze reagują na podstawowe leczenie farmakologiczne. Chory jest w pełni sprawny i może kontynuować pracę zawodową.
Ruch, ruch… i jeszcze raz ruch!
Jeżeli wszystko jest w porządku to dlaczego mówimy o rehabilitacji? Choroba Parkinsona jest chorobą postępującą, na którą do tej pory nie został odkryty lek, który całkowicie by ją wyleczył. Z tego powodu bardzo ważne jest dołożenie starań, aby spowolnić narastanie objawów. Bardzo wcześnie podjęta rehabilitacja spowoduje, że stan organizmu w momencie pojawienia się pierwszych objawów będzie znacznie lepszy, a co za tym idzie rehabilitacja w późniejszym okresie choroby również przyniesie lepsze rezultaty.
Podejmując rehabilitację, należy określić sobie cele i konsekwentnie do nich dążyć. W odniesieniu do sprawności fizycznej najważniejsze jest utrzymanie lub poprawa elastyczności narządu ruchu, poprawa koordynacji ruchowej, wyćwiczenie równowagi, zwiększenie koncentracji oraz poprawa ogólnej wydolności fizycznej. Rehabilitacja to również codzienna aktywność fizyczna, więc można zacząć bardzo łatwo: codzienne spacery, pływanie lub poranna gimnastyka na początku w zupełności wystarczą.
Polecamy: Drżenie w chorobie Parkinsona – małe sposoby na duży problem
Nie tylko ciało
U około 40% pacjentów z chorobą Parkinsona występuje depresja. Inicjatywa i motywacje to podstawowe czynniki wpływające na efektywność wczesnej rehabilitacji. Bardzo pomocne w tym aspekcie są ćwiczenia w grupie. Poprawiają podstawowy nastrój w związku z samopoczuciem somatyczno-psychicznym. Przebywanie z osobami chorującymi już wiele lat i nadal pozostającymi w dobrej kondycji wpiera pozytywne nastawienie psychiczne.
Terapeutycznie na pacjenta działa również świadomość wciąż zachowanych umiejętności takich jak pisanie czy prowadzenie samochodu. Aby można było wykonywać je jak najdłużej bez przeszkód, należy wrócić do punktu wyjścia, czyli… ruch, ruch… i jeszcze raz ruch. Świadomość, że pacjenci ćwiczący regularnie utrzymują dobrą formę mimo, że chorują ponad 10 lat powinna znacznie podnieść motywację do działania.
Nie daj szansy chorobie Parkinsona!
Kiedy zacząć rehabilitację? Natychmiast! Najprostsza odpowiedź i jednocześnie najbardziej prawidłowa. Oczywiście, wraz z postępem choroby, nieodzowna będzie obecność wykwalifikowanego rehabilitanta, jednak na początku, po zapoznaniu się z kilkoma prostymi zasadami ruchu chory ma możliwość sam utrzymać lub nawet poprawić swój stan fizyczny. A może zacząć od razu? Spacer z uśmiechem na ustach po skończeniu czytania tego artykułu? Dobra rada nie tylko dla osób z chorobą Parkinsona.
Zobacz też: Jak prowadzić rehabilitację późnych objawów choroby Parkinsona?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
