fot. Fotolia
Operacja to zawsze bardzo ciężkie przeżycie. Tym cięższe, jeżeli dotyczy intymnej sfery życia i narządów rodnych kobiety. Co zrobić, aby po takim doświadczeniu wrócić do sprawności fizycznej i seksualnej?
Zapytaliśmy Katarzynę Trzpiel, Przewodniczącą Polskiego Towarzystwa Pielęgniarskiego, o to, kiedy można myśleć o ćwiczeniach, jak je wykonywać i czy można je wykonywać samemu w domu, czy lepiej pod okiem rehabilitanta.
Pani Katarzyno, po jakim czasie można myśleć o ćwiczeniach fizycznych przywracających sprawność?
Jeszcze niedawno po zabiegach pacjentki trzymano w łóżku przez kilka dni, obecnie uruchamia się pacjentki tak szybko, jak to jest tylko możliwe, nawet już w dniu operacji. Uruchamianie zaczyna się od najprostszych czynności, jak siadanie w łóżku, opuszczanie nóg nad podłogę. Jeśli pacjentka dobrze znosi taki wysiłek – nie czuje się słabo, nie ma zwrotów głowy – może powoli wstać przy łóżku, zrobić kilka kroków.
Jak wrócić do sprawności fizycznej i seksualnej po operacjach narządów rodnych?
Na początku należy zwrócić uwagę na prawidłową postawę – ponieważ mimo woli pacjentka broni okolicy operowanej, nachyla się do przodu, rozluźniając w ten sposób mięśnie brzucha, podtrzymuje ręką brzuch. Jeśli pacjentka uskarża się na ból w okolicy operowanej, przed uruchomieniem warto podać lek przeciwbólowy, który pozwoli na większy komfort w czasie uruchamiania.
Od czego powinniśmy zacząć powrót do sprawności?
W przypadku rozległych zabiegów rehabilitację zaczynamy od zmian pozycji w łóżku oraz rehabilitacji oddechowej polegającej na wydmuchiwaniu powietrza przez specjalne urządzenie lub butelkę ze słomką. W ten sposób pacjent angażuje mięśnie oddechowe oraz pozbywa się zalegającej drogi oddechowe wydzieliny. Po zabiegach w obrębie jamy brzusznej głęboki oddech czy kaszel powodują dolegliwości bólowe, więc pacjent broni się przed bólem płytko oddychając, unika też kaszlu, który pozwala na oczyszczanie dróg oddechowych.
Zobacz też: Operacje ginekologiczne – przewodnik
Czy można wykonywać ćwiczenia w domu, czy lepiej skontaktować się ze specjalistą (rehabilitantem)?
Jeśli chodzi o rehabilitację, to przed opuszczeniem szpitala pacjentka powinna zostać poinstruowana przez rehabilitanta jakie ćwiczenia może wykonywać. Ze względu na gojenie się rany i okolicznych tkanek nie należy wykonywać zbyt intensywnych ćwiczeń przez kilka miesięcy po operacji. Wiele zależy też od tego, czy pacjentka przed zabiegiem była osobą czynną, ćwiczyła, uprawiała sport. Tym, czego na pewno nie powinno się robić, jest leżenie w łóżku przez długi czas po zabiegu. Warto słuchać swojego ciała i dostosować wysiłek do własnych możliwości. Zaczynamy od tych najprostszych rzeczy, jak chodzenie po domu, spędzanie czasu poza łóżkiem np. w fotelu, w miarę poprawy samopoczucia możemy już w kilka dni po operacji rozpocząć spacery (najpierw krótkie, chociaż kilkunastominutowe). Zawsze wychodzimy w towarzystwie na wypadek gdyby potrzebna była pomoc.
A co ze sprawnością seksualną?
Powrót do sprawności seksualnej zależy od rodzaju zabiegu, zwykle lekarze zalecają powstrzymanie się od współżycia przez okres 4-6 tygodni, warto jednak o szczegóły zapytać lekarza przed wyjściem ze szpitala.
Katarzyna Trzpiel, Polskie Towarzystwo Pielęgniarskie – mgr pielęgniarstwa, specjalista w dziedzinie pielęgniarstwa epidemiologicznego. Pielęgniarką jest od dwudziestu pięciu lat, w tym czasie pracowała na różnych oddziałach, m.in. urologii, intensywnej terapii. Od 2006 związana z ortopedią i zakażeniami szpitalnymi. Jest autorką wielu publikacji na tematy zawodowe, szczególnie z zakresu zapobiegania zakażeniom szpitalnym.
Zobacz też: Wypadanie narządu rodnego - rozwiązanie operacyjne
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
