Czym możemy się zakazić?
Część niebezpiecznych chorób, które przenoszą się drogą płciową przez długi czas nie daje objawów. Dotyczy to głownie chorób wirusowych takich jak zakażenie wirusem HIV, HBV, HCV, HPV. Trudno się ustrzec przed zarażeniem tymi wirusami, ponieważ nie zobaczymy u naszego partnera seksualnego żadnych oznak choroby. On sam może nie wiedzieć, że jest chory. U wielu osób pokutuje przekonanie, że gdy ostrożnie wybierają partnerów i nie jest ich zbyt wielu, to są automatycznie chronieni. Musimy jednak pamiętać o tym, że idąc z kimś do łóżka uprawiamy pośrednio sex ze wszystkimi poprzednimi partnerami tej osoby. Z metod antykoncepcyjnych jedynie prezerwatywy chronią przed infekcją. Aby dowiedzieć się, czy nie jesteśmy chorzy musimy zrobić badania – nie ma innego sposobu.
A co jeśli to HIV?
Jeżeli chodzi o podejrzenie zarażenia wirusem HIV są ośrodki, które za darmo i anonimowo wykonują badania krwi. Można się tam spotkać z lekarzem, który odpowie na wszelkie pytania. Zgłaszać się należy dopiero 3 tygodnie po podejrzanym kontakcie, gdyż dopiero po tym czasie wirusa stwierdza się standardowymi badaniami. Badania w kierunku wirusowego zapalenia wirusem B i C – czyli HBV i HCV – wykonują rejonowe szpitale zakaźne, są to również badania pobierane z krwi. Problem zakażenia wirusem HPV – czyli z wirusem brodawczaka ludzkiego - jest nieco bardziej skomplikowana. Niektóre jego typy wywołują raka szyjki macicy. Kobiety powinny więc regularnie wykonywać cytologię. Badanie w kierunku wykrycia samego wirusa można wykonać u obu płci, pobiera się wydzielinę z penisa – pobranie wykonuje lekarz urolog, a u kobiet materiałem diagnostycznym jest wymaz z szyjki macicy i wykonuje go lekarz ginekolog. Następnie poszukuje się materiału genetycznego wirusa HPV. Badanie jest niestety drogie i trudno dostępne.
Czytaj też: Jak należy skutecznie zabezpieczyć się przed wirusem HIV?
Inne choroby weneryczne
Część chorób wenerycznych może dawać objawy po zakażeniu w obrębie narządów płciowych. Dzieje się tak w przypadku kiły czy opryszczki płciowej. Jeżeli pojawią się jakiekolwiek zmiany, krostki czy pęcherzyki, należy jak najszybciej udać się do lekarza dermatologa/wenerologa, do którego nie potrzebne jest nam skierowanie. Nie wolno czekać ani próbować leczyć się na własną rękę lub dać czas objawom na zniknięcie. Nawet jeżeli zmiana zniknie, to nie znaczy to, że jesteśmy wyleczeni – za to lekarzowi dużo trudniej będzie ustalić przyczynę. Istnieją choroby, które manifestują się głównie u kobiet, a mężczyźni rzadko mają objawy – nie znaczy to, że nie są chorzy i nie wymagają leczenia. Jeżeli u kobiety pojawią się upławy, swędzenie, pieczenie lub nieprzyjemny zapach z pochwy, powinna zgłosić się do ginekologa lub wenerologa, który pobierze wymazy na badania w kierunku bakterii i grzybów.
Polecamy też: Choroby weneryczne
Bardzo istotne jest, aby nie zaniedbywać podejrzeń zakażenia chorobą przenoszoną drogą płciową. Nie jest to też sprawa wstydliwa i lekarz traktuje choroby weneryczne jak każde inne. Choroby pochodzenia bakteryjnego czy grzybiczego są całkowicie wyleczalne i nie pozostawiają żadnych śladów, o ile ich leczenie podejmie się szybko. Choroby wirusowe wcześnie rozpoznane dają się skutecznie kontrolować i podjęcie leczenia w dużym stopniu niweluje poważne konsekwencje. Za każdym razem, jeśli zostanie rozpoznana choroba przenoszona drogą płciową, mamy obowiązek poinformować partnera/partnerkę a także poprzednich partnerów. W ten sposób zapobiegamy dalszemu szerzeniu się chorób i dajemy szansę na szybkie wyleczenie ewentualnie zarażonej osobie.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
