Zespoły polipowatości rodzinnej
Jest to grupa chorób, w których liczba polipów występujących w całym jelicie wynosi ponad 100.
Zespoły polipowatości rodzinnej:
- polipowatość gruczolakowa,
- zespół Gardnera - z towarzyszącymi nowotworami różnych tkanek miękkich i kości,
- zespół Turcota - w tym zespole polipom towarzyszą nowotwory ośrodkowego układu nerwowego.
Choroby te rozpoczynają się wcześnie – najczęściej jeszcze w wieku dziecięcym (do 18 roku życia). W tej grupie chorób ryzyko przekształcenia się polipa w raka jelita grubego wynosi prawie 100% już w okolicy 40. roku życia. Dlatego właśnie najskuteczniejszą i praktycznie jedyną metodą leczenia polipów zanim przemienią się one w raka jest całkowite wycięcie jelita. Jeżeli chory nie zgadza się na takie leczenie, konieczne są bardzo częste kontrole lekarskie w postaci badań endoskopowych (kolonoskopia i rektoskopia), najlepiej co 3-6 miesięcy.
Zobacz też: Polipy żołądka, czyli o polipach nie tylko w jelicie
Nieswoiste zapalenia jelit
Polipy występują także w nieswoistych zapaleniach jelit: chorobie Leśniowskiego-Crohna i we wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego. Po ich wycięciu i zbadaniu pod mikroskopem, okazuje się, że wcale nie są to polipy, ale zmieniony zapalnie nabłonek jelita grubego, który daje bardzo podobne objawy i na dodatek bardzo podobnie wygląda w badaniu endoskopowym.
Polipy Peutza i Jeghersa
Jest to dość rzadka choroba genetyczna, w której polipy są objawem dominującym. Pojawiają się one nie tylko w jelicie grubym, ale także w jelicie cienkim (tam jest ich najwięcej) i żołądku. Mają one nieco inną budowę – nie są to gruczolaki (jak w większości przypadków najpopularniejszych polipów jelita grubego), ale twory o nieregularnej budowie zbudowane z tkanek, które powszechnie występują w danym narządzie.
Polipy takie mają mniejsze szanse na przerodzenie się w nowotwór złośliwy. Są już w pełni rozwiniętymi tworami, bez potencjału do rozwoju w żadnym innym kierunku. Są w stanie osiągać bardzo duże rozmiary, co może spowodować zamknięcie światła jelita i „urwanie się” polipa od ściany jelita z towarzyszącym masywnym krwawieniem. Innymi objawami tej choroby są przebarwienia na skórze okolicy ust i błon śluzowych.
Zespół polipowatości młodzieńczej
Tak określa się występowanie mnogich polipów, głównie w końcowych częściach jelita grubego (esicy i odbytnicy) u ludzi młodych. Jest to choroba dziedziczna. Objawia się ostrymi, rozlanymi bólami brzucha, biegunkami (także śluzowymi) i krwawieniami z odbytu, bywa dużym powodem do niepokoju rodziców. Należy kontrolować tą chorobę badaniami endoskopowymi (gastroskopią i kolonoskopią), gdyż istnieje w jej przebiegu ryzyko rozwoju raka jelita grubego oraz raka żołądka.
Polecamy: Polipy jelita grubego jako stan przedrakowy
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
