Brak miesiączki — rozwój seksualny
Ann Frankl wspomina:
Kiedy nie dostałam miesiączki, pierwszą myślą było: „Och nie! Jestem w ciąży”. Nie rozumiałam, jak do tego mogło dojść, skoro zawsze stosowałam środki antykoncepcyjne, ale na samą myśl, że mogłabym być w ciąży, dostawałam gęsiej skórki. Byłam w takiej rozsypce psychicznej, że w tamtym czasie nie mogłam być dobrą matką. Kamień spadł mi z serca, kiedy lekarz powiedział, że przestałam miesiączkować z powodu zbyt niskiej wagi.
Pewnie wyda się to dziwne, ale mnie naprawdę rozpierała z tego powodu duma! Pamiętam, jak myślałam sobie: „Ile kobiet w Ameryce jest w stanie schudnąć i pozbyć się tej ohydnej, comiesięcznej zmory, i to za jednym razem?”. Oczywiście cały czas brałam tabletki antykoncepcyjne, tak na wszelki wypadek. Absolutnie nie chciałam zajść w ciążę, mimo że byłam już mężatką. Ani ja, ani mąż nie chcieliśmy wtedy dzieci, więc nie miałam się czym przejmować.
Odczucia Ann Frankl związane z zatrzymaniem miesiączki są bardzo typowe dla młodych kobiet cierpiących na anoreksję. To, że mogła kontrolować nieprzyjemny i niewygodny aspekt kobiecości, dawało jej satysfakcję i była dumna z tego osiągnięcia. Miała świadomość, że jej miesiączka mogła i pewnie wróciłaby, gdyby ona zaczęła jeść. Wiedząc o tym, wybrała dalsze głodzenie się, aby sprawdzić, jakie inne fizyczne funkcje w ciele jest w stanie kontrolować lub wyeliminować dzięki przezwyciężaniu stale odczuwanego głodu i dalszemu głodzeniu się.
Polecamy: Czy psychoanaliza może pomóc w leczeniu anoreksji?
Co dzieje się z piersiami?
Piersi kobiety składają się z pewnej ilości tłuszczu. Jeśli kobieta zaczyna się głodzić, traci tkankę tłuszczową niezbędną do zachowania miękkich, okrągłych i zdrowych piersi. Nieważne, czy biust jest mały, czy duży, w wyniku głodówki piersi nabierają atroficznego kształtu. Łatwo wyobrazić sobie ich wygląd, jeżeli przypomnimy sobie zdjęcia półnagich, wygłodniałych kobiet z dalekich krajów – ich piersi są małe i obwisłe. Dla niektórych kobiet pragnących pozbyć się krągłych piersi to istotna nagroda.
Lauren, tancerka prestiżowej grupy baletowej New York City, powiedziała swojemu psychiatrze, że jej piersi są zbyt duże. „Nienawidzę, kiedy zaczynam miesiączkować”, narzekała. „Czuję, że piersi puchną mi tak bardzo, że zaraz się uduszę. Marzę, żeby okres skończył się jak najszybciej”.
Gdybyś miał okazję zobaczyć Lauren, przekonałbyś się, że nawet najmniejsze piersi są dla niej zbyt duże, a opuchlizna towarzysząca miesiączce, jeżeli w ogóle istnieje, jest niezauważalna. Dla Lauren jednak liczy się jedynie ta rzeczywistość, która powstała w jej głowie. Uważa, że jej piersi są zdeformowane i przeszkadzają w robieniu kariery i urodzie.
Włosy na klatce piersiowej — efekt głodzenia się
To było naprawdę dziwne. Skóra mojej dziewczyny była zawsze perfekcyjnie gładka i jedwabista. Uwielbiałem ją dotykać. Zauważyłem, że zaczyna zmieniać się w dotyku, a w świetle słońca na plaży spostrzegłem jasną warstwę włosów pokrywającą jej klatkę piersiową, ramiona, ręce, a nawet twarz i szyję. Nie był to meszek, jaki mają zazwyczaj kobiety. To było coś dziwnego, ale nic nie powiedziałem. Nie chciałem jej zawstydzać.
Później, kiedy naprawdę się rozchorowała i jej rodzice postanowili pójść z nią do psychologa, bo jej stosunek do jedzenia był dziwaczny, dowiedziałem się, że inne kobiety z anoreksją mają takie samo owłosienie. Nazywa się lanugo i wygląda okropnie. Znika po pewnym czasie, jeżeli zacznie się jeść, ale moja dziewczyna nie potrafiła tego zrobić. Przy mnie nigdy nie tknęła jedzenia, nawet jeśli sama coś gotowała. Z każdym dniem była chudsza. To było naprawdę przerażające.
Czytaj też: Czy anoreksja jest nałogiem?
Lanugo rzeczywiście wygląda dziwnie i jest nieprzyjemne w dotyku, a Allen Lesko zauważył problem zignorowany przez swoją dziewczynę. Zwrócił jej na to uwagę, a ona próbowała wszystkiego, by ukryć ten zarost, ale trudno było popisywać się wychudzonym ciałem na plaży, nie odsłaniając przy tym nowego problemu.
Długi czas po rozstaniu tej pary i skorzystaniu z niezbędnej pomocy, jaką dziewczyna otrzymała, by uporać się z tymi wszystkimi zawiłymi i skomplikowanymi uczuciami towarzyszącymi dojrzewaniu i dorastaniu, zadzwoniła do swojego byłego chłopaka. Podziękowała mu, że zmusił ją do przyznania się, że zaczęła robić rzeczy, których nie była w stanie kontrolować. Była zdumiona, kiedy on zaniepokojony jej stanem, w czuły i delikatny sposób zwrócił uwagę na jej problem. Daleki był przy tym od wystawiania ocen, nie mówił, że była dobra czy zła. Okazywał jedynie zaniepokojenie i troskę. Po raz pierwszy w swoim życiu przekonała się, że drugi człowiek może zareagować na podjęte przez nie decyzje bez próby kontrolowania jej.
Łyse placki — utrata włosów w miejscach szczególnie ważnych
Jedną z pierwszych ofiar nieprzerwanej głodówki są włosy. Nieważne, czy włosy są silne, czy słabe, błyszczące czy matowe, tłuste czy suche, pod wpływem głodzenia się zaczną się łamać i wypadać. Zarówno kobiety, jak i mężczyźni przekonują się, że żadna odżywka, leczenie czy szczotkowanie nie może odwrócić tego procesu. Jedyny sposób, by przywrócić włosom dawną objętość i witalność, to odżywienie ciała pokarmem, dzięki któremu najpierw mamy szansę przeżyć, a następnie rozkwitać.
Kiedy robi się gorąco
W czasie głodzenia się ciało zaczyna inaczej reagować na gorąco i zimno. Pewien mężczyzna, niezmiernie dumny z faktu, że udało mu się zaprojektować dom utrzymujący stałą temperaturę przez cały rok bez dotykania termostatu, nie mógł zrozumieć, dlaczego temperatura w domu nagle i nieprzewidywalnie obniżała się lub gwałtownie podskakiwała. Wkrótce okazało się, że to jego córka manipulowała przy termostacie, próbując dostosować temperaturę do własnych odczuć: raz przenikało ją zimno, kiedy indziej było jej za gorąco. Kiedy pozostałym domownikom było ciepło, ją ogarniał chłód, a cały problem stał się poważnym źródłem konfliktu w domu.
Medyczne określenie jej stanu to zaburzona termoregulacja. Ludzki termostat może wrócić do normalności, kiedy osoba chorująca na anoreksję osiągnie prawidłową wagę ciała.
Fragment pochodzi z książki "Wolę umrzeć niż przytyć. Jak zrozumieć i pokonać anoreksję i bulimię", autorstwa Marc A. Zimmer, Ira M. Sacker (wyd. Media Rodzina, 2008). Publikacja za zgodą wydawcy.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
