Co to jest POChP?
Jest to przewlekła choroba zapalna układu oddechowego, która jest wywołana czynnikami drażniącymi. Przy czym w 90% zachorowań tym czynnikiem jest dym tytoniowy.
Myślałam, że na POChP chorują sami palacze.
W większości tak, ale do tych pozostałych 10 proc. należą osoby, których płuca narażone są na wdychanie innych niż dym nikotynowy toksyn, np. lakiernicy, hutnicy, malarze.
A jak to wygląda w przypadku palaczy?
Dym tytoniowy wywołuje napływ komórek zapalnych do układu oddechowego i tam tworzy się stan zapalny. W ten sposób organizm broni się przed dymem, pojawia się kaszel, a także duszność wysiłkowa.
Kto jest zagrożony POChP?
Są to osoby palące, zarówno kobiety, jak i mężczyźni, po 40. roku życia, które mają za sobą 20 paczkolat (paczka na dobę przez 20 lat) palenia tytoniu.
W jaki sposób diagnozuje się tę chorobę?
Badaniem niezbędnym do rozpoznania choroby jest spirometria. Dlaczego? Bo w definicji POChP jest przewlekła obturacja, czyli występowanie skurczu oskrzeli, który jest nie do końca odwracalny po podaniu leku rozszerzającego oskrzela.
Czym się różni POChP od astmy?
W astmie jesteśmy w stanie, przy pomocy leków, odwrócić skurcz oskrzeli, który powstał w wyniku stanu zapalnego, natomiast w POChP nie ma na to szansy. Spirometria w astmie może być dobra, a w POChP zawsze wykaże obturację, czyli zwężenie światła oskrzeli.
Warto wiedzieć: Jakie są natychmiastowe i opóźnione efekty palenia?
A bronchoskopia?
W badaniu bronchoskopowym możemy – poprzez wykonanie płukania pęcherzykowo-oskrzelikowego – rozróżnić z jakim zapaleniem mamy do czynienia w układzie oddechowym. W przypadku chorych na POChP do układu oddechowego napływają neutrofile, czyli białe krwinki, które wydzielają silne czynniki drażniące i niszczące układ oddechowy. Natomiast w astmie jest inaczej, stan zapalny wywołują eozynofile i limfocyty. Normalnie zadaniem białych krwinek jest niszczenie bakterii i wirusów, natomiast w POChP niszczą one błonę śluzową, pęcherzyki płucne, całe rusztowanie płuc, prowadząc do powstania martwych przestrzeni, czyli rozedmy płuc. Jednak bronchoskopii wcale nie trzeba robić w POChP, chyba że jest podejrzenie nowotworu. W diagnostyce POChP wystarczy spirometria.
Jak leczymy POChP?
W przeciwieństwie to astmy, która jest chorobą oskrzeli, POChP jest schorzeniem oskrzeli, błony śluzowej, miąższu płucnego, a poza tym ma wymiar ogólnoustrojowy. Nieleczenie POChP jest groźne.
Sama choroba ma kilka stadiów: łagodne, umiarkowane, ciężkie i bardzo ciężkie. Stawianie granic między jednym a drugim etapem odbywa się na podstawie badań spirometrycznych. Jeżeli pacjent ma obturację i natężoną objętość wydechową, mierzoną w pierwszej sekundzie (FEV1) powyżej 80 proc., to jest to łagodna postać POChP. Jeśli ma obturację i FEV1 powyżej 50 proc., to jest to umiarkowana postać choroby. W przypadku FEV1 poniżej 50 proc. mamy do czynienia z ciężką postacią schorzenia.
W łagodnym stadium choroby przyjmujemy leki rozszerzające oskrzela, w ciężkim wprowadzamy sterydy, natomiast w bardzo ciężkim stosujemy domowe leczenie tlenem, czasem robi się operację, która zmniejsza rozedmę płuc.
Na czym polega ten ogólnoustrojowy wymiar POChP?
Na tym, że zwiększa ono ryzyko wystąpienia innych schorzeń (udarów, zawałów), działa negatywnie na układ krążenia, powstanie cukrzycy typu 2, powoduje wyniszczenie organizmu, rozwój chorób nowotworowych.
Polecamy: Studenckie nałogi
Czy w porę rozpoznane POChP jakoś rokuje na lepszą przyszłość?
Jeżeli rozpoznamy POChP na etapie łagodnym, to mamy szansę podleczyć pacjenta i naprawdę wydłużyć mu życie. To też jedyna okazja, aby potrząsnąć nim i powiedzieć: „Człowieku, masz POChP, śmiertelną chorobę. Rzuć palenie!”. A także dodać: „Jeśli przestaniesz palić, to masz szansę żyć dłużej”.
Dziękuję za rozmowę.
Wywiad przeprowadziła Barbara Jagas.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
