Kogo dotyczy problem?
Z medycznego punktu widzenia termin „nietrzymanie moczu” oznacza stan, w którym brak kontroli oddawania moczu powoduje problemy higieniczne i utrudnia kontakty międzyludzkie. Po operacji prostaty u wszystkich pacjentów występuje nietrzymanie moczu, dlatego na kilka, kilkanaście dni po operacji konieczne jest założenie cewnika do pęcherza moczowego. Czas ten niezbędny jest również na wygojenie zespolenia cewki moczowej z pęcherzem. Po tym okresie zjawisko nietrzymania moczu stopniowo się zmniejsza aż do całkowitego ustąpienia. Bywa jednak, że nietrzymanie moczu o różnym nasileniu (najczęściej przy wysiłku – kaszlu, kichaniu, dźwiganiu cięższych przedmiotów) utrzymuje się dłużej, do roku po operacji.
Czym jest spowodowane nietrzymanie moczu?
Nietrzymanie moczu po prostatektomii spowodowane jest uszkodzeniem w trakcie zabiegu zwieracza wewnętrznego cewki moczowej (nie jest to błąd lekarski). Powikłanie to występuje również u pacjentów poddanych chemio- i radioterapii z powodu raka stercza.
Jak przygotować się na wizytę u lekarza?
Przełamanie wstydu i strachu związanego z nietrzymaniem moczu przed wizytą u lekarza jest konieczne w celu ustalenia dokładnego rozpoznania i podjęcia właściwego leczenia. Niestety duża liczba pacjentów woli leczyć się samemu, nie informując nikogo o swojej przypadłości.
Przed wizytą dobrze jest zanotować średnią liczbę zużywanych na dobę wkładek higienicznych, ilość przyjmowanych płynów oraz oddawanego moczu. Pozwoli to lekarzowi, łącznie z informacjami o obecności parcia na mocz, popuszczaniu i okolicznościach ich wystąpienia, na oszacowanie nasilenia zjawiska i wdrożenie odpowiedniego leczenia.
Czytaj też: Nietrzymanie moczu -niezbędne badania
Jak leczy się nietrzymanie moczu?
Leczenie nietrzymania moczu u mężczyzn po prostatektomii jest dobierane indywidualnie w przypadku każdego pacjenta i obejmuje zarówno farmakoterapię jak i metody zabiegowe.
Leki stosowane w nietrzymaniu moczu należą do grupy leków antycholinergicznych, mających za zadanie zahamowanie skurczów pęcherza moczowego, lub też inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny i noradrenaliny, których celem jest wzmocnienie siły zwieracza.
Samym pacjentom zaleca się wykonywanie ćwiczeń, mających na celu wzmocnienie mięśni dna miednicy (tak zwane ćwiczenia Kegla). Polegają one na wykonywaniu naprzemiennie napinania i rozluźniania określonych partii mięśni. W razie braku skuteczności leczenia zachowawczego i utrzymywaniu się objawów w rok po prostatektomii można rozważyć leczenie zabiegowe (np. implantację sztucznego zwieracza).
Czytaj też: Jak usunięcie prostaty wpływa na aktywność seksualną?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
