Niektóre mięśnie są szczególnie podatne na osłabienie w miastenii. Zaliczają się tutaj mięśnie poruszające gałką oczną i powiekami. Wyróżnia się także postać choroby dotykającą jednie tą grupę mięśni. Nazywamy ją miastenią oczną.
Najważniejsze objawy
Objawy miastenii ocznej to przede wszystkim problemy ze wzrokiem. Osłabieniu ulegają tzw. mięśnie gałkoruchowe (odpowiadające za ruchy gałek ocznych we wszystkich kierunkach) oraz mięsień dźwigacz powieki. Na skutek tego może wystąpić podwójne widzenie, jak również widzenie nieostre, rozmyte. Bardzo często występuje jedno- lub obustronne opadanie powieki oraz trudności w zaciskaniu powiek.
Bardzo charakterystyczna jest duża zmienność objawów w ciągu dnia. Osłabienie mięśni nasila się w trakcie ich aktywności, a po odpoczynku maleje. Dlatego objawy są najczęściej najsłabsze rano a najsilniejsze wieczorem.
Powyższe objawy są pierwszymi oznakami choroby u 75% chorych, a ostatecznie występują u ponad 90% z nich. Często objawy początkowo ograniczają się tylko do oczu, by po kilku latach objąć inne mięśnie. W takiej sytuacji mówi się o miastenii uogólnionej.
Czytaj też: Kiedy miastenia jest groźna? - powikłania choroby
Rozpoznanie
Oczną postać miastenii rozpoznaje się za pomocą tych samych badań co postać uogólnioną. We krwi mierzy się poziom przeciwciał przeciw receptorom dla acetylocholiny. Jest on z reguły niższy niż w miastenii uogólnionej. Poza tym wykonywane są badania elektrofizjologiczne i badania obrazowe w kierunku przerostu lub nowotworu grasicy.
Leczenie
Stosowane są leki zwiększające ilość acetylocholiny docierającej do komórek mięśniowych - tzw. inhibitory cholinesterazy (np. pyridostygmina). Leki z tej grupy są jednak mniej skuteczne niż w miastenii uogólnionej. Glikokortykosteroidy (np. prednizon) są jednymi z najważniejszych leków w miastenii. Przynoszą one poprawę ponad 90% pacjentów z postacią oczną choroby. Podobną skuteczność mają leki immunosupresyjne, np. azatiopryna.
Leczenie operacyjne, polegające na usunięciu grasicy stosuje się najczęściej u chorych z nowotworem grasicy grasiczakiem. Operacja przynosi poprawę u większości pacjentów, a u około 20% chorych objawy cofają się całkowicie.
Polecamy: Co powinniśmy wiedzieć o chorobach autoimmunologicznych?
Prognoza
U około 70% chorych miastenia oczna przechodzi w miastenię uogólnioną. Najwyższe ryzyko takiego przejścia występuje w ciągu 3 pierwszych lat trwania choroby. Podejrzewa się, że przyjmowanie glikokortykosteroidów i leków immunosupresyjnych zmniejsza to prawdopodobieństwo.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
