Metody leczenia
W leczeniu nietrzymania moczu u kobiet stosuje się różnorodne metody leczenia: terapię behawioralną („trening pęcherza”), kinezyterapię (ćwiczenie mięśni dna miednicy) oraz farmakologię. Są to metody skuteczne, szczególnie zastosowane łącznie. Jednak dość często zdarzają się sytuacje, gdy nie przynoszą one rezultatów. Wtedy konieczne staje się leczenie chirurgiczne. Problem nietrzymania moczu jest dla kobiet na tyle uciążliwy i dyskryminujący, że zazwyczaj bez wahania decydują się na operacje, przełamując strach i wątpliwości.
Czytaj także: Jak leczyć nietrzymanie moczu?
Komu zaleca się operację?
Po przeprowadzeniu serii badań dodatkowych, m.in. badania urodynamicznego zabieg wykonuje urolog lub ginekolog (obecnie częściej – ginekolog). Do operacji zakwalifikowane mogą zostać następujące grupy pacjentów: kobiety z wysiłkowym lub mieszanym NTM(nietrzymanie moczu) w przypadku dużego nasilenia, czyli gubienia moczu w czasie chodzenia lub bez wysiłku, kobiety z wysiłkowym i mieszanym NTM po niepowodzeniu leczenia zachowawczego, osoby z nietrzymaniem moczu, któremu towarzyszy choroba neurologiczna, chorzy na nietrzymanie moczu z parć po niepowodzeniu leczenia wszystkimi metodami zachowawczymi oraz mężczyźni z wysiłkowym NTM po zabiegach na gruczole krokowym.
Typy NTM a metody leczenia
W różnych typach nietrzymania moczu stosuje się odmienne typy zabiegów, dobrane do danego schorzenia.
Leczenie operacyjne zazwyczaj przynosi zdecydowaną poprawę – nawet do 100%!
Nie oznacza to jednak, że po pewnym czasie nie dojdzie do nawrotu choroby. Dzieje się tak w przypadku prawie 15% pacjentów po 5 latach od zabiegu.
Polecamy: Rodzaje nietrzymania moczu
Obecnie dąży się do tego, aby maksymalnie dużej liczbie pacjentów zaproponować leczenie metodą laparoskopową. Jest to zabieg najskuteczniejszy oraz powodujący najmniejszą liczbę powikłań.
Najpopularniejsze typy zabiegów laparoskopowych to zabiegi pętlowe (tzw. Sling). Polegają one na podwieszeniu szyi pęcherza płaską taśmą uzyskaną najczęściej z powięzi pobranej od samego pacjenta. Jest to metoda na tyle pracochłonna, że coraz częściej zastępowana jest równie skuteczną metodą TVT (Tension free Vaginal Tape). W tej modyfikacji taśma podwieszająca wykonana jest z materiału syntetycznego i zakładana jest nie na szyję pęcherza, a na odcinek środkowy cewki moczowej. Taśmę tę wprowadza się przez pochwę.
Podobną metodą jest tzw. TOT. Różni się ona wyłącznie miejscem, do którego mocowane są końce podwieszającej taśmy – nie za spojeniem łonowym, jak w przypadku TVT, ale pomiędzy otworami zasłonowymi. Obie te metody cechują się bardzo wysoką skutecznością.
Leczenie chirurgiczne w leczeniu nietrzymania moczu zanotowało w ostatnich kilkunastu latach znaczący postęp. Oznacza to, że metodę leczenia można dobrać indywidualnie do potrzeb pacjenta.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
