Z naszej głowy wypada od 60 do 100 włosów w ciągu doby. I to jest normalne. Jeśli jednak włosy wychodzą garściami, a na głowie zaczynamy zauważać przerzedzenie fryzury i prześwity, to może oznaczać poważniejszy problem.
Spis treści:
- Łysienie u kobiet - androgenowe, związane z hormonami
- Łysienie u kobiet - dieta, niedobory, stres
- Łysienie u kobiet - choroby i leki powodujące utratę włosów
- Inne przyczyny łysienia u kobiet
- Leczenie łysienia u kobiet
Łysienie u kobiet - androgenowe, związane z hormonami
Łysienie u kobiet może być spowodowane zmianami hormonalnym. Najczęściej wynika ze spadku estrogenów po ciąży, w okresie menopauzalnym i po menopauzie lub po odstawieniu antykoncepcji.
W większości przypadków łysienia u kobiet przyczyną utraty włosów jest nadmiar męskich hormonów, co określa się mianem łysienia androgenowego typu kobiecego (FPHL). Ten rodzaj utraty włosów charakteryzuje się ich przerzedzeniem w centralnej części skóry owłosionej głowy, rzadziej na skroniach tak jak u mężczyzn. Jest związane ze zmianą poziomu męskich hormonów. Może pojawić się nawet u co drugiej kobiety, jednak zwykle rozwija się w późniejszym okresie życia. Utrata włosów w łysieniu androgenowym postępuje stopniowo.
Dodatkowo, przy nadmiarze męskich hormonów płciowych, włosy oraz skóra zaczynają się szybciej przetłuszczać, może pojawić się trądzik i inne zaburzenia wynikające z nierównowagi hormonalnej.
Za wypadanie włosów mogą być odpowiedzialne również inne problemy hormonalne. Często wskazuje się na zaburzenia czynności tarczycy. Zarówno niedoczynność, jak i nadczynność tarczycy mogą być przyczyną łysienia. Ale też zespół wielotorbielowatych jajników lub zespół Cushinga.
Łysienie u kobiet - dieta, niedobory, stres
Częstym czynnikiem odpowiedzialnym za przerzedzenie włosów, ale nie wynikającym z choroby lub zaburzeń hormonalnych, jest nieodpowiednia dieta. W przypadku niedoborów pokarmowych lub nadmiernego głodzenia się włosy stają się słabsze i wypadają.
Zwłaszcza niedobór żelaza jest wskazywany jako sprzyjający wypadaniu włosów. Łysienie może być związane z dietą ubogą w ten pierwiastek lub z nadmiernym spadkiem stężenie żelaza w wyniku utraty krwi, np. po porodzie, obfitych miesiączkach, przewlekłych chorobach układowych. Po pojawieniu się niedoborów żelaza należy zastosować doustną suplementację, poprzedzoną konsultacją z lekarzem rodzinnym lub dermatologiem.
Na gęstość włosów niekorzystnie wpływa również silny stres. Przejście włosa pod jego wpływem w fazę spoczynkową (fazę telogenu) i w konsekwencji przerzedzenie włosów określane jest mianem łysienia telogenowego. Dotyczy najczęściej kobiet i polega na uogólnionej utracie włosów, które, jak można zauważyć, wypadają podczas pociągania.
Do przyczyn łysienia telogenowego oprócz stresu zalicza się choroby ogólnoustrojowe z wysoką gorączką, ciążę, restrykcyjne diety, leki, narażenie na metale ciężkie, utratę krwi i niektóre choroby przewlekłe. Zwykle włosy odrastają samoistnie i leczenie farmakologiczne nie jest w tych przypadkach konieczne.
Łysienie u kobiet - choroby i leki powodujące utratę włosów
Osłabienie struktury włosa, przerzedzenie oraz nadmierne wypadanie włosów mogą być związane z wieloma stanami chorobowymi oraz przyjmowanymi lekami. Łysienie jest wówczas przeważnie rozlane, dotyczy całej głowy, ale może też wystąpić w ogniskach.
Utrata włosów występuje w wielu chorobach autoimmunologicznych. Jest jednym z głównych objawów tocznia. Innymi schorzeniami z autoagresji, które mogą prowadzić do łysienia u kobiet jest liszaj i twardzina.
Podłoże autoimmunologiczne ma również łysienie plackowate - przewlekła choroba zapalna powodująca nawrotowe zanikanie włosów. Jej przyczyny nie są znane, jednak duże znaczenie przypisuje się czynnikom dziedzicznym. Wiadomo też, że łysienie plackowate zaostrza się pod wpływem stresu.
Charakterystyczne dla łysienia plackowatego jest pojawienie się nagle na skórze owłosionej głowy jednego lub kilku łysych owalnych ognisk (o średnicy 1-5 cm) bez włosów. Plamy zarastają równie nagle, jak się pojawiają, ale ogniska mogą się też rozrastać lub może ich przybywać.
Za utratę włosów u kobiet mogą odpowiadać też inne schorzenia: grzybica skóry głowy, niektóre nowotwory lub zespół degeneracji mieszka.
Problem łysienia może się rozwinąć po chorobach zakaźnych, takich jak szkarlatyna, grypa, kiła, zatruciach metalami ciężkimi oraz w wyniku przyjmowania niektórych leków, np. cytostatyków (stosowanych w chemioterapii), ale też witaminy A i jej pochodnych, heparyny i heparynoidu, statyn, beta-adrenolityków, trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, a także po napromienianiu (raków głowy i szyi).
Inne przyczyny łysienia u kobiet
Włosy mogą się przerzedzać również pod wpływem czynników mechanicznych, np. uszkodzenia mieszków włosowych na skutek oparzeń, ran i blizn.
Do łysienia z przodu głowy, na skroniach, w okolicy czoła i potylicy może doprowadzić regularne wiązanie włosów w koński ogon. Ten typ łysienia nazywa się łysieniem z pociągania.
Dbając i stylizując włosy, często dążymy do zwiększenia ich objętości, to jednak błędne koło. Nadmierna stylizacja – zbyt częste stosowanie kosmetyków obciążających włosy, używanie lokówek, wałków, może powodować ich utratę. Podobnie jest z regularnym farbowaniem, zwłaszcza rozjaśnianiem włosów. Należy używać kosmetyków naturalnych, lekkich. Najlepiej też unikać przegrzewania suszarką, prostownicą czy lokówką.
Leczenie łysienia u kobiet
Leczenie łysienia u kobiet zależy od przyczyny problemów. Niekiedy - tak jak w przypadku utraty włosów po porodzie, w wyniku stresu, przebytej choroby zakaźnej czy chemioterapii - nie wymaga leczenia, gdyż włosy odrastają samoistnie, po ustaniu czynnika powodującego ich wypadanie.
Pierwszą rzeczą, którą powinniśmy zrobić, gdy zmagamy się z takim problemem jest konsultacja z dermatologiem. Lekarz oceni stopień i charakter łysienia i zleci odpowiednie badania lub leczenie. Może sięgnąć po techniki takie jak: trichoskopia, test pociągania lub badanie histopatologiczne.
W diagnostyce łysienia u kobiet z pomocą przychodzą podstawowe badania laboratoryjne: morfologia krwi, badanie hormonów tarczycy i innych hormonów, oznaczenie białka CRP.
W niektórych przypadkach, aby przywrócić obecność włosów na głowie, zaleca się zabiegi chirurgiczne: przeszczepy skóry owłosionej głowy, transplantacje włosów, przeszczepy dziurkowane.
W przypadku łysienia typu męskiego u kobiet najpopularniejszym lekiem jest minoksydyl, stymulujący mieszki włosowe. Stosowany jest zewnętrznie, a kuracja nim trwa kilka miesięcy. Efekt w postaci odrastania włosów obserwuje się po 4-6 miesiącach terapii. Innym lekiem stosowanym w leczeniu łysienia androgenicznego u kobiet jest dutasteryd (lek przekształcający testosteron).
Korzystny wpływ na skórę głowy, a także na odrastanie włosów, mogą mieć masaże, preparaty dostępne w aptekach na porost włosów, a także zabiegi medycyny estetycznej, np. mikronakłuwania skóry głowy, które stymulują krążenie i odrastanie włosów, a także poprawiają ich kondycję.
Leczenie może również obejmować fototerapię, zabiegi z użyciem osocza bogatopłytkowego czy mezoterapię igłową.
Bardzo istotne jest zadbanie o odpowiednią dietę, bogatą w witaminy i składniki mineralne.
Dodać należy, że u kobiet, u których łysienie wystąpiło z bliznowaceniem i uszkodzeniem mieszka włosowego, nie jest możliwy ponowny wzrost włosów.
Treść artykułu została pierwotnie opublikowana 13.10.2010
Więcej na temat zdrowia skóry głowy:
Łuszczyca głowy – objawy, leczenie, czy jest zaraźliwa?
Swędząca skóra głowy - jak sobie z nią poradzić i częste przyczyny
Sucha skóra głowy – jak o nią dbać, by nie sprawiała kłopotów
Swędzące strupki na głowie – co robić?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
