Aktywność fizyczna w walce z chorobami układu krążenia
Powszechnie twierdzi się, że brak aktywności fizycznej jest jednym z czynników ryzyka chorób układu krążenia. Z innych badań dowiadujemy się, że nieaktywny fizycznie styl życia to pierwszorzędny czynnik ryzyka choroby niedokrwiennej mięśnia sercowego. Przez aktywność fizyczną rozumiemy pracę mięśni charakteryzującą się ponadspoczynkowym wydatkiem energii. Według innej definicji jest to: „każdy ruch ciała konieczny do codziennego życia lub jako część programu ćwiczeniowego”.
Czy jesteśmy aktywni?
Powyższe stwierdzenie o istnieniu związku między brakiem aktywności fizycznej a wystąpieniem choroby niedokrwiennej serca potwierdzają dane z badań. Wynika z nich, że społeczeństwo polskie należy do najmniej aktywnych fizycznie w Europie. Ponad 70% mieszkańców dużych miast w Polsce prowadzi siedzący tryb życia, natomiast odsetek osób o dużej aktywności fizycznej nie przekracza 10%. Pod tym względem ustępujemy nie tylko mieszkańcom krajów skandynawskich czy Niemcom, ale również Węgrom i Rosjanom. Nigdy nie jest za późno na odpowiednią dawkę wysiłku fizycznego. Uprawiając sport, nie można zrównoważyć ryzyka, jednak jeśli ktoś systematycznie ćwiczy, w dużym stopniu zmniejsza ryzyko zawału mięśnia sercowego.
Przeczytaj: Jak zapobiegać chorobom układu krążenia?
Czym dokładnie jest stres?
Ostatnim z wymienionych we wstępie czynników ryzyka jest stres. Liczne badania potwierdzają, iż osoby predysponowane do chorób serca, przeżywają sporo sytuacji stresowych w porównaniu z innymi. Pojęcie stresu zostało wprowadzone do nauki przez Hansa Selyego, który doszedł do wniosku, iż pod wpływem różnych bodźców szkodliwych, organizm reaguje nie tylko w sposób specyficzny, ale również w sposób niespecyficzny, bez względu na rodzaj bodźca szkodliwego. Ten zespół niespecyficznych zmian organizmu na różne bodźce szkodliwe (tzw. stresory) został nazwany przez Selyego stresem. Reakcja ta polega na pobudzeniu układu nerwowego autonomicznego, a także tzw. osi podwzgórze – przysadka – nadnercza. Według definicji Lazarusa i S. Folkman stres to: „określona relacja między osobą a otoczeniem, która oceniana jest przez osobę jako obciążająca lub przekraczająca jej zasoby i zagrażająca jej dobrostanowi”.
Z uwagi na to, że stres jest istotnym czynnikiem ryzyka choroby wieńcowej zabiegi profilaktyczne powinny mieć na celu przede wszystkim pracę nad zmianą filozofii życiowej, a także wyrobienie w sobie przekonania, iż możliwe jest zahamowanie procesu chorobowego poprzez zmianę swojego trybu życia oraz sposobu zachowania.
Zawałowi mięśnia sercowego nie zawsze można zapobiec, jednak gdy wykluczy się wszystkie czynniki ryzyka, to prawdopodobieństwo jego wystąpienia spada do 10%! Wpływ leków jest tutaj ograniczony. Sprawą kluczową jest nasz sposób życia, na który mamy wpływ.
Dowiedz się: Do jakich powikłań może dojść po zawale serca?
Fragment pochodzi z książki „Zagrożenia zdrowia chorobami cywilizacyjnymi" Joanna Bulska (red. nauk.)(Impuls, 2008). Publikacja za zgodą wydawcy. Bibliografia dostępna w redakcji.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
