Kto najczęściej cierpi na ZUM?
Zakażenia układu moczowego (ZUM) towarzyszą kobietom na różnych etapach ich życia. Choroba ta pojawia się, między innymi, u kobiet, które przeszły menopauzę. Dzieje się tak dlatego, że cewka moczowa uległa skróceniu oraz obniżył się pęcherz moczowy – czynniki te sprzyjają ryzyku stanów zapalnych. Dodatkowo do ZUM przyczyniają się: nietrzymanie moczu czy długotrwałe przyjmowanie środków przeciwbólowych, co może osłabiać odporność ogólną organizmu. Na rozwój zakażeń układu moczowego wśród kobiet w okresie okołomenopauzalnym lub pomenopauzalnym ma wpływ również niedobór estrogenu – dochodzi wtedy do zaniku nabłonka pokrywającego błonę śluzową pochwy.
Dodatkowo, w pochwie zmniejsza się ilość pałeczek kwasu mlekowego, odpowiedzialnych za utrzymanie prawidłowego, kwaśnego pH. W takich okolicznościach łatwiej dochodzi do rozwoju różnego rodzaju infekcji układu moczowo płciowego. Bariera przed chorobotwórczymi patogenami nie działa już tak skutecznie, jak u kobiet w wieku rozrodczym.
Jakie są przyczyny ZUM?
Najczęstszą przyczyną ZUM jest zakażenie bakterią Escherichia coli, licznie występującą w końcowym odcinku przewodu pokarmowego, która odpowiada za prawie 90% przypadków zachorowań.
Zobacz też: Jak dbać o higienę intymną?
Jakie są objawy?
Objawami choroby najczęściej są ból i pieczenie podczas oddawania moczu, parcie na mocz, częstomocz, bóle w podbrzuszu; czasami towarzyszy tym objawom ogólne zmęczenie lub stany podgorączkowe. Diagnostyka infekcji opiera się głównie na objawach klinicznych oraz na badaniach laboratoryjnych moczu – badaniu ogólnym i posiewie moczu. Użyteczne bywają również badania obrazowe, jak np. USG czy badania rentgenowskie.
Jak leczyć ZUM?
Zakażenia układu moczowego często leczone są antybiotykami. Niestety zdarza się tak, że chorobotwórcze bakterie uodparniają się na antybiotyki, a to może pociągać za sobą wiele groźnych następstw: opóźnienie procesu leczenia lub, co więcej, wystąpienia powikłań. W związku z tym zalecane jest włączenie terapii lekiem mającym działanie immunostymulujące, który wykazuje działania wspomagające jak również profilaktyczne.
Niestety zjawiskiem bardzo powszechnym są nawroty zakażeń układu moczowego. Ocenia się, że 40-50% kobiet zachoruje przynajmniej raz na zakażenia układu moczowego w ciągu swojego życia, a mniej więcej u 10-20% chorych w ciągu 3-4 miesięcy od pierwszego zakażenia nastąpi nawrót. Nawracające zakażenia układu moczowego to sygnał, że bakteria nie została wyeliminowana do końca i zaatakowała ponownie. Im częściej następują nawroty tym większa może być różnorodność drobnoustrojów wywołujących ponowne zakażenie i tym bardziej niebezpieczne mogą być powikłania. Ryzykiem nawracających zakażeń obciążeni są szczególnie pacjenci chorujący na cukrzycę, leczeni lekami immunosupresyjnymi, po zabiegach w obrębie dróg moczowych, z cewnikiem w pęcherzu moczowym, z zastojem moczu, kamicą moczową, odpływem pęcherzowo-moczowodowym.
Jak zapobiegać zakażeniom?
Zapobieganie zakażeniom układu moczowego jest szczególnie ważne w przypadku tych kobiet, u których mają one charakter nawracający - kobiety, u których stwierdzono ponad trzy przypadki zakażenia pęcherza moczowego w ciągu roku, powinny podjąć działania profilaktyczne. Warto zastanowić się nad lekiem, który zmniejsza liczbę nawrotów zakażenia i potrzebę przyjmowania antybiotyków, łagodzi objawy oraz ogranicza ryzyko wystąpienia poważniejszych chorób.
Dodatkowo pomocne może być przestrzeganie niżej podanych zasad:
- picie odpowiednio dużej ilości płynów w ciągu doby (około 1,5 litra);
- regularne oddawanie moczu;
- zachowanie higieny intymnej;
- u kobiet po menopauzie korzystne może być dopochwowe stosowanie estrogenów, które pomagają przywrócić prawidłową florę bakteryjną, co hamuje rozwój bakterii wywołujących zakażenie układu moczowego.
Zobacz też: Środki do higieny intymnej
Źródło: materiał prasowy/ar
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
