Tańsze leki dla diabetyków?
Od 2013 nowego roku diabetycy musieli zapłacić z własnej kieszeni za część leków, do tej pory refundowanych. W górę poszły ceny insulin i niektórych innych specyfików. Ponad to, ustawa refundacyjna wprowadziła ujednolicone ceny w aptekach. Obowiązujące wcześniej promocje i leki za grosz odchodzą do historii. Na tańsze paski do glukometrów (cena zryczałtowana 3,2 zł) mogą liczyć jedynie chorzy, którzy wymagają co najmniej trzech zastrzyków insuliny na dobę. Pozostali zapłacą 30% ceny.
Jak się leczy cukrzycę - 6 najważniejszych informacji
Możliwy zasiłek
Osoby, którym nie wystarcza funduszy na zakup leków mogą starać się o zasiłek z ośrodka pomocy społecznej. Ośrodka szukać należy najbliżej naszego miejsca zameldowania. Jedną z możliwych form pomocy, jaką możemy tam otrzymać jest zasiłek celowy. Możemy przeznaczyć go, między innymi, na zakup lekarstw, ubrań, a nawet opału na zimę. Aby, móc starać się o zasiłek należy spełnić kryterium finansowe. Oznacza to, że nasz dochód nie może przekroczyć 351 zł na członka rodziny lub 477zł jeśli mieszkamy samotnie.
Możliwa renta
Jeśli z powodu powikłań związanych z cukrzycą utracimy zdolność do pracy, możemy starać się o rentę. Zasady jej przyznawania są takie same dla wszystkich przewlekle chorych. Aby otrzymać dodatkowe świadczenie musimy udokumentować odpowiednią ilość okresów składkowych.Do wniosku o rentę dołączyć musimy niezbędną dokumentację poświadczającą nasze zarobki oraz okres składkowy i nieskładkowy. Liczyć się tutaj będą: świadectwa pracy, legitymacje ubezpieczeniowe, dyplomy ukończenia studiów, oraz dokumentacja medyczna. Nasz stan zdrowia będzie, następnie zweryfikowany. Możemy spodziewać się decyzji pozytywnej, odmownej lub skierowania na rentę szkoleniową. Ten ostatni przypadek dotyczy osób, które mogą podjąć inną pracę, choć nie zgodną z posiadanymi przez nie kwalifikacjami. Renta szkoleniowa pozwala na opłacenie kursów, które umożliwią renciście przekwalifikowanie się.
Czym się różni cukrzyca typu 1 i 2 od cukrzycy ciążowej?
Wyjazd sanatoryjny przy cukrzycy
Leczenie sanatoryjne jest traktowane jako kontynuacja leczenia szpitalnego. Skierowanie do sanatorium wypełnia lekarz na specjalnym druku. Może w nim określić rodzaj i miejsce leczenia. Wypełniony wniosek należy przesłać do oddziału NFZ z dopiskiem „Skierowanie na leczenie sanatoryjne”. Do skierowania należy dołączyć kartę informacyjną z opisem przebiegu choroby, wyniki badań pomocniczych oraz zalecenia. Wniosek jest rozpatrywany przez lekarza specjalistę, który podejmuje decyzję o zasadności skierowania. Pozytywna decyzja nie oznacza jeszcze pewnego wyjazdu. Może się zdarzyć, że w wybranej placówce nie będzie miejsc. Zostaniemy wtedy zapisani na listę oczekujących.
Kto pokrywa koszty wyjazdu?
Część kosztów związanych z pobytem w sanatorium pokryjemy z własnej kieszeni. Z odpłatności zwolnieni są dzieci i młodzież do 18. roku życia, uczniowie do 26. Roku życia, dzieci niepełnosprawne o znacznym stopniu niepełnosprawności oraz uprawnione do renty rodzinnej. Ponoszona opłata jest różna, a na jej wysokość wpływa standard placówki i termin, w którym do placówki przyjeżdżamy.
Za miejsce w jednoosobowym pokoju z węzłem sanitarnym w sezonie zapłacimy ponad 30zł za dobę. Zakwaterowanie w pokoju wieloosobowym bez węzła sanitarnego w okresie od maja do końca września będzie nawet o 2/3 tańsze.
Dofinansowanie przysługuje jedynie osobom ubezpieczonym w NFZ. Na czas pobytu w sanatorium nie przysługuje zwolnienie lekarskie. Osoby pracujące muszą skorzystać z urlopu wypoczynkowego. W czasie ferii i wakacji możemy zapomnieć o gwarancjach wyjazdu i wyborze placówki.
Leczenie w sanatorium – większe stawki
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
