Do retinopatii cukrzycowej przyczynia się zbyt wysoki poziomu cukru we krwi. Zagęszcza on krew, upośledza jej działanie oraz działa toksycznie na naczynia i nerwy. Jest to jedno w wielu powikłań cukrzycy.
Rodzaje retinopatii
W zależności od stanu uszkodzenia naczyń siatkówki, wyróżniamy dwa główne etapy choroby: retinopatię prostą (nieproliferacyjną) i proliferacyjną, dzielącą się również na etap przedproliferacyjny.
Retinopatia nieproliferacyjna
Wysoka glikemia (stężenie cukru we krwi) powoduje uszkodzenie drobnych naczyń obecnych w siatkówce, co powoduje ich zwiększoną przepuszczalność. Osocze wydostaje się z tętniczek poza ich światło. Tworzą się obrzęki, oraz lokalne mikrotętniaki (poszerzenie naczyń). Ten etap cukrzycy jest przeważnie bezobjawowy.
Retinopatia przedproliferacyjna
Niektóre naczynia zaczynają być niedrożne, co daje lokalne niedokrwienie. Niektóre mikrotętniaki pękają, dając krwotoki do siatkówki. W tym stadium chory może się uskarżać na zamglone widzenie, lub obecność „farfocli” przed oczami.
Retinopatia proliferacyjna
Jeżeli cukrzyca dalej nie jest prawidłowo leczona, tak delikatna tkanka, jaką jest siatkówka, staje się niedotleniona na skutek m.in. zaburzeń w przepływie krwi. Naturalnym sposobem ochronnym w organizmie, w takich okolicznościach, jest tworzenie nowych naczyń. Tak też się dzieje, jednak w tym przypadku nie jest to działanie korzystne. Siatkówka staje się przerośnięta nowymi naczyniami, co upośledza jej funkcję, czyli odbieranie światła i przekazywanie obrazu do mózgu. Dodatkowo nowe naczynia są kruche i mają tendencję do pękania, w związku z tym dochodzi do krwotoków, które mogą powodować nagłą ślepotę. Takie krwotoki mają możliwość wchłonięcia się na przestrzeni kliku tygodni lub miesięcy, wtedy wzrok powraca. Jeżeli nowe naczynia rozrastają się na brzeżnych częściach siatkówki, następują ubytki w polu widzenia, które są dla chorego praktycznie niezauważalne. Te nieprawidłowości daje się wykryć dopiero w szczegółowym badaniu lekarskim.
Nie daj się zaskoczyć cukrzycy - poznaj 5 wczesnych objawów!
Gdy plamka żółta ulegnie zniszczeniu, nie ma ratunku
Dzieje się tak dlatego, że za widzenie odpowiada przede wszystkim centralna część siatkówki, zwana plamką żółtą. Jest to bardzo mały, w stosunku do całej siatkówki, obszar, na którym, dzięki soczewce oka, jest skupiane większość promieni świetlnych. To właśnie w plamce żółtej znajduje się większość komórek służących do zamiany światła na sygnały przekazywane do mózgu!
Prawdziwe problemy z widzeniem zaczynają się wtedy, kiedy choroba dotknie tego obszaru – wtedy pogorszenie widzenia jest wyraźne, najczęściej bardzo szybko postępuje. Problem polega na tym, że na tym etapie niewiele da się już zrobić.
Inne choroby oczu w cukrzycy
Przy okazji należy zaznaczyć, że u chorych na cukrzycę dużo łatwiej rozwija się zaćma, czyli zmętnienie soczewki. Również jaskra, jako schorzenie przebiegające ze zwiększonym ciśnieniem w gałce ocznej, może rokować u cukrzyków gorzej.
Powolna utrata wzroku podczas cukrzycy – jak się bronić?
Diagnoza i leczenie
Podstawowym leczeniem jest utrzymanie cukrzycy „w ryzach”, czyli ścisła kontrola glikemii oraz stały kontakt z lekarzem, najlepiej diabetologiem (specjalista ds. cukrzycy). Dodatkowo każdy chory powinien przynajmniej raz w roku mieć wykonane badanie dna oka przez okulistę. Jest to badanie proste i tanie, a dodatkowo całkowicie bezbolesne. Polega tylko na wkropleniu leku rozszerzającego źrenicę i spojrzeniu do oka przez specjalne szkło powiększające.
Doraźne leczenie jest wykonywane przez okulistę i polega na operacyjnym zamknięciu przerosłych naczynek za pomocą lasera. Ma to zapobiec krwotokom i w konsekwencji – zahamować rozwój choroby. Natomiast cofnięcie skutków zaawansowanej retinopatii jest jak na razie niemożliwe.
Więcej na temat cukrzycy:
Uważaj! Tak też może objawiać się cukrzyca u dziecka!
Co oznacza glukoza w moczu?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
