Niebezpieczeństwo stosowania
Choć amfetamina nie uzależnia fizycznie, to jednak uzależnia psychicznie. W związku z tym człowiek przewlekle zażywający ten związek lub jego pochodne, po wyeliminowaniu go z organizmu, ma obniżony nastrój i zahamowany napęd, co może przypominać depresję. Amfetaminę można przyjąć niemal w każdej postaci – doustnie, donosowo, dożylnie lub wypalając ją. Stopień nasilenia objawów jest zależny od dawki. Amfetamina zwiększa ilość wolnych amin (dopamina, adrenalina, serotonina) w organizmie. Przez to pobudza i poprawia nastrój, ale nie zawsze. Niektórzy mogą bowiem zareagować niepokojem bądź lękiem, agresją i bezsennością. Dodatkowo doskwierać może uczucie gorąca, zawroty głowy, drżenie mięśni, ból brzucha wraz z biegunką. Nierzadko zdarzają się halucynacje, brak jednak uniwersalnej zasady dotyczącej dawki po jakiej wystąpią. Jest to sprawa osobnicza. Zazwyczaj obserwujemy rozszerzone źrenice, podwyższenie ciśnienia tętniczego krwi i tachykardię. Amfetamina może być bardzo groźna u osób z chorobami układu sercowo naczyniowego, np. z chorobą niedokrwienną serca. Niemniej jednak także ludzie młodzi – z niezdiagnozowaną wcześniej arytmią bądź wadą anatomiczną serca są narażeni na poważne konsekwencje ze śmiercią włącznie. Niebezpieczne dla zdrowia i życia jest zażycie ponad 1 mg amfetaminy na kilogram masy ciała.
Zobacz też: Kokaina, koks, śnieg, biała dama...
Badania diagnostyczne
Podstawą diagnostyki jest badanie moczu, w którym można wykryć amfetaminę lub jej pochodne w ciągu 2-3 dni od użycia (w przypadku metamfetaminy nawet przez kilkanaście dni). Jest to możliwe nie tylko w specjalistycznym laboratorium, bowiem od jakiegoś czasu dostępne są komercyjne testy, które możesz kupić w aptece. Interpretacji należy dokonywać z pewną dozą ostrożności, gdyż związki te mogą powstać w wyniku metabolizmu innych leków (np. selegiliny, fenylaminy i innych).
Jeżeli lekarz uzna za konieczne, wykonywane są badania oceniające stan układu sercowo naczyniowego – pomiar ciśnienia krwi, EKG, poziom enzymów sercowych (w podejrzeniu zawału serca). Poza tym przydatne klinicznie bywają: gazometria krwi tętniczej, stężenie jonów, kreatyniny, glukozy bądź inne – zależnie od objawów.
Jak przeciwdziałać?
W leczeniu brak odtrutki, postępowanie jest objawowe.
Należy zaznaczyć, że podział narkotyków na tzw. „twarde” i „miękkie” jest orientacyjny i nie upoważnia do uznania tej drugiej grupy za bezpieczne. Niejednokrotnie zdarza się, że po zażyciu narkotyku „miękkiego”, dochodzi do zażycia narkotyku „twardego”.
Polecamy: Czy można przedawkować kanabinoidy?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
