Dlaczego warto?
Opanowanie czynności samoobsługowych pozwala dziecku mądrze organizować swoją aktywność, tak aby osiągnąć cel. Te doznania dziecko przenosi na inne sytuacje zadaniowe, także w dziedzinie aktywności intelektualnych. Wzrastająca samodzielność dzieci rozwija w nich zaufanie do siebie i pomaga im coraz częściej przejmować inicjatywę.
Z worka do miski
Ćwiczenie to ma za zadanie doskonalenie umiejętności posługiwania się łyżką i doskonalenie precyzji ruchów.
Zadaniem dziecka jest nabieranie łyżką suchej karmy z torby i nasypywanie jej do psiej miski.
Zobacz też: Zooterapia - pogłaszcz, przytul i poczuj się lepiej
Karmienie psa
To ćwiczenie kształtuje nawyk dobrego zachowania przy jedzeniu oraz doskonali ruchy wykonywane przy jedzeniu łyżką (trzymanie, nabieranie, podnoszenie).
Dziecko siada naprzeciwko psa i karmi go, podając mu łyżką serek homogenizowany. Wcześniej terapeuta pomaga dziecku starannie przygotować posiłek dla psa na tacy (kładzie serwetę, łyżkę obok miski, fantazyjnie układa serwetkę). Uczy też dziecko zwrotów grzecznościowych: „proszę”, „smacznego”, „dziękuję”. Po zakończeniu ćwiczenia dziecko wyciera psu pysk i zmywa naczynia.
Piję sam i wiem, co do czego służy
Ćwiczenie doskonali umiejętność trzymania kubka, kształtuje precyzję i pewność ruchów.
Terapeuta nalewa dziecku do kubka soku, a psu wody do miski. Zwraca się do dziecka z pytaniem: „Co będziesz teraz robił? A pies? Z czego pije dziecko, a z czego pies? Pokaż pieskowi, jak ładnie pijesz sok z kubeczka”.
Bałagan
To ćwiczenie kształtuje nawyk dbałości o porządek.
Terapeuta rozrzuca po pokoju różne przedmioty, należące zarówno do dziecka, jak i do psa. Wskazując kolejno przedmioty, pyta: „Do kogo należy ten przedmiot? Jak myślisz, gdzie on powinien leżeć, a gdzie powinna stać miska psa?”. Dziecko wskazuje przedmioty i zanosi lub chowa je tam, gdzie ich miejsce. W sprzątaniu pomaga także pies, który przynosi przedmioty należące do niego. Dziecko może też otrzymać rysunek przedstawiający bałagan w pokoju z prośbą, by narysowało, gdzie powinny stać wszystkie porozrzucane przedmioty.
Zobacz też: Jakie są przeciwwskazania do zooterapii?
Ubieranki
Ćwiczenie z wykorzystaniem ubrań kształtuje umiejętność samodzielnego ubierania się i dobierania elementów garderoby do poszczególnych części ciała.
Terapeuta przygotowuje kilka ubrań (skarpety, rękawiczki, czapki, szalik, kapelusze). Potem prosi dziecko, by dobrało odpowiednie elementy garderoby do poszczególnych części ciała (co na nogi, co na głowę), a następnie, by samodzielnie je ubrało. Następnie dziecko ubiera psa, nakłada mu skarpety, wiąże szalik.
Kokardka
To ćwiczenie ma na celu usprawnienie ruchów palców oraz naukę wiązania kokardki.
Zadaniem dziecka jest wywiązanie kokardy na psiej szyi.
Fragment pochodzi z książki „Witaj piesku” Beaty Kulisiewicz (Impuls, 2011). Publikacja za zgodą wydawcy.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
