Chłoniaki to rodzaj nowotworów układu chłonnego. Mogą dotyczyć szpiku kostnego, węzłów chłonnych, śledziony, migdałków, grudek chłonnych układu pokarmowego. Dzieli się je na dwa typy - ziarnicę złośliwą (chłoniak Hodkina) i chłoniaki nieziarnicze.
Na chłoniaka można zachorować w każdym wieku. Jedne rodzaje chłoniaka, dotykają młodszych, inne są charakterystyczne dla seniorów. Wiadomo też, że statystycznie częściej na chłoniaka zapadają osoby, które chorowały na mononukleozę zakaźną, zarażone są HIV, bakterią Helicobacter pylori lub mają zapalenie wątroby typu C.
Wszystkie rodzaje chłoniaków wymagają leczenia. Zwykle wiąże się ono z chemioterapią, często także z przeszczepem szpiku kostnego.
Objawy chłoniaka
Objawy chłoniaka są niespecyficzne, dlatego na początku trudne jest rozpoznanie tej choroby. W przebiegu tej choroby najczęściej pojawiają się:
- powiększenie się jednego lub kilku węzłów chłonnych na szyi, w okolicach obojczyka, pod pachami lub w pachwinach
- uczucie zmęczenia
- nocne poty
- gorączka
- częste infekcje
- spadek wagi
- uporczywy świąd skóry
Żeby zdiagnozować chłoniaka, konieczne jest wykonanie morfologii i biochemii krwi, tomografii klatki piersiowej, USG brzucha.
Leczenia chłoniaków
Leczenie chłoniaków uzależnione jest od rodzaju i stopnia złośliwości nowotworu, jego objawów, umiejscowienia i rozległości zmian chorobowych. W większości przypadków podstawą jest chemioterapia. Czasem przydatna jest radioterapia, która hamuje rozrost komórek nowotworowych. W wielu przypadkach konieczny jest przeszczep szpiku kostnego. Ostatnimi laty do leczenia chłoniaków dołącza się także preparaty o działaniu immunoterapeutycznym, które podnoszą skuteczność leczenia o 20-30 proc. Warto wspomnieć, że leczenie chłoniaków jest w tej chwili bardzo skuteczne i sięga 90 proc. (w przypadku niektórych rodzajów nowotworów układu chłonnego).
Chłoniak Hodgkina
Chłoniak Hodgkina to inaczej ziarnica złośliwa. Dotyka osób w wieku 20-30 lat oraz po ukończeniu 50. roku życia. Najbardziej charakterystycznym objawem tej choroby jest powiększenie węzłów chłonnych w okolicy szyi, pod pachami, w pachwinach. Dodatkowo mogą pojawić się gorączka, obfite poty (szczególnie nocne), kaszel, osłabienie, spadek wagi, bóle brzucha, świąd skóry i zmiany skórne ujawniające się po spożyciu alkoholu lub ciepłym prysznicu. Chorobę diagnozuje się na podstawie badania histopatologicznego węzła chłonnego. Najskuteczniejszą metodą leczenia chłoniaka Hodgkina jest chemioterapia. Skuteczność leczenia tego rodzaju nowotworu sięga 90 proc.
Chłoniak nieziarniczy
Chłoniaki nieziarnicze to grupa złośliwych nowotworów układu chłonnego. Powstają w wyniku mnożenia się nieprawidłowych limfocytów - komórek odpornościowych. Chłoniaki nieziarnicze dzieli się na agresywne i przewlekłe. Agresywne rozwijają się o szybko i wymagają natychmiastowego leczenia. W ich przypadku rokowania się bardzo dobre. Chłoniaki przewlekłe rozwijają się wolno, ale wyleczenie ich jest niemożliwe (można je zaleczyć na jakiś czas).
Jednym z rodzajów chłoniaka nieziarniczego jest białaczka limfatyczna.
Co to takiego chłoniak żołądka?
Chłoniak skóry
Chłoniak skóry, to specyficzna forma chłoniaka. Najczęściej spotykanymi chłoniakami skóry są: ziarniniak grzybiasty (Mycosis fungoides- MF) oraz zespół Sézary’ego (Sezary syndrome- SS).
- Ziarniniak grzybiasty - jego pierwszym objawem są zaczerwienienia skóry, na którym z czasem pojawiają się płaskie nacieki zapalne. Następnie na skórze pojawiają się sino-czerwone guzy. Ostatnim objawem jest świąd.
- Zespół Sézary’ego - skóra w przebiegu tej choroby jest czerwona i pogrubiała. Bardzo swędzi. Dodatkowym objawem jest łysienie i nadmierne rogowacenie dłoni oraz stóp.
W leczeniu chłoniaków skóry stosuje się m.in. kortykosteroidy, naświetlania, leki o działaniu immunomodulującym, chemioterapię.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
