fot. Fotolia
Jak rozpoznać mielofibrozę?
Włóknienie szpiku kostnego, znane pod nazwą mielofibrozy, to rzadki i trudny do zdiagnozowania nowotwór krwi. Objawy, zwłaszcza na początku choroby, mogą wskazywać na wiele innych chorób.
W późniejszym okresie wynikiem schorzenia może być między innymi znaczne powiększenie śledziony, która z przeciętnej masy 150 gramów u zdrowego człowieka może u pacjenta z mielofibrozą osiągnąć wagę nawet kilku kilogramów.
W Polsce z tym rzadkim nowotworem zmaga się około 1000 osób. Choroba jest mało znana, przez co problemy osób chorych na mielofibrozę są często niedostrzegane. Najczęściej pacjenci trafiają do lekarza z objawami ciągłego zmęczenia, osłabienia, duszności podczas wysiłku, czy kołatania serca, mogą pojawić się również wzdęcia brzucha, ciągłe uczucie pełności w jamie brzusznej oraz nocne poty.
Ze względu na niecharakterystyczne objawy pacjenci chorzy na mielofibrozę często, przez wiele lat, leczeni są np. z powodu niedokrwistości. Z drugiej strony u pewnej grupy pacjentów choroba może rozwinąć się bardzo szybko.
– Od 2000 roku byłam leczona na nadpłytkowość samoistną. Następnie zaczęły doskwierać mi stany podgorączkowe, przez które byłam nieustannie zmęczona. Mam powiększoną śledzionę, czuję również duże osłabienie. Dopiero niedawno lekarz zdiagnozował u mnie rzadką chorobę – mielofibrozę. Choroba ta jest dla mnie bardzo męcząca, nie mogę wykonać zwykłych, codziennych czynności przez co czuję duży dyskomfort – mówi pani Regina, chora na mielofibrozę.
Kto choruje na mielofibrozę?
Mielofibroza jest najrzadszą chorobą spośród wszystkich nowotworów mieloproliferacyjnych, czyli związanych z nieprawidłowym funkcjonowaniem szpiku kostnego.
Roczna zapadalność na mielofibrozę szacowana jest na poziomie około 1,5 na 100 000 osób. Średni wiek pacjenta w momencie rozpoznania mielofibrozy wynosi 67 lat, jednak do rozwoju choroby może dojść u osób w każdym wieku.
Charakterystyczne objawy obecne u pacjentów to: włóknienie szpiku kostnego, splenomegalia (powiększona śledziona), niedokrwistość, a także dokuczliwe objawy ogólne (nocne poty, gorączka, utrata masy ciała) oraz zmęczenie. Objawy te wpływają na pogorszenie jakości życia pacjenta i mogą mieć charakter wyniszczający.
Mielofibroza jest chorobą o ciężkim przebiegu, która znacząco wpływa na skrócenie życia. Do tej pory nie udało się zidentyfikować czynników sprawczych choroby, wiadomo jednak, że ważną rolę w rozwoju choroby odgrywają mutacje genowe JAK2.
– Chorobę powoduje genetyczna zmiana w komórce macierzystej. Zmutowane komórki namnażają się, przekazując wadę kolejnym komórkom. Proces ten wpływa na podścielisko szpiku kostnego, na komórki układu krwiotwórczego, co w konsekwencji wywołuje zmiany we krwi obwodowej. Progresja choroby wiąże się z nasileniem objawów i zwiększonym ryzykiem transformacji w ostrą białaczkę szpikową – podkreśla dr hab. n. med. Tomasz Sacha, z Katedry i Kliniki Hematologii Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Jagiellońskiego – Collegium Medicum.
Czym jest włóknienie szpiku?
Włóknienie szpiku kostnego polega na nadmiernym odkładaniu się złogów kolagenowych w szpiku, co w rezultacie powoduje wypieranie komórek układu krwiotwórczego i prowadzi do rozwoju niewydolności szpiku. Rozrastające się włókna tkanki łącznej stopniowo zastępują w szpiku elementy wytwarzające krew.
W bardziej zaawansowanych stadiach mielofibrozy produkcja krwi przenoszona jest do śledziony, a następnie wątroby – co w efekcie prowadzi do znacznego powiększenia tych narządów.
Obraz histopatologiczny prawidłowego szpiku, szpiku bogatokomórkowego oraz szpiku zwłókniałego.
Zobacz też: Jak rozpoznać raka prostaty?
Produkcja krwi w śledzionie i wątrobie
Śledziona zbudowana jest z tzw. miazgi białej złożonej z limfocytów skupionych wokół naczyń krwionośnych oraz z miazgi czerwonej zawierającej małe naczynia krwionośne (zatoki żylne). Na bardzo wczesnym etapie rozwoju organizmu człowieka śledziona jest miejscem wytwarzania komórek krwi. W dalszych etapach życia jest ona odpowiedzialna za magazynowanie erytrocytów i trombocytów, filtrowanie krwi oraz za niszczenie i usuwanie starych lub nieprawidłowych komórek krwi.
Śledziona stanowi główne ognisko pozaszpikowego tworzenia krwi; przeniesienie produkcji nowych komórek do śledziony powoduje powiększenie tego narządu (splenomegalię). Ogniska pozaszpikowej produkcji krwi mogą powstawać również w wątrobie, powodując powiększenie wątroby (hepatomegalię).
Ciężkie codzienne życie pacjentów
Na podstawie wyników badań ankietowych pacjentów wyróżniono kluczowe objawy mielofibrozy, które znacząco obniżają jakość życia. Do najczęściej zgłaszanych przez chorych objawów należały: męczliwość, bóle kości, gorączka, świąd, nocne poty, powiększenie śledziony oraz utrata masy ciała.
– Chorzy z mielofibrozą doświadczają ciężkich objawów (m.in. takich jak splenomegalia) oraz poważnych powikłań związanych z tym schorzeniem. Wyniszczające objawy chorobowe znacząco wpływają na obniżenie jakości życia pacjentów z mielofibrozą. Przeważająca większość chorych odczuwa skrajne zmęczenie – objaw, który najtrudniej kontrolować. Nocne poty, ból brzucha oraz bóle kości również mają istotny negatywny wpływ na wszystkie aspekty życia – podkreśla dr n. med. Mariola Kosowicz, kierownik Poradni Psychoonkologii Centrum Onkologii-Instytutu im. Marii Skłodowskiej-Curie w Warszawie.
U pacjentów z mielofibrozą zwiększona chorobowość, powikłania związane z chorobą oraz śmiertelność są wynikiem niedoboru komórek krwi, rosnącej liczby niedojrzałych komórek krążących we krwi obwodowej lub konsekwencją uszkodzenia narządów. Do powikłań związanych z mielofibrozą zalicza się potencjalnie zagrażające życiu zakażenia, krwawienia, transformację w ostrą białaczkę szpikową oraz zgon.
Diagnostyka i leczenie
Lekarz badający pacjenta powinien wykonać badanie palpacyjne brzucha oraz zlecić morfologię z badaniem mikroskopowym oraz badanie USG. Do ostatecznego rozpoznania niezbędne jest przeprowadzenie badania szpiku kostnego, pobieranego z kości biodrowej (trepanobiopsja).
W przypadku potwierdzenia diagnozy konieczne jest rozpoczęcie odpowiedniego leczenia. Celem terapii jest obniżenie ryzyka komplikacji oraz złagodzenie ciężkich objawów choroby. Transfuzje krwi, chemioterapia, radioterapia, usunięcie śledziony i przeszczepienie szpiku to dotychczas stosowane metody leczenia mielofibrozy.
Mimo uciążliwych objawów, z którymi pacjenci zmagają się na co dzień, oraz wysokiej śmiertelności, nowoczesne leczenie przynosi nadzieję na poprawę skuteczności terapii, jakości życia oraz średniego czasu przeżycia u pewnej grupy chorych.
Zobacz też: Jak rozpoznać chłoniaka?
Źródło: materiały prasowe Expert PR/mn
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
