Jak się objawia zespół stresu pourazowego?
Zespół stresu pourazowego, powszechnie określany jako PTSD (od Post Trraumatic Stress Disorder), jest jednym z poważnych zaburzeń emocjonalnych. Jego początkiem nie jest traumatyczne wydarzenie, takie jak przemoc czy wypadek (np. śmierć bliskiej osoby, życie w biedzie, nadużycia wobec dzieci). Bezpośrednio po traumie występuje tzw. faza latencji, czyli uśpienia choroby. Jest to okres, w którym człowiek radzi sobie z drastycznymi wydarzeniami poprzez ich wyparcie. Czasem trwa on nawet wiele lat. Mechanizmy obronne powodują, że osoba chora często nie pamięta tego, co się wydarzyło; cierpi – nie wiedząc o tym i nie rozumiejąc samej siebie. Podczas tej fazy chory broni się przed coraz większym smutkiem i pustką w różny sposób – zamykając się w sobie, biorąc narkotyki, pijąc alkohol, znęcając się nad innymi.
Czytaj też: Zanim spróbujesz - narkotyki a zdrowie
Ostra reakcja stresowa
Ostra reakcja stresowa, której objawami są m.in. napady lękowe, poczucie odrealnienia, koszmarne sny, „rozszczepienie myśli”, próby samobójcze, pojawia się po traumie i fazie latencji. Jest to czas dopuszczenia do siebie drastycznej prawdy, która towarzyszy choremu prawie cały czas.
Taki człowiek czuje się bardzo zagrożony, nie może spać, jeść, nie wie, gdzie ma się ukryć. W niektórych wypadkach charakter reakcji podczas traumatycznego zdarzenia nie jest kwestią krytyczną.
Najważniejszym czynnikiem może być zdolność osoby do modulowania lub tłumienia swojej ostrej reakcji na stres i do przywrócenia psychicznej i biologicznej równowagi. Z takiego punktu widzenia zespół stresu pourazowego może być zaburzeniem tego stanu przejściowego, a nie specyficznym zaburzeniem powstałym jako bezpośrednia reakcja na samo wydarzenie.
Fakt odejścia bliskiej osoby może wywołać mniejszy lęk u człowieka niż nieumiejętność poradzenia sobie z życiem bez niej.
Wówczas życie po, czyli autodestrukcyjna faza przejściowa, prowadzi do rozwinięcia zespołu stresu pourazowego.
Polecamy: Dobra zabawa najlepsza na stres
Osobowość a stres pourazowy
Istnieje związek między typem osobowości, a zdolnością do przetwarzania traumatycznych wspomnień, co może być najważniejszym wymiarem determinującym podatność na PTSD. Osoby z zaburzeniami osobowości oznaczające w tym przypadku utrwalone nieprawidłowości zachowania (np. osobowość histrioniczna, typu borderline) są bardziej narażone na wystąpienie zespołu stresu pourazowego. Ponadto osoby o charakterze nerwicowym, niestabilne emocjonalnie, mające trudności w kontaktach z innymi ludźmi i o niskim poczuciu własnej wartości również należą do grupy podwyższonego ryzyka wystąpienia ostrej reakcji lękowej po traumie.Przystosowanie po wystąpieniu zdarzeń traumatycznych wymaga długiego okresu czasu. Zadaniem terapeuty jest pomóc choremu skonfrontować się z traumą, przeżyć żałobę po stracie i pokazać, że istnieje szansa na dalsze życie.
Chory musi na nowo określić swoją tożsamość i nauczyć się żyć z tym, z czego został ograbiony. Każda pomocna dłoń jest szansą na przywrócenie takiej osoby do zdrowia.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
