Spis treści:
- Czym jest onanizm dziecięcy
- Jak rozpoznać onanizm dziecięcy?
- Przyczyny onanizmu dziecięcego
- Diagnostyka
- Onanizm u dziecka - leczenie
Czym jest onanizm dziecięcy
Onanizm dziecięcy (masturbacja dziecięca) to zjawisko występujące u niektórych dzieci, zwykle rozpoczynające się w okresie niemowlęcym i wczesnym dzieciństwie (zazwyczaj przed 2. rokiem życia). Onanizm u dziecka polega na samodzielnej stymulacji miejsc intymnych, najczęściej z nietypową postawą, ruchami, poceniem się i zaczerwienieniem twarzy. Czas trwania takiego zdarzenia wynosi średnio kilka minut, ale niektóre dzieci pobudzają się dłużej.
Onanizm dziecięcy bywa błędnie rozpoznawany jako padaczka lub inne problemy neurologiczne, a także kolka jelitowa, ból brzucha czy zakażenie układu moczowego. Z reguły masturbacja u dzieci jest niegroźna, naturalna i samoistnie ustępuje z czasem.
Jak rozpoznać onanizm dziecięcy?
Onanizm dziecięcy może przybierać różną postać. Jego główne objawy to:
- prężenie ciała, tarcie udami, napinanie ud, rytmiczne ruchy,
- dotykanie miejsc intymnych, może być nieudolne, jak szczypanie, pocieranie itp.,
- zaczerwienienie twarzy lub bladość twarzy,
- pocenie się,
- przyspieszenie oddechu,
- wydawanie różnych odgłosów, chrząkanie, pomruki,
- zachowanie świadomości (ważne przy rozróżnianiu onanizmu ze stanami chorobowymi, jak np. padaczka),
- możliwość zainteresowania dziecka czymś innym, odwrócenia uwagi.
W jednym z badań, z udziałem kilku- i kilkunastomiesięcznych dzieci, zaobserwowano, że takie czynności powtarzały się co 7-12 dni. Jednak częstotliwość zdarzeń może różnić się u poszczególnych dzieci.
Przyczyny onanizmu dziecięcego
Przyczyny występowania onanizmu dziecięcego są słabo poznane. Czynniki skłaniające do takich zachowań mogą być różnorodne: począwszy od naturalnej u dziecka ciekawości i chęci odkrywania świata, próby rozładowania emocji, przez zaniedbanie emocjonalne (poczucie braku bezpieczeństwa, troski ze strony bliskich), po wykorzystywanie seksualne. Istnieją też doniesienia mówiące, że onanizm dziecięcy może wynikać z odstawienia dziecka od piersi. Jedno z badań wskazało też, że onanizowanie się w dzieciństwie może mieć związek z obniżonym stężeniem estradiolu w organizmie.
Niemowlęta i małe dzieci swą ciekawość skupiają na otaczającym ich świecie, ale też odkrywają tajemnice swojego ciała. Zauważają, że „odkrycie” narządów płciowych jest przyjemne. W okresie niemowlęcym i wczesnodziecięcym, onanizm nie jest zatem niczym nienaturalnym, chociaż czasem może zdominować i opóźnić kolejne etapy rozwoju, czy też być swego rodzaju „wołaniem” dziecka o pomoc. Masturbacja jest czasem odpowiedzią na nieodpowiedni kontakt lub brak kontaktu z rodzicami oraz na zachwiane poczucie bezpieczeństwa.
Istnieją poglądy, że onanizm tak małych dzieci jest odpowiedzią na zaniedbania wychowawcze. Dziecko właśnie w taki sposób sygnalizuje, że się nudzi. Zamknięcie go w łóżeczku, ograniczenie jego ruchliwości, sprzyja takiej formie zwrócenia na siebie uwagi i zajęcia sobie czasu. Jest to też sposób na rozładowanie napięć i złości dziecka. Maluch doskonale wyczuwa wszelkie napięcia w relacjach między jego rodzicami, dodatkowe potwierdzenie jego przeczuć w postaci kłótni opiekunów może wywołać odzew w postaci onanizmu.
Ponadto przyczyną dotykania czy drapania, może być zakażenie grzybicze lub bakteryjne. Również alergie skórne, np. na detergent do prania czy płukania, lub tworzywo, z którego zrobione są pieluszki i ubranka, mogą manifestować się objawami w postaci świądu, pieczenia.
Onanizm dziecięcy - jakie badania wykonać?
Nawet dla doświadczonego lekarza rozpoznanie onanizmu dziecięcego może być trudne. W wielu przypadkach zlecane są zupełnie niepotrzebne badania, które nie wyjaśniają nietypowych zachowań dziecka. Zdarzają się nawet sytuacje podawania leków przeciwpadaczkowych dzieciom, które mają epizody masturbacji. Dlatego bardzo ważna jest wiedza rodziców na ten temat i obserwowanie dziecka.
Na pewno przy podejrzeniu onanizmu dziecięcego, powinniśmy wykonać badania parazytologiczne – na obecność pasożytów. Proste badanie na początku procesu diagnozowania może okazać się strzałem w dziesiątkę. Wymienione objawy mogą być spowodowane inwazją pasożytów takich jak owsiki czy lamblie. Powinno się sprawdzić dziecko pod kątem ewentualnego zakażenia dróg moczowych– zatem badanie ogólne moczu. A w przypadku starszych dziewczynek, przydatne może być badanie wymazu z pochwy. Dzięki temu możliwe jest wdrożenie odpowiedniego leczenia, jeśli zachodzi potrzeba.
Onanizm u dziecka – leczenie
Aby poradzić sobie z problemem, trzeba uzbroić się w cierpliwość. Onanizm dziecięcy nie jest chorobą i nie wymaga specjalnego leczenia (chyba że dziecko robi to bardzo często i intensywnie, zaburza to jego normalne funkcjonowanie - wtedy trzeba zgłosić się do specjalisty). Onanizmu dziecięcego się nie leczy, gdy nie dominuje on w sposób negatywny rozwoju biologicznego, psychoseksualnego i społecznego.
Istotne jest zaakceptowanie dziecka i tego co robi. Pomocne będzie ograniczenie dziecku niepotrzebnych stresów. Trzeba unikać głośnej wymiany zdań, sprzeczek, wyzwisk, które stanowią generator złych emocji i frustracji u malca. Dziecko, które traktuje onanizm jako walkę z nudą, powinno się otoczyć większą uwagą, troską i miłością.
Warto maksymalnie wypełnić dzień malucha ciekawymi zabawami, po to by odwrócić jego uwagę od masturbacji. Po dniu pełnym wrażeń dziecko szybko zaśnie.
Należy również wiedzieć, żeby nie kłaść zbyt wcześnie malca spać – problem z zaśnięciem i towarzysząca mu bezradność z nudą, stanowią bodziec do onanizmu. Przed snem dobrze jest przeczytać dziecku jego ulubioną bajkę lub zagrać w grę planszową.
Nie krytykować i nie karać. Mówienie o masturbacji, przesadne zwracanie na nią uwagi czy karcenie dziecka może być przyczyną dodatkowych nerwów, wstydu i innych negatywnych emocji, które mogą wieść do zaburzeń nerwicowych.
Treść artykułu została pierwotnie opublikowana 29.12.2009.
Czytaj także:
Objawy autyzmu - jak rozpoznać zaburzenia autystyczne u dziecka?
Płacz dziecka pomaga mu zwalczyć katar! Jak to możliwe?
Ból brzucha u dziecka – co oznacza i kiedy trzeba iść do lekarza
Zaparcia u dzieci. Skąd się biorą i jak je leczyć?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
