Stres jest reakcją
Zaburzenia adaptacyjne są emocjonalną i stresową reakcją na ważne zdarzenia życiowe, które nie przekraczają granic zwykłego ludzkiego doświadczenia. Przyczyną takiej reakcji może być nagła choroba, zwłaszcza jeśli powoduje upośledzenie funkcjonowania w społeczeństwie, utrata bliskiej osoby, gwałtowna zmiana statusu społecznego lub materialnego, przeprowadzka (zwłaszcza emigracja do kraju o bardzo odmiennej kulturze), utrata pracy lub przejście na emeryturę. Istotą tego zaburzenia są trudności z przystosowaniem się do nowopowstałych warunków życia.
Niejednokrotnie jednak zdarzenie, które powoduje trudności adaptacyjne, nie tylko poprzez stres i emocje, ale również obiektywnie, utrudnia bądź całkowicie uniemożliwia przystosowanie się. Dzieje się tak np. w przypadku, gdy czynnikiem wywołującym zaburzenie jest utrata rodziców przez małoletnie dzieci, utrata środków do życia itp.
Najważniejsze objawy zaburzeń adaptacyjnych to:
- nastrój depresyjny,
- lęk,
- zamartwianie się,
- poczucie bezradności często połączone z niepodejmowaniem prób radzenia sobie z powstałymi trudnościami,
- ograniczona zdolność do wykonywania zwykłych codziennych czynności,
- zanik motywacji.
Często można obserwować także niechęć do kontaktów z otoczeniem, koszmary senne, a w przypadku dzieci także moczenie nocne. Wszystkie objawy powinny pojawić się nie później niż w ciągu ok. 1 miesiąca od zdarzenia będącego przyczyną i ustąpić samoistnie po ok. 6. miesiącach. Jeśli objawy przedłużają się, następuje zmiana diagnozy.
Czytaj też: Moczenie nocne – jak pomóc dziecku?
Jak sobie poradzić?
Leczenie zaburzeń adaptacyjnych często ogranicza się do podawania środków uspokajających (jeśli wśród objawów dominuje lęk). Podobnie jak w innych zaburzeniach spowodowanych stresem jest to postępowanie jedynie objawowe, które nie obejmuje przyczyn. Pomoc cierpiącemu powinna polegać przede wszystkim na psychoterapii, która pomaga wykorzystać osobie zaburzonej własne zasoby psychiczne pozwalające radzić sobie z problemem. Bardzo istotne jest także wsparcie osób bliskich, dzięki któremu wzrasta poczucie bezpieczeństwa oraz możliwości radzenia sobie z nową sytuacją. Jeśli zachodzi taka potrzeba ważna może się okazać także pomoc instytucji świadczących pomoc społeczną.
Polecamy: Co odróżnia psychoterapię od coachingu?
Autor: Bartłomiej Perczak, www.psychoterapia-krakow.org, www.psychlab.pl
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
