Zacznijmy od ćwiczeń
Na początek chciałabym Ci zaproponować małe ćwiczenie. Wypisz te swoje cechy, które u siebie lubisz.
A teraz wyobraź sobie, że jesteś kimś, kto Cię kocha (ktoś z rodziny, partner czy przyjaciel), i wypisz te cechy, które on by w Tobie lubił najbardziej.
A teraz popatrz na siebie jak obserwator, z boku, i zastanów się, jakie on by w Tobie cechy mógł polubić?
Nie wiem, czy kiedykolwiek zastanawiałeś się nad sobą w ten sposób. Jaka osoba teraz pojawia się przed Tobą (i w Tobie), gdy już uświadomiłeś sobie, że taki właśnie jesteś? Czy już teraz możesz naprawdę się polubić? Jak możesz się zachowywać, żeby te cechy stały się jeszcze bardziej wyraźnie w Twoim zachowaniu?
Masz już jakieś pomysły? Możesz sobie zrobić plan: jak możesz się zachowywać w różnych sytuacjach, aby poczuć wyraźnie, że masz w sobie te wszystkie cechy?
Zobacz też: Dlaczego warto siebie zaakceptować?
Chwal siebie!
A teraz chciałabym Cię poprosić, żebyś przez siedem kolejnych dni, oprócz wprowadzenia w życie tych wszystkich pomysłów, chwalił siebie! Każdy z nas toczy swój własny dialog wewnętrzny — więc możesz to zrobić w myślach, ale daj sobie komplement!
Tak często każdy z nas w myślach krytykuje siebie — i gdyby tak nagłośnić Twój dialog, nawet w stosunku do Twojego najlepszego przyjaciela, to wiesz, co by się stało? Uciekłby z krzykiem i nigdy już nie odezwał się do Ciebie słowem! A Ty sam tak mówisz do siebie. Więc może teraz jest najlepsza chwila, żeby zostać swoim najlepszym przyjacielem?
Czemu to służy?
Jak będziesz się czuć, gdy zaczniesz siebie chwalić? I tak jakoś zawsze się dzieje, że to, co jest wewnątrz Ciebie, staje się Twoją rzeczywistością. Wiem, o czym piszę, bo sama mam doskonały przykład z mojego własnego życia na to, jak wyobrażenia i słowa skierowane do siebie przekładają się na to, co dzieje się wokół.
Miałam wielkie szczęście, że moi rodzice wychowywali mnie bardzo mądrze. Nigdy nie kazali mi być idealną uczennicą przynoszącą same piątki (gdy się uczyłam, to jeszcze nie było szóstek i jedynek), za to zawsze mi powtarzali, że jestem inteligentną dziewczynką i na pewno sobie poradzę. I tak było! Chociaż nie spędzałam większości czasu na nauce, bardzo rzadko zdarzało mi się przynosić do domu oceny niedostateczne.
Najwyraźniej widziałam efekty tego działania na studiach — jak to na psychologii, musiałam się uczyć wielu teorii o tym, jak działa człowiek; niektóre z nich były interesujące, niektóre zaś poznawałam po to, żeby zapomnieć ich zaraz po egzaminie… W sesji miewałam ponadto dużo egzaminów i nie zawsze miałam czas porządnie się nauczyć. Ale zawsze przed egzaminem mówiłam sobie: „Agnieszko, jesteś inteligentną dziewczynką i na pewno sobie poradzisz!”. I zdawałam wszystkie egzaminy w pierwszym podejściu!
Oczywiście, nie zawsze na piątki, raz nawet usłyszałam, że moja wiedza jest jak mała kropelka, którą zamierzam umyć całe okno, ale robię to z takim wdziękiem i przekonaniem, że mogę dostać ocenę dostateczną.
Tak to właśnie działa: gdy jesteś sam dla siebie sympatyczny i się wspierasz, to wtedy działasz dużo lepiej i więcej Ci się uda! Dlatego też warto się chwalić! Pamiętaj, że nie da się lubić innych, jeżeli nie lubi się siebie, i jeżeli masz już za sobą pierwszy krok i dostrzegłeś w sobie te wszystkie cechy, za które można Cię polubić, to teraz czas ugruntować te zmiany.
Zobacz też: Wady i... zalety braku akceptowania siebie
Fragment pochodzi z książki „Etyczna manipulacja, czyli jak sprawić, by ludzie naprawdę Cię lubili” Agnieszki Ornatowskiej (Wydawnictwo Helion, 2008). Publikacja za wiedzą wydawcy.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
