Człowiek przesypia średnio 20 lat swojego życia i nie ma takiej możliwości, żeby zupełnie zrezygnował ze snu. Maksymalnie może bez niego wytrzymać ok. 200 godzin, jednak już po 100 godzinach zaczynają się pojawiać zaburzenia pamięci, urojenia i halucynacje. Osoba taka nie potrafi się skupić i nie jest zdolna rozwiązać nawet prostego zadania wymagającego liczenia.
Zobacz też: Ośrodki leczenia zaburzeń snu
Starsi ludzie śpią krócej
Zapotrzebowanie na sen jest różne w zależności od wieku. Noworodki potrafią przespać prawie całą dobę, kilkuletnie dzieci 12-16 godzin, dorośli ok. 7-8 godzin, a osoby starsze 5-6 godzin. Każdy oczywiście od czasu do czasu nie dosypia, kiedy kilka nocy z kolei musi poświęcić więcej czasu na naukę albo zostać w pracy kilka godzin dłużej. Sytuacja taka nie powinna jednak powtarzać się zbyt często, bo może doprowadzić do pojawienia się „zespołu niedoboru snu”. Człowiek staje się wtedy bardziej drażliwy i przygnębiony.
Zobacz też: Jak sobie radzić z bezsennością?
Nocne marki i ranne ptaszki
Ludzie nie zawsze mogą skupić się na nauce późno w nocy, bo po godzinie 21 zaczynają być senni. Potrafią natomiast obudzić się bardzo wcześnie i wtedy mają umysł gotowy do pracy. Są również takie osoby, którym łatwiej jest skupić się właśnie w nocy, ale ciężko jest im rano otworzyć oczy. Takie uwarunkowania to nie przypadek. Duży wpływ na to, czy wolimy budzić się wcześnie czy późno mają geny. Każdy bowiem ma swój rytm, który jest określony przez chronotyp. Wyznacza on preferowaną przez nas porę dnia. Jeżeli wstajemy bardzo wcześnie i czujemy się wtedy rześcy, jesteśmy chronotypem A, gdy natomiast otwieralibyśmy oczy najchętniej w południe, jesteśmy chronotypem B. Jeśli więc chcemy, żeby nasza praca była bardziej wydajna, dostosujmy się do swojego rytmu.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
