Psychoterapia - jak się zaczęła jej historia?

Zalążki psychoterapii
Aby w pełni zrozumieć role, jaką odgrywa psychoterapia należy cofnąć się do czasów jej zalążków, kiedy to razem z medycyna miały swoją wspólna ścieżkę. Miało to miejsce w tzw. kulturach tradycyjnych. Wierzyły one bowiem że poprzez analizę snów chorego możliwe będzie wyznaczenie odpowiedniego leczenia (Bednarczyk, 1999). Bezpośrednich początków psychoterapii należy upatrywać jednak w nowożytności a dokładniej w mesmeryzmie i hipnozie.
Prekursorem tego pierwszego podejścia, zwanego także „magnetyzmem zwierzęcym” był w XVII wieku Franz Anton-Mesmer. Według niego rolą terapeuty było przywrócenie harmonii przepływu, uniwersalnego dla organizmów żywych „fluidu”. Oddziaływanie terapeuty polegało między innymi na wykorzystywaniu specjalnych przyrządów lub bezpośrednim wodzeniu rękami nad pacjentem, co mogło przypominać dzisiejszy bioenergoterapeutyzm.
W odróżnieniu od mesmeryzmu, pojęcie hipnozy nie można przypisać jednemu twórcy. Po raz pierwszy sama nazwę wprowadził James Braid. Na korzeniach tego pojęcia powstała znana wszystkim psychoanaliza,
stanowiąca do dziś jedną z najbardziej znanych form psychoterapii.
Polecamy też: PTSD - jak sobie z nim radzić?
Medycyna i psychologia
Ze względu na swe związki zarówno z kuracją medyczną jak i pomocą psychologiczną do dziś jest na pograniczu tych dwóch dyscyplin. Z jednej, bowiem strony psychoterapia odwołuje się do obowiązujących określeń zdrowia i choroby, a jej celem jest usunięcie istniejących u pacjenta zaburzeń. Z drugiej, jednak korzysta z diagnozy psychologicznej i zajmuje się głębokimi problemami psychicznymi (odnoszącymi się zarówno do sfery nieświadomości jak i osobowości) (Czabała,1997). Mimo, że rozumienia psychoterapii jest wiele, bo dla jednego będzie to rozmowa z przyjaciółka dla innego wizyta u wróżki, to jednak wspólne wydają się uznanie psychoterapii za kompleksowe wsparcie udzielane osobie, która takiej pomocy oczekuję.
Rozwój psychologii humanistycznej
W ciągu ostatnich dziesięcioleci wszyscy mogliśmy zaobserwować intensywny rozwój i dominację nauk przyrodniczych i ścisłych w różnych obszarach funkcjonowania, przede wszystkim tych dotyczących człowieka.
Dzięki zaawansowanej technologii możemy uzyskać zaawansowaną pomoc
dotyczącą wielu sfer naszego życia. Postęp ten prowadzi jednak do
dehumanizacji spowodowanej zanikiem osobistego kontaktu między ludźmi.
(Kratochvil, 1984)
Polecamy również: Na czym polega metoda autoinstrukcji?
Człowiek z natury w swoim życiu potrzebuje innych, a niezaspokojenie
tego warunku prowadzi do różnego rodzaju patologii, które to nie zawsze
można łatwo wyleczyć stosując się do naukowych zasad oferowanych między innymi
przez medycynę. W tym miejscu pojawia się szczególny rodzaj pomocy
psychologicznej - psychoterapia.
W wielu wysoko rozwiniętych krajach
psychoterapia zrobiła w ostatnim ćwierćwieczu zawrotna karierę.
(Kratochvil, 1984). W oszałamiającym tempie staję się ona modną metodą
leczniczą, której skuteczność jest areną do licznych sporów wśród
rywalizujących ze sobą nurtów teoretycznych (Kratochvil, 1984).
Rozgłos,
jaki otrzymuje ona poprzez media i określane jako magiczne metody
jej działania sprawiają, że po części traci ona ze swej naukowości.
Wpływa to pośrednio na spory i trudności w utworzeniu jednoznacznej
definicji tego słowa.