Wirusy lubią tarczycę
Tarczyca stosunkowo rzadko jest atakowana przez bakterie! Częściej bywa "męczona" przez wirusy wywołujące grypę, świnkę, odrę i wiele innych. Jest to powodem występowania poinfekcyjnego podostrego zapalenia tarczycy nazywanego również chorobą de Quervaina.
W czasie każdej infekcji nasz organizm broni się przed wnikającymi z zewnątrz wirusami i bakteriami produkując przeciwciała. Przeciwciała to cząstki białek, które łącząc się z wirusem lub bakterią, unieczynniają ją i powodują jej obumarcie. Dla każdego rodzaju wirusa powstaje inne przeciwciało. W czasie infekcji powstaje bardzo duża ich ilość.
Czytaj również: Jak przebiega ostre zapalenie tarczycy?
Raz za dużo, raz za mało
Przeciwciała te krążą we krwi i czasami – częściej u kobiet z predyspozycjami genetycznymi, najczęściej po infekcji górnych dróg oddechowych – gardła, krtani, oskrzeli przedostają się do tarczycy. Tam zamiast atakować cząsteczki wirusa łączą się z komórkami tarczycy, co powoduje ich uszkodzenie i zapalenie. Okolica tarczycy jest bolesna, skóra szyi jest zaczerwieniona; występuje gorączka.
Zniszczone komórki tarczycy są nieszczelne i przez to do krwi dostają się bardzo duże ilości hormonów – powoduje to wystąpienie dolegliwości typowych dla nadczynności tarczycy. Okres ten trwa od 1-2 miesięcy. Po pewnym czasie zniszczone komórki nie są już zdolne do produkcji hormonów, więc dochodzi do ich niedoboru. Bardzo rzadko zdarza się aby faza niedoczynności tarczycy była trwała. Najczęściej ustępuje po kilku miesiącach.
Niestety podostre zapalenie tarczycy, jeśli pojawiło się raz może nawrócić, czasami nawet po 20 latach.
W badaniach laboratoryjnych najpierw dominują cechy zapalenia – podwyższone wartości OB (odczyn Biernackiego; norma 0-10mm/h), CRP (białko c-reaktywne norma zależy od laboratorium i metody oznaczania), wzrost ilości leukocytów ( białych krwinek). Pomocne jest też badanie USG tarczycy, ponieważ obraz tego narządu w czasie ultrasonografii jest bardzo charakterystyczny (tzw. obniżona echogeniczność miąższu = hipoechogeniczność). Niezbędne jest także wykluczenie innych chorób tarczycy. Najbardziej podobne objawy występują w chorobie Hashimoto, jednak pomocne w tej sytuacji jest oznaczenie poziomu przeciwciał przeciwtarczycowych charakterystycznych dla tej choroby. W poinfekcyjnym zapaleniu tarczycy przeciwciała te są nieobecne.
Nie niebezpieczna ale uciążliwa
Pomimo gwałtownego i bardzo dokuczliwego przebiegu poinfekcyjne zapalenie tarczycy najczęściej nie jest chorobą groźną; w zależności od fazy stosuje się leczenie tak jak w nadczynności, a później jak niedoczynności tarczycy, najczęściej nie ma długotrwałych konsekwencji, jednak zawsze może nawrócić.
Polecamy: Gdzie szukać przyczyn niedoczynności tarczycy?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
