Nadczynność tarczycy – zagrożenia dla serca
Serce natychmiast reaguje na wszelkie zaburzenia czynności tarczycy. Zwiększona produkcja hormonów tarczycy może powodować poważne problemy zdrowotne.
Do najczęstszych należą:
- wzrost ciśnienia krwi,
- częstoskurcz serca,
- migotanie przedsionków,
- niemiarowość (arytmia) serca,
- nadciśnienie tętnicze,
- niewydolność serca lub miażdżyca,
- przyśpieszony metabolizm,
- ból w klatce piersiowej i kołatanie serca.
Przy już występujących chorobach serca niezwykle ważne jest przywrócenie prawidłowego poziomu hormonów tarczycy w organizmie. W przeciwnym razie problemy nasilają się.
Jakie są czynniki ryzyka nadczynności tarczycy?
Do głównych przyczyn nadczynności tarczycy należą:
- autoimmunologiczna choroba tarczycy, zwana chorobą Gravesa-Basedowa (ponad 70% przypadków nadczynności tarczycy jest spowodowanych właśnie tą chorobą),
- inne choroby autoimmunologiczne, takie jak cukrzyca typu 1 lub choroby reumatyczne,
- guzki, do których zaliczają się wole toksyczne guzkowe oraz wole wieloguzkowe,
- bolesne powiększenie i zapalenie tarczycy (inaczej podostre zapalenie tarczycy),
- przejściowa nadczynność tarczycy – do tej grupy zaliczane są: poporodowe zapalenie tarczycy występujące u 5 do 10% kobiet po porodzie oraz bezobjawowe zapalenie tarczycy; w obu przypadkach zaburzenia funkcjonowania narządu tarczycy są przejściowe,
- nadmierne spożycie jodu lub przedawkowanie lewotyroksyny.
Objawy nadczynności tarczycy
Objawy nadczynności tarczycy bardzo często są mylnie interpretowane jako oznaka stresu, depresji bądź menopauzy. Wato więc wiedzieć, czym charakteryzuje się to zaburzenie. Nawet jego łagodna forma ma bowiem wpływ na prawidłowe funkcjonowanie serca. Dotyczy to zwłaszcza osób w podeszłym wieku.
Powiedz lekarzowi o swoich objawach. Może to być m.in.:
- szybka praca serca (często powyżej 100 uderzeń na minutę),
- nieregularny rytm serca,
- nerwowość, rozdrażnienie,
- zmniejszenie masy ciała bez zmiany diety,
- wytrzeszcz oczu, błyszczące gałki oczne (typowe dla choroby Gravesa-Basedowa),
- zwiększona wrażliwość na wysokie temperatury,
- osłabienie mięśni, zwłaszcza ramion i ud,
- zwiększone pocenie,
- częste wypróżnienia,
- mniej nasilone lub rzadsze krwawienia miesięczne,
- drżenie rąk,
- szybki wzrost paznokci,
- wypadanie włosów,
- gładka i cienka skóra.
Profilaktyka i leczenie nadczynności tarczycy
Sposób leczenia nadczynności tarczycy zależy od rodzaju schorzenia, które rozpoznaje się dzięki badaniom krwi, pomiarowi stężenia hormonu TSH (tzw. hormonu pobudzającego tarczycy) oraz badaniu przeciwciał anty-TPO w organizmie.
Leczenie dostosowane jest do wieku, stanu zdrowia pacjenta oraz do nasilenia choroby.
Opcje leczenia obejmują:
- leki przeciwtarczycowe, które uniemożliwiają wytwarzanie nadmiernej ilości hormonów tarczycy bez jej niszczenia,
- napromieniowanie jodem radioaktywnym, w celu zniszczenia tkanki tarczycy i zahamowania wytwarzania hormonów,
- chirurgiczne usunięcie części lub całej tarczycy.
Zobacz także:Nadczynność tarczycy u kobiet w ciążyNie każdą nadczynność tarczycy leczy się tak samo
Źródło: Solski Burson-Marsteller/mk
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
