Podstawowe informacje o raku prostaty
Rak gruczołu krokowego to niekontrolowany rozrost chorobowo zmienionych komórek w obrębie tego gruczołu. Rak może szerzyć się przez ciągłość, czyli na otaczające gruczoł krokowy narządy oraz dając przerzuty odległe, do węzłów chłonnych, kości, płuc, wątroby.
Objawy towarzyszące rakowi prostaty
Rak gruczołu krokowego przez długi czas może przebiegać bezobjawowo. Dolegliwości, jakie mogą występować nie są typowe dla raka gruczołu krokowego. Do objawów, które powinny nas zaniepokoić należą: częste oddawanie moczu w ciągu dnia i/lub w nocy, gwałtowne parcie na pęcherz czy zwężenie strumienia moczu, obecność krwi w moczu, nasieniu, bóle
w okolicy krocza, zatrzymanie moczu.
Gdy choroba jest bardziej zaawansowana, można zaobserwować spadek masy ciała, osłabienie, uogólnione bóle - szczególnie kości miednicy i kręgosłupa.
Dolegliwości towarzyszące rakowi gruczołu krokowego
Jeśli rak gruczołu krokowego wrasta do pęcherza moczowego może dojść do zablokowania odpływu moczu przez moczowody z nerek – występuje wówczas skąpa ilość moczu, nudności, bóle okolicy lędźwiowej, krwiomocz.
U osób z rozsianą chorobą może występować anemia, zaburzenia krzepnięcia czy objawy porażenne związane z przerzutami nowotworowymi.
Polecamy: Sprawdź, czy masz łagodny rozrost gruczołu krokowego
Diagnostyka raka prostaty
Podstawowym badaniem w diagnostyce raka gruczołu krokowego jest oznaczenie stężenia PSA (z ang. Prostate Specific Antigen – substancja białkowa wytwarzana przez komórki gruczołu krokowego; zakres normy PSA wynosi od 0-4 ng/ml) oraz badanie per rectum (palcem przez odbyt). Aby dowiedzieć się jakie jest stężenie PSA, wystarczy oddać krew do badania. Jeśli wynik będzie budził wątpliwości lub będzie nieprawidłowy, wówczas kieruje się pacjenta na biopsję gruczołu krokowego.
Biopsja gruczołu krokowego
Biopsja gruczołu krokowego polega na pobraniu od kilku do kilkunastu drobnych wycinków z gruczołu krokowego. Wykonuje się ją pod kontrolą USG, w znieczuleniu miejscowym. Pobrany w ten sposób materiał zostaje poddany badaniu mikroskopowemu, od którego zależy rozpoznanie raka gruczołu krokowego.
Kiedy powinno się wykonać badanie per rectum oraz oznaczyć stężenia PSA z krwi?
Każdy mężczyzna po 45. roku życia powinien mieć wykonane badanie per rectum oraz oznaczenie stężenia PSA z krwi. Badania powinno się powtarzać co roku. Im wcześniej wykryty nowotwór, tym większa szansa na całkowite wyleczenie.
Leczenie nowotworu gruczołu krokowego
Raka gruczołu krokowego leczy się poprzez „czujne wyczekiwanie” inaczej „baczną obserwację”, czyli leczenie odroczone, leczenie chirurgiczne, radioterapię, terapię hormonalną oraz chemioterapię.
Po leczeniu raka gruczołu krokowego bardzo ważne jest stosowanie się do zaleceń lekarskich. Dotyczy to przede wszystkim regularnego oznaczania stężenia PSA w surowicy krwi. Zwiększające się stężenie PSA oznacza wznowę/progresję raka. Wcześnie wykryta progresja raka skutkuje szybkim wprowadzeniem odpowiedniego leczenia, które ma na celu spowolnienie rozwoju choroby.
Warto wiedzieć: Jak zmniejszyć objawy chorób prostaty?
Jakie w czasie leczenia mogą wystąpić powikłania?
W zależności od wdrożonego sposobu leczenia, mogą występować różne powikłania, takie jak: zaburzenia erekcji, nietrzymanie moczu, powikłania związane z radioterapią pęcherza i odbytnicy, powikłania związane z leczeniem hormonalnym. Istnieją mniej lub bardziej skuteczne metody leczenia powyższych powikłań.
Radzenie sobie z powikłaniami, np. z nietrzymaniem moczu, wymaga również pewnej dozy samodyscypliny – regularne wykonywanie ćwiczeń mięśni Kegla (mięśni dna miednicy) i przyjmowanie leków według zaleceń lekarza, które zwiększą skuteczność terapii.
Stosowanie racjonalnej diety, utrzymywanie prawidłowej wagi ciała, wysiłek fizyczny – wszystko to również wpływa na ogólną formę pacjenta i tym samym powodzenie leczenia.
Źródło: Agencja Hill & Knowton Poland; kampania "Męska sprawa
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
