Trzeci migdałek jest zbiorem tkanki limfatycznej usytuowanym w linii pośrodkowej ciała, za języczkiem. Anatomicznie jest to kolejny migdałek gardłowy, który zazwyczaj jest niewielkich rozmiarów. W przypadku patologii jednak jego nadmierny rozrost może dochodzić nawet do rozmiaru śliwki. Nie ma co się dziwić, że masa taka w obrębie gardła będzie powodować komplikacje.
Objawy przerostu trzeciego migdałka
Kiedy trzeci migdałek się powiększa, jego usytuowanie powoduje upośledzenie drożności jamy nosowej. Mając problemy z oddychaniem przez nos, dziecko reagować będzie otwarciem ust i oddychaniem przez nie. Dzieje się tak również w nocy, a powikłaniem może być chrapanie i bezdechy w trakcie snu. Nagromadzenie tkanki i obrzęk mogą zatykać ujście gardłowe trąbki słuchowej (drogę łączącą ucho ze środowiskiem zewnętrznym), a przez to powodować zaburzenia słuchu. U dziecka może to prowadzić do zaburzeń zachowania i braku posłuszeństwa- z powodu niedosłuchu. Dziecko odczuwać będzie ogromny ból przy zmianach ciśnień, na przykład w samolocie, dlatego należy unikać takich sytuacji. Często przerostowi trzeciego migdałka towarzyszy powiększenie innych umiejscowionych w dolnej części gardła, co może objawiać się bólem przy przełykaniu. W związku z upośledzeniem mechanizmów obronnych, zaburzeniem ruchu powietrza oraz zwiększoną podatnością na infekcje, pojawiają się nawracające zapalenia górnych dróg oddechowych.
Przeczytaj: Jakie są możliwe powikłania zapalenia migdałków?
Charakterystyczny wygląd dziecka
Przy długotrwałej obturacji dróg oddechowych dochodzi do rozwoju tak zwanej twarzy adenoidalnej. U dzieci, które ciągle oddychają przez otwarte usta dochodzi do przerostu żuchwy, staje się ona silna i cofnięta. Język sytuuje się nisko, a podniebienie wysklepia się ku górze. Zgryz, nie mogąc kształtować się w naturalnych warunkach, staje się nieprawidłowy.
Polecamy: Czy bez migdałków da się żyć?
Jak leczy się to schorzenie?
Leczenie w pierwszej kolejności ma za zadanie zmniejszenie odczynu zapalnego. Stosuje się antybiotyki oraz miejscowe farmakologiczne udrażnianie dróg oddechowych. Lekarz przeprowadzi również diagnostykę różnicową w kierunku alergii. Jeśli leczenie zachowawcze nie przyniesie efektu, przeprowadza się adenoidektomię, czyli chirurgiczne usunięcie migdałka. Wskazaniami są problemy ze spaniem lub epizody bezdechu w trakcie snu oraz częste infekcje uniemożliwiające prawidłowy rozwój i obecność szkolną. W zależności od ośrodka stosuje się różne metody. Używa się łyżeczki chirurgicznej lub microdebridera z funkcją ssania. Niektórzy laryngolodzy kauteryzują tkanki zamiast wycinania. Krwawienie kontrolowane za pomocą gazików i kauteryzacji. Zabieg zawsze wykonywany jest w znieczuleniu ogólnym.
W większości przypadków dziecko będzie oddychać lepiej, rzadziej chorować, a przebieg zakażeń będzie łagodniejszy. W rzadkich przypadkach migdałek może jednak odrosnąć, nie powinien jednak osiągać rozmiarów sprzed operacji.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
