Różnicowanie postępującego zespołu otępiennego od depresji jest jednym z najtrudniejszych zadań jakie stoją przed lekarzem w przypadku wystąpienia zaburzeń czynności poznawczych u starszych osób.
Dlatego też specjalistyczną diagnostyką tego problemu zajmują się najczęściej psychiatrzy, a nie neurolodzy. Największy problem stanowi postawienie diagnozy u seniorów, którzy przychodzą z bardzo silnymi objawami. Przeważnie czekają oni "do ostatniej chwili", kiedy obie choroby są już bardzo rozwinięte. Lekarz musi wtedy odkryć, jak szybko narastały objawy i musi znaleźć delikatne różnice między tymi chorobami. Od diagnozy zależy leczenie, które w obu chorobach jest diametralnie różne.
Jak leczyć depresję u seniora?
Zespół otępienny czy depresja?
| Cecha | Depresja | Otępienie |
|
1. Początek |
1. Szybki |
1. Wolny |
|
2. Wysiłek przy wykonywaniu testów |
2. Niewielki, nawet przy prostych zadaniach szybko rezygnuje | 2. „Walczy” z zadaniami |
| 3. Stosunek do zaburzeń intelektualnych | 3. Nie próbuje kompensować | 3. Próbuje kompensować |
| 4. Skargi na zaburzenia | 4. Informuje o trudnościach | 4. Obojętny |
| 5. Utrata sprawności społecznej | 5. Szybka i znaczna | 5. Postępująca stosunkowo wolno |
| 6. Relacje między zachowaniem a stopniem zaburzeń społecznych | 6. Często sprzeczne | 6. Zgodne |
| 7. Nocne nasilanie się dolegliwości | 7. Nietypowe | 7. Typowe |
| 8. Funkcje przestrzenno-wzrokowe | 8. Zwykle zachowane | 8. Często upośledzone |
| 9. Zdolności językowe | 9. Zwykle zachowane | 9. Często upośledzone |
Różnice w zaburzeniach funkcji poznawczych w depresji i otępieniu
|
Depresja |
Otępienie |
|
1. Subiektywne skargi na trudności w skupianiu uwagi |
1. Nie występują |
| 2. Wahania dobowe w zapamiętywaniu (pamięć krótkotrwała) | 2. Pora dnia nie wpływa na pamięć krótkotrwałą |
| 3. Struktura i treść wypowiedzi są niezaburzone | 3. Wyraźne zmiany w strukturze i treści wypowiedzi |
| 4. Zachowana zdolność uczenia się i przypominania odroczonego | 4. Zaburzenia zdolności uczenia się |
| 5. Rodziny chorych łatwiej zauważają problemy związane z funkcjami poznawczymi | 5. Później dostrzegane zaburzenia funkcji intelektualnych – wcześniej zaburzenia funkcjonowania społecznego |
| 6. Dokładnie i szczegółowo opisują problemy z funkcjonowaniem poznawczym | 6. Konfabulacja i dyssymulacja |
| 7. Odwracalność zaburzeń funkcji poznawczych | 7. Postępujący charakter zaburzeń |
| 8. Badanie testowe ogólnie w granicach normy | 8. Badania neuropsychologiczne wykrywają deficytypoznawcze |
Zobacz też:
Jak leczyć depresję?
Jakie leki pomagają przy depresji?
Źródło: Wydawnictwo Continuo, Podstawy psychologii, Zaburzenia funkcji poznawczych w wybranych chorobach psychicznych i somatycznych, Monika Talarowska, Rozdział 9.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
